Już nie tylko kobiety walczą o komplementy, chcą by doceniano ich wygląd i oglądano się za nimi na ulicy. Coraz więcej takich cech można odnaleźć wśród mężczyzn. Dr Aleksandra Borkowska opowiada o współczesnym zjawisku ? atrakcyjnego mężczyzny.
Nie wiem czy to Panią pocieszy, ale w wieku 15 miesięcy wiele dzieci tak się zachowuje.
Ważne, czy widzi Pani jakąkolwiek reakcję na zakazy, na wypowiadane przez was "nie" - czy wtedy córka na chwilę zatrzymuje swoje ruchy, spogląda na was kontrolnie? To by oznaczało, że rozumie zakaz. Ale niekoniecznie się do niego zastosuje już teraz.
Aż do 3 roku życia u dzieci istnieje przewaga procesów pobudzenia nad procesami hamowania. Oznacza to, że tak małym dzieciom bardzo trudno jest czegoś nie robić, lub zaprzestać, zatrzymać kiedy już zaczęły. Trudno do nich docierają komunikaty zaczynające się od "nie...". Proszę spróbować zamienić np. "nie biegaj" na "idź powoli"; "nie rzucaj klockiem" na "rzucaj piłeczką" itp.
Na tym etapie są dwa najważniejsze zadania dla dorosłych: zapewnić dziecku bezpieczeństwo oraz ograniczyć ilość zakazów do niezbędnego minimum. Czasem trzeba przemeblować czasowo otoczenie, usunąć elementy które zagrażają dziecku lub są przez nie zagrożone. Po prostu nie wygramy z przymusem poznawania świata, z ciekawością piętnastomiesięcznego dziecka.
Za kilka(naście) tygodni córka powinna zacząć przestrzegać niektórych zakazów; wiele z nich będzie jednak długo "testować". Łatwiej nauczy się, czego nie wolno, gdy pozwolimy dziecku łagodnie odczuć konsekwencje, np. że coś się rozlewa i trzeba wycierać (ono wyciera!), że coś się rozbija i trzeba wyrzucić do kosza, że gorący, parujący kubek jest nieprzyjemny w dotyku itp.
Gdyby opanowywanie dziecka sprawiało Państwu ciągły kłopot, warto osobiście skonsultować się w tej sprawie z psychologiem dziecięcym.
http://www.krakowpsycholog.com.pl/
Warto sprawdzić słuch córeczki (np. może być na przykład słabszy i o ile Mała słyszy krzyk to nie słyszy normalnego tonu głosu). Badania takie może wykonać laryngolog.
Dodatkowo warto przyjrzeć się czy córeczka reaguje na swoje imię, komunikuje potrzeby (a nie używa ręki dorosłego jak narzędzia), potrafi współdzielić uwagę (np pokazując coś komuś sprawdza, czy ten ktoś na to patrzy) oraz czy w innych obszarach rozwija się w sposób adekwatny do jego wieku. Z tymi obserwacjami w razie dalszych wątpliwości, warto zgłosić się do pediatry. Doradzi najlepsze sposoby wspierania rozwoju Małej, a w razie potrzeby skieruje do specjalisty (psycholog dziecięcy, laryngolog itp).
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Nie wiem, co będzie, gdy skończą się nam pieniądz
Życie zaczyna się po 90-tce? Pani Ania pokazała, ż
Natalie Halson z Manchesteru wielokrotnie była prz
