Co zrobić, jeśli córka nie docenia moich starań?

Najwyraźniej córka nie przywykła do sytuacji, kiedy to Pani od niej czegoś wymaga i z czegoś ją rozlicza. Przyzwyczajenie jej do tego, na pewno zajmie dłuższy czas, ale dobrze, że teraz zorientowała się Pani, co jest do nadrobienia w jej rozwoju. Na pewno będzie się złościć i buntować, jak każdy, kto musi zrezygnować ze swojej wygody.
Proponuję wprowadzenie w domu jasnych zasad. Co do kogo należy. Dobrze, żeby obowiązywała w nich zasada wzajemności - jeśli córka zrobi coś dla Pani, to Pani może odwdzięczyć się tym samym i odwrotnie. Jeżeli nie wywiąże się z umowy, Pani również nie spełni jej życzeń.
Dobrze będzie zaproponować:
Albo ustalimy te zasady wspólnie, ale jeżeli nie chcesz ich ze mną ustalać, zrobię to bez ciebie.
Jeżeli jest w zasięgu ojciec, dobrze, żeby on również wspierał te działania.
Im bardziej jasne i konkretne będą te zasady lub umowy, tym łatwiej będzie ich pilnować. Proszę unikać ogólników w rodzaju: Będziemy dla siebie miłe, a ty się będziesz dobrze uczyć. Lepiej umawiać się na konkretne cele i osiągnięcia.

Sytuacja którą Pani opisuje wskazuje na to, że córka nie została w dzieciństwie wdrożona do wysiłku. Pisze Pani, że musi ją "błagać" wygląda na to, że wcześniej jak dorastała wyręczała ją Pani z większości obowiązków, dlatego teraz córka nie rozumie dlaczego miałaby cokolwiek robić. Proszę sobie wyobrazić sytuację, gdyby dostawała Pani co rano kawę, nie wiedziałaby Pani jak ją zrobić samodzielnie, a jakby nagle kawa z rana nie była gotowa to z pewnością by się Pani zezłościła.
Warto byłoby zgłosić się z rodziną na terapię, może Pani najpierw skorzystać z pomocy terapeuty rodzinnego a później z terapii indywidualnej. W poradniach psychologiczno-pedagogicznych często też organizowane są zajęcia "Szkoły dla rodziców" podczas, których rodzice uczą się jak właściwie komunikować się z dziećmi.
Rola rodzica polega na tym by wychować dorosłego, nauczyć dziecko samodzielnego poruszania się w społeczeństwie, a nie na robieniu wszystkiego za dziecko.