Co mam zrobić, żeby rodzice zaakceptowali to, jaka jestem?

Od małego dziecka rodzice powtarzali mi żebym została lekarzem/prawnikiem że to dobry zawód, ludzie mają do Ciebie szacunek, dobrze zarabiasz ale wtedy totalnie mnie to nie interesowało, teraz jestem już w 2 klasie liceum profil bio-chem, zaczęłam się interesować medycyną sądową, zaczęłam kupować książki na ten temat, czytać różne artykuły, fora na temat tej pracy, śledzić profile związane z tą tematyką a nawet na poważnie myśleć, że jeżeli dostałabym się na medycynę to jako specjalizację wybiorę właśnie to. Mój jedyny i największy probem jest w tym, że nie mam żadnego wsparcia ze strony moich rodziców. Dosłownie za co bym się nie wzięła słyszę że to głupie, nie dla mnie, bez sensu. Interesuje się makijażem, prowadzę dobrze odbierany przez liczne grono ludzi profil makijażowy co sprawia mi wielką frajdę a i tak za każdym razem słyszę od mojej mamy, że to strata czasu, że to nie jest żadne zainteresowanie tylko głupie widzi mi się, kiedy powiedziałam jej, że zainteresowała mnie medycyna sądowa i to chyba to co chciałabym robić w przyszłości oburzyła się tylko i zaczęła wymieniać że się nie nadaję, że co to za praca z trupami. Jest mi strasznie przykro, że odkąd pamiętam zawsze spotykam się z dezaprobatą ze strony mamy odnośnie wszystkiego czego się dotknę jednocześnie mając stawiane przez nią ogromne, czasem wygórowane oczekiwana którym nigdy nie sprostam. Co mam zrobić, żeby mama zaakceptowała wreszcie to jaka jestem i co mnie interesuje oraz zaczęła mnie wspierać w moich decyzjach?

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Psychologia

Depresja u dzieci

Depresja to choroba cywilizacyjna. Wciąż jednak nie jest to dobrze znana choroba. Obejrzyj film i poszerz swoją wiedzę o depresji. Psycholog Paulina Stolorz opowiada o występowaniu depresji u dzieci.

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

niekiedy jest tak, że rodzice realizują swoje marzenia poprzez dzieci, próbują kierować nimi, w taki sposób kompensują swoje poczucie własnej wartości. Dorastające osoby czują presję, nie mogą samodzielnie podejmować decyzji, co wpływa na poziom i jakość samorealizacji. W Pani przypadku dobrze byłoby rozważyć aspekt zawodowy, ponieważ z Pani opisu wynika, że jest Pani osobą bardzo zdolną, interesuje się Pani makijażem - wizażem- kreowaniem wizerunku oraz medycyną. Jedno z drugim można byłoby połączyć, dobrze, że ma Pani pasję. Medycynę kończy się w formie podstawowej - ogólnej, później wybiera się specjalizacje, może dobrze byłoby zdać na studia medyczne, ukończyć je, praktycznie poznać różne dziedziny medycyny i dopasować swoje możliwości. W medycynie sądowej nie można już zaszkodzić, jednak może się okazać, że świetnie się Pani realizuje w innych specjalizacjach, decyzja należy do Pani. Proszę rozważyć wsparcie psychologiczno/psychoterapeutyczne dla siebie. Poczucie własnej wartości, kształtuje się w procesie socjalizacji. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie. Wskazana jest pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego. Poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Przekonania i opinie na własny temat w oparciu o doświadczenia życiowe kształtują samoocenę. Szczególnie negatywne komunikaty i doświadczenia w procesie rozwoju są istotą niskiego poczucia własnej wartości. Proszę zastanowić się jaką wartość sobie Pani przypisuje -jak ta opinia wpływa na Pani myśli i uczucia, w związku z tym, jakie działania jest Pani w stanie podejąć: 1)Czy doceniasz siebie? 2)Czy lubisz siebie? 3)Czy akceptujesz swoje zachowanie? 4)Jaka jest twoja skuteczność? 5)Czy masz poczucie własnej godności? 6)Jak widzisz siebie? Negatywne przekonania na własny temat - wysoki samokrytycyzm jest wskaźnikiem, który pokazuje, że skupiasz się na własnych słabościach, wadach i jednocześnie nie doceniasz swoich zalet. Emocje, które są synchronizowane z negatywnymi myślami to; smutek, lęk, frustracja, złość, poczucie winy i wstydu. Myśli i emocje mają wpływ na nasze zachowanie - obserwuje się to w różnych sytuacjach; trudność w asertywnym wyrażaniu potrzeb, niezdecydowanie w realizacji planów życiowych. Mogą pojawiać się też dolegliwości somatyczne; napięcie, zmęczenie, ból głowy. Terapia poznawczo-behawioralna pozwala zrozumieć problem, im lepiej rozumiemy problem, tym łatwiej sobie z nim radzimy - poprawi się Pani funkcjonowanie społeczne oraz ustabilizuje się Pani samoocena, co wpłynie na dobrostan psychiczny. Pozdrawiam serdecznie