Co jest z moim tatą?

Mój tata jest bardzo nerwowy. Wścieka się o byle co. Nic wielkiego się nie dzieje, a on się wścieka. Często przyjmuje tą swoją pozycję gdy się wścieka i zaciska ręce z byle powodu. Nie wiem co go tak denerwuje. O coś się zapytam, a on już krzyczy. Mam też z nim jeszcze jeden problem. Nie chce chodzić do lekarzy. Jak już mama się za niego weźmie i coś mu na gada, że musi się zbadać to pójdzie, ale tak to nie chce. Jego tata zmarł na raka jelita grubego i powinien się badać co jakiś czas, a on nie chce. Ciągle mówi: dobrze pójdę, ale kiedyś indziej, albo, że oni zadzwonią. Jak o tym zaczynamy rozmawiać to zmienia temat. A ja się po prostu o niego boję. Nie chcę, żeby umarł z powodu za późno wykrytego raka. Co powinnam zrobić?

ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Joanna Moczulska-Rogowska

Witam,
Z tego co piszesz Twój tata nie potrafi radzić sobie ze swoimi emocjami, kontrolować ich. Przyczyn takiego stanu rzeczy może być wiele. Najczęściej są to przyczyny psychiczne, których ustalenie wymaga dokładnego wywiadu psychologicznego.
Jeśli "nerwowość" Twojego taty pojawiła się w okresie choroby, czy śmierci Twojego dziadka to być może wiąże się z lękiem. Jedną ze strategii radzenia sobie z lękiem ludzi, którzy twierdzą, że są narażeni na poważną chorobę jest stronienie przed lekarzami, badaniami, szpitalami, co daje im poczucie, że choroba ich nie dotyczy.
Martwisz się o tatę, jednak powinnaś pamiętać, że Twój tato jest dorosłą, odpowiedzialną za siebie osobą, która ma wsparcie ze strony Twojej mamy. Możesz porozmawiać ze swoim tatą, szczerze opowiedzieć mu o tym co czujesz, gdy się denerwuje, krzyczy, powiedzieć mu, że się o niego martwisz, że chciałabyś aby dbał o siebie, przeprowadzał niezbędne badania lekarskie.
Zapewne wybuchowość Twojego taty niejednokrotnie jest dla Ciebie przykra i uciążliwa. Warto byłoby abyś Ty znalazła sobie sposób takiego odbioru i reakcji na zachowania Twojego taty, który sprawiłby, że nie będą one dla Ciebie nadmiernie przykre. Pomocne w tym mogą być rozmowy, np. z Twoją mamą, czy próba zrozumienia taty i przekonania siebie, że to nie Ty jesteś za tatę odpowiedzialna i że to nie przez Ciebie Twój tato jest nerwowy.

Pozdrawiam serdecznie!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki: