Brak szacunku nastolatka do osób starszych

Babcia wyznała mi, że 13-letni wnuk, który mieszka z nią i z rodzicami, bardzo źle ją traktuje, gdy babcia prosi go o pomoc i pokazuje kompletny brak szacunku. Jego rodzice gdy to widzą czasami reagują, a czasami nie, lecz nie o wszystkich sytuacjach wiedzą. Moja starsza kuzynka również potrafi pokazać brak szacunku. Jestem jedyną wnuczką, która troszczy się o nią. Babcia prosiła mnie, żebym obiecała, że nikomu nie powiem o naszej rozmowie i jej zwierzeniach. Zupełnie nie wiem, jak jej pomóc...

KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Terapia rodzinna Zaburzenia zachowania Psychoterapia rodzinna Psychologia

Mgr Piotr Jan Antoniak Psycholog, Warszawa

70 poziom zaufania

Witam Panią. Zacznę od końca. Pani zobowiązanie się do utrzymania swojej wiedzy w tajemnicy może utrudniać zmianę sytuacji tej osoby. Tajemnica może powodować, że problem będzie narastał. Zastanawiające jest to dlaczego ta starsza osoba tak usilnie nalega na dyskrecję? Jakie ma obawy? Co się stanie jeśli inne osoby np. Pani zaangażują się w tą sytuację? Niestety nie znam odpowiedzi na te pytania a nie chciałbym się kierować domysłami. W Pani opisie zwróciła mi uwagę niekonsekwencja rodziców tego chłopca (raz zwracają mu uwagę, innym razem nie). Ważne są również ich reakcje. Moim zdaniem najlepszym sposobem na zwrócenie uwagi młodemu człowiekowi byłoby zamodelowanie mu postawy (pełnej szacunku) wobec osoby starszej. Taka postawa już sama w sobie nie daje przestrzeni na brak szacunku. Z uwagi na to, że ta osoba starsza mieszka z tymi rodzicami i ich synem ma Pani jako wnuczka prawo być czujna w kwestii bezpieczeństwa swojej Babci. To może z kolei wymagać jawnych działań. Pozdrawiam Panią

mgr Robert Gutkowski Psychoterapia, Dębica

21 poziom zaufania

Witam Panią

Sprawa wydaje się złożona.
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że babcia jest źle traktowana i trzeba coś zrobić aby jej pomóc. To pewnie jest prawda, ale wydaje się, że jest w tej kwestii drugie dno...
Skoro Pani jest jedyną wnuczką, która troszczy się o nią to problem może być trochę po stronie babci. Prawdopodobnie jest osobą mało asertywną, raczej uległą i ma problemy z obroną i ochroną siebie. Jeżeli będzie Pani chciała pomóc babci to będzie to wyrazem dobrego serca, ale jest to też jej problem, że dopuszcza negatywne zachowania innych względem siebie. Osobom starszym jest jednak dość trudno wprowadzać zmiany w swoje życie i uczyć się nowych zachowań.
Pani uczucie bezradności jest prawdopodobnie echem bezradności babci. Udzielenie jej wsparcia i pomocy w tej kwestii może być pomocne. Niech pani przyjrzy się uważniej, czy babcia częściej bywa bezradna. Jeśli tak, to warto wzmacniać ją w tym gdy zachowa się jak osoba zaradna, pochwalić, docenić. Jeśli stanie się bardziej zaradna, to zacznie sobie także lepiej radzić z wnukami. Trzymam za panią kciuki, by nie tyle wzięła pani babcię pod swoje skrzydła, ale raczej obudziła w niej iskrę, która ją przemieni.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Brak szacunku u 26-letniego mężczyzny – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Zachowanie trzylatki w stosunku do babć – odpowiada Mgr Anna Ingarden
W jaki sposób opieka babci wpływa na rozwój 6-miesięcznego dziecka? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak mogę poprawić relacje z babcią mojego partnera? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak radzić sobie z agresją u chorej osoby? – odpowiada Mgr Renata Kwiatkowska
Jak pomóc bratu narkomanowi? – odpowiada Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Pytanie o ubezwłasnowolnienie osoby znajdującej się w szpitalu psychiatrycznym – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak pomóc starszej osobie w złym stanie psychicznym? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Depresja i złe traktowanie w przez najbliższych – odpowiada Maria Fraszewska
Jak nauczyć dziecka szacunku do starszych? – odpowiada Mgr Przemysław Mućko

artykuły

Tekla Juniewicz dożyła 116 lat. Przed śmiercią zdradziła swój sekret

Największą radość czerpała ze spotkań z bliskimi i

"Usłyszałam ciche: zadzwonię później, pa. Ciągle czekam na ten telefon..."

