Zrozumiałam, że chęć usamodzielnienia się córki wzbudza w Pani niepokój i dezorientację.
Warto rzeczowo porozmawiać z córką - wysłuchać jej argumentów i dowiedzieć się co nią powoduje, a także wytłumaczyć, że wyprowadzenie z domu wiąże się z pewną dojrzałością, odpowiedzialnością i oprócz przywilejów - szeregiem obowiązków. Warto też zaznaczyć i przyznać się do tego, jak Pani czuje się z taką informacją oraz z tym, co za nią idzie. Z pewnością bezwzględne zabronienie nie przyniesie oczekiwanego przez Panią skutku, w świetle prawa córka jest już dorosła i świadomość tego może prowadzić do jej buntu. Rozmowa, o której wspomniałam wcześniej, bez względu na decyzję Pani i córki, zbliży Panie do siebie. Proszę pozwolić na to żeby córka zrozumiała Panią, a Pani córkę.
Pozdrawiam serdecznie,
Agnieszka Urbanowicz
Witam,
powodów wyprowadzki do koleżanki może być wiele. Jednak proponowałabym pani porozmawianie z córką w sposób otwarty i szczery. Być może wydaje jej się, że w ten sposób się usamodzielni.
Często pozwolenie dziecku na taką decyzję jest najlepszym rozwiązaniem, pod warunkiem , że będzie pani miała stały kontakt z córką
Pozdrawiam
Witam serdecznie. Przede wszystkim proponuję usiąść z córką i przeprowadzić poważną rozmowę bez emocji. Chęć przeprowadzki jest czymś spowodowana. Mogą to być problemy na tle domowym/rodzinnym lub osobistym (np. emocjonalnym).
Czy pozwolić? Jeśli uzna, że jest samodzielna, potrafi zadbać o siebie i się utrzymać - dlaczego nie? To jej wybór.
Jeśli będzie Pani mieć więcej pytań zapraszam do kontaktu.
Pozdrawiam serdecznie
http://psychopedagog.eu
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
16-letnia Ula jest już po pierwszej dawce Pfizera.
Znana dziennikarka Beata Tadla udała się do apteki
Wszy wcale nie są reliktem przeszłości ani efektem