- 19 marca mama napisała do mnie, że tatę będą

Kontrowersyjny odcinek "Młodych lekarzy" i przypadek odwodnionej starszej pani

"Tacy pacjenci blokują naszą poczekalnię" - powied

Problemy emocjonalne i brak szacunku do własnej osoby

Witam, mam 19 lat, problemy emocjonalne, brak szacunku do samej siebie, częste myśli samobójcze, liczne blizny po samookaleczeniach, duże problemy z alkoholem i innymi substancjami odurzającymi. Niedawno straciłam dziecko, i kompletnie nie umiem sobie z tym wszystkim poradzić. Za każdym razem obiecuje sobie, że się zmienię, zacznę żyć na nowo, niestety z każdym dniem coraz bardziej upadam. Nie wiem co mam zrobić, żeby odciąć się od przeszłości, odzyskać szacunek i wiarę w samą siebie.

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Niska samoocena Psychologia Myśli samobójcze

Mgr Agnieszka Sieniawska Psycholog, Kraków

33 poziom zaufania

Witaj,
Obawiam się, że samodzielnie trudno będzie Ci wprowadzić w życie zmiany, jakich pragniesz. Najlepszą pomocą dla Ciebie będzie podjęcie psychoterapii. Warto zaznaczyć, że może to być proces długoterminowy. Jesteś w kryzysie po utracie dziecka - poradzenie sobie z tym powinno być pierwszym celem terapii. Potem terapia pomoże Ci uporać się także z innymi problemami, o których piszesz. Z pomocą specjalisty zdecydowanie łatwiej będzie Ci odzyskać kontrolę nad swoim życiem i wprowadzić w nim zmiany.
pozdrawiam serdecznie
Agnieszka Erbel

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Witam. Może Pani pomyśleć o psychoterapii dla siebie.
Magdalena Brabec

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Opisane przez Panią objawy mogłyby wskazywać na zaburzenia osobowości, a to kwalifikuje Panią do psychoterapii, która jest najlepsza metoda leczenia tego typu zaburzeń. Na początek ważna będzie pełna diagnoza, dzięki której psycholog i/lub psychiatra będą mogli zaproponować adekwatne leczenie (ambulatoryjne lub stacjonarne, indywidualne lub grupowe)

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Brak szacunku w małżeństwie – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Emocjonalne przywiązywanie się do osób – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Terapia psychologiczna dla 34-letniego mężczyzny – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czy wszywka pomoże osobie uzależnionej od alkoholu? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Problem z narzeczonym, który nie ma szacunku – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Problemy z poczuciem własnej wartości – odpowiada Mgr Przemysław Mućko
Jak człowiek, który cierpi na zaburzenia osobowości ma sobie pomóc? – odpowiada mgr Jakub Pyka
Problemy w związku po 18 latach od ślubu – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Jak poradzić sobie z szantażystą emocjonalnym? – odpowiada Mgr Piotr Jan Antoniak
Problemy z zubożeniem funkcji kognitywnych i samooceną – odpowiada Mgr Michał Pyter

artykuły

Czy jesteś typem psychosomatycznym?

Psychosomatyka jest nauką, która zajmuje się zależ

Leczenie depresji - farmakoterapia, psychoterapia, wsparcie bliskich

Dzięki postępowi medycznemu rozwinęły się również

Borderline - co to jest, jakie są objawy, jak leczyć borderline, osobowość borderline

Borderline to rodzaj zaburzenia, choć czasem termi

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Co jest powodem braku szacunku męża do mojej osoby?

Witam jestem 5 lat po ślubie mamy z mężem 3 dzieci 10 lat ,3 latka i 4 .Maz od ok roku przestał mnie szanować na każdym kroku prawie krytykuje ,poniża w taki sposób by mnie zabolało robi to coraz cześciej mówi ze kocha a za chwile znowu krytyka ma swoją firmę dobrze zarabia ja jestem w domu z dziećmi .Maz ciagle podcina mi skrzydła ,mimo ze mamy cudowne dzieci ja czuje sie nieszczęśliwa ,dzieci często sa świadkami kłótni .Chodzimy na terapie wspólna od pół roku ale nie widzę efektów ,jest coraz gorzej często w kłótni mnie popycha lub ma tak ogromna złość w oczach jak by chciał mnie dosłownie zabić .Bardzo prosze o rade co moze byc przyczyna tak zmiennego zachowania u męża raz mówi ze kocha a za chwile zupełnie inaczej sie zachowuje .

KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Psychologia Ślub

Mgr Barbara Szalacha Psychologia, Rzeszów

72 poziom zaufania

Witam serdecznie,
problem pierwszy : dlaczego nie zgłasza Pani tego faktu terapeucie i czy w ogóle go omawiacie,czego dotychczas nauczyliście się dzięki takim sesjom o sobie i związku?Proszę sprawdzić,czy osoba pracująca z Państwem jest psychoterapeutą/ma odpowiednie przygotowanie w zawodzie/.Często myli się bowiem zawód psychologa z psychoterapeutą.
Wracając do meritum : problem może wynikać z wielu przyczyn,także niedomówień co do pełnionych ról,które rodzina podejmuje na wzór własnch rodziców ,choć życie pokazuje,że nie ma szans przenoszenie takich "gotowców" na swój grunt,bo każdy z Was jest odrębną osobowością,z innymi potrzebami i wzorcami.Zaczyna się wtedy dyskomfort,który bez pomocy osoby neutralnej,ale znającej problematykę/terapeuta/może pogłębiać ten stan.Tak więc koniecznie proszę poruszyć swoje obawy na kolejnej sesji,albo zmienić gabinet .Sami możecie starać się jednak zadbać,by w harmonogramie dnia znalazło sie miejsce na czas wyłącznie dla Pani i męża i by był to starannie pielęgnowany rytuał ,w ramach którego oboje postanawiacie,że bez względu na niedomówioną jeszcze sytuację,sprawiacie sobie wzajemnie przyjemność/np.mąż przynosi wino,Pani piecze ciasto,albo robi coś pysznego a potem puszczacie sobie ulubioną płytę..../itp.Wiem,że trudno jest wyjść z taką inicjatywą osobie,która czuje się poniżana,niemniej docenia Pani zapewne fakt,że ten mąż poszedł razem z Panią na terapię,więc nie wygląda to na zamiar opuszczenia rodziny.Można mu za to nawet spróbować podziękować.
I tak,małymi kroczkami ratować związek.Proszę też wprowadzić kontrolę do codziennych słów i np.zobowiązać się,by każdego dnia przekazać drugiej stronie 5-10 pozytywnych informacji na jego temat.Oczywiście przypominając,jeżeli Pani ich w tym dniu nie usłyszała.
To są pojedyncze "domowe"sposoby,którymi operują także specjaliści w psychoterapii par.I na koniec : skoro dostrzega Pani u męża wspomnianą "zmienność",tym łatwiej zapytać go ,co takiego zdarzyło się dzisiaj,że sprawiłeś mi miłą niespodziankę.Taka informacja jest bardzo wazna,bo powoduje większą uważność na Pani odbiór z jego strony i pobudza do refleksji.O tym też należy każdorazowo wspominać w sesjach z terapeutą.
Pozdrawiam serdecznie.

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Szanowna Pani,
takie problemy, które Pani opisuje, wskazane jest, aby poruszać na terapii, przecież w tym celu Państwo chodzicie. Psychoterapeuta/ka na podstawie procesu terapeutycznego będzie mógł/a udzielić Pani adekwatnych odpowiedzi.
Pozdrawiam serdecznie