Co zrobić, jeśli mam wątpliwości czy chłopak mnie jeszcze kocha?

mam wątpliwosci czy chlopak mnie jeszcze kocha,boje sie ze on tylko sie zuroczył, ostatnio gdy jego kolega sie Go pytał czy mnie kocha on mu powiedzial ze kocha ale to juz nie jest to co kiedys :( coraz rzadziej sie widzimy ,raz na tydzien ,jest od jakiegos czasu inaczej , zapytalam sie ostatnio czy chce ze mna jeszcze byc on powiedzial ze tak, ostatnio nie mow mi ze kocha , ale codziennie do mnie pisze lub dzwoni , kocham Go bardzo i nie wobrazam sobie zycia bez niego ale co o tym myslec ?

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Konsultacje psychologiczne Psychologia

Mgr Ewelina Kazieczko Psycholog, Kraków

58 poziom zaufania

Naturalną koleją rzeczy jest, że związek dwojga ludzi podlega zmianom, ewoluuje. Początek jest zwykle intensywny, pełen zaangażowania, namiętności. Po tym czasie często wchodzi on na nieco inny poziom.
Jeśli ma Pani wątpliwości co do uczuć chłopaka, chciałaby się z nim częściej widywać i słyszeć deklaracje miłości, najlepiej byłoby z nim szczerze porozmawiać. W przeciwnym wypadku można jedynie snuć domysły, co może być przyczyną zmian jakie zauważyła Pani w waszej relacji.

Pozdrawiam!

Mgr Małgorzata Oktawiec Psychologia, Gdynia

62 poziom zaufania

Witaj!
Zauroczenie jest lub może być początkiem miłości, jednak to od dwojga ludzi zależy czy ta miłość się rozwinie czy nie. Jeśli chłopak dzwoni i pisze codziennie to jest panią zainteresowany. Najlepiej porozmawiać o swoich wątpliwościach z chłopakiem bo to z nim chce pani być. Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Zachowanie chłopaka w stosunku do dziewczyny – odpowiada Mgr Joanna Kołodziejczyk
Czy mój chłopak był tylko zauroczony? – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Jak sprawić, aby chłopak wrócił do mnie? – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Dlaczego chłopak chce uprawiać seks wyłącznie po alkoholu? – odpowiada Mgr Marta Patoka
Czy ja kocham byłego chłopaka? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Co mam zrobić, żeby mój chłopak do mnie wrócił? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak zrobić, żeby chłopak do mnie wrócił? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Co myśleć o takim zchowaniu chłopaka? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Co zrobić, gdy mężczyzna mówi, że kocha, ale nie chce być ze mną? – odpowiada Lek. Bertrand Janota
Od trzech lat kocham pewnego chłopaka - co dalej?! – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper

artykuły

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

69-letnia Albina Baziak opiekuje się niepełnosprawnym prawnukiem. Brakuje pieniędzy na rehabilitacje, a to dla chłopca jedyna szansa

Michał nie chodzi i nie mówi. Od lat opiekuje się

Koronawirus w Polsce. Polacy nie przestrzegają kwarantanny? "Starają się kombinować, nie odbierają od nas telefonów"

Przez pandemię koronawirusa policjanci mają coraz

Mam wątpliwości, czy dalej go kocham - depresja czy obojętność?

Witam! Spotykam się z chłopakiem od 4 miesięcy, znamy się od 5. Na początku miałam wrażenie, że trochę mnie ignoruje, więc robiłam wszystko, żeby nie zaprzątać sobie nim za bardzo głowy, bo wiem, jak niefajnie jest być zauroczonym/zakochanym i zostawionym. Brałam to na dystans mimo tego, że zależało mi na tym związku. Stawaliśmy się sobie coraz bardziej bliscy, ja zrobiłam się straszną zazdrośnicą, bo on należy do typu chłopaków "niezależnych". Ma swoją pasję, mnóstwo znajomych, przyjaciół, no i oczywiście koleżanek. Oczywiście moja zazdrość go wkurzała, a ja nie potrafiłam tego zmienić, strasznie się bałam, że mnie zostawi czy zdradzi. Teraz niestety już tak nie jest. Widziałam, jak coraz bardziej mu zależy, jak się dla mnie poświęca i stara. A ja zaczęłam się odsuwać. Stał mi się obojętny. Nie przeszkadzało mi to, czy pójdzie na imprezę, czy do koleżanki lub cokolwiek innego. Ja zaś stałam się nieobecna, starałam się unikać go, wszystko miałam gdzieś, zresztą nie tylko jego, nie zależało mi na zdaniu sesji, czułam się tak, że nawet gdyby ktoś koło mnie umarł, to miałabym to gdzieś. Widziałam, że go to strasznie boli, że go krzywdzę, ale nie potrafiłam okazać empatii, nie czułam jej "w środku", chociaż wiedziałam, że normalnie to już dawno bym wymiękła, gdyż jestem wrażliwą osobą (jednak tego po sobie nie pokazuję, gdyż boję się być zraniona). Myślałam, że to przejdzie, więc próbowałam przywrócić wszystko do normalności, ale robiłam to na siłę. Mój stan trwał około 2 tygodni, a wychodzenie z niego około tygodnia. Znów zaczęłam się śmiać i cieszyć życiem, znów byłam zazdrosna i poczułam, że go kocham. Miesiąc było w porządku, teraz znów czuję, że robię się egoistyczna i nie mam ochoty się starać, nie mam ochoty na seks, jestem jak kukła, nic nie sprawia mi satysfakcji. Znów go strasznie ranię. Teraz moje pytanie brzmi: 1) Czy ja go po prostu nie kocham (chociaż moim zdaniem to najlepszy chłopak na świecie, dojrzały, godny zaufania itd.)? 2) Czy może jest to stan przejściowy, bo spędzamy ze sobą za dużo czasu (razem studiujemy, widujemy się popołudniami, wieczorami rozmawiamy na GG)? 3) Czy może ja mam depresję, skoro przejawia się moja niechęć na różnych płaszczyznach (uczelnia, dom itd., nie mam ochoty na imprezy ani na słuchanie muzyki, po prostu egzystuję, dodam, że nie jestem ani smutna, ani szczęśliwa, dlatego wykluczam depresję, bo kojarzy mi się ona ze smutkiem, z dołem psychicznym)? Proszę o odpowiedź, bo już nie wiem, co robić, wybrałabym się do psychologa, ale czuję, że mój problem to sprawa niższej rangi i nie warto zawracać nią głowy innym ludziom - psycholog pomaga w poważniejszych sprawach.

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Opisane problemy i niechęć mogą wynikać z trudności w relacji z partnerem, nie muszą być objawem depresji. Może to być stan przejściowy. Sądzę jednak, że wizyta u psychologa będzie bardzo pomocna i pozwoli Pani zrozumieć, co się z Panią dzieje. Psycholog pomaga w problemach psychicznych, a Pani z takimi się zmaga. Dlatego warto się do psychologa udać. Natomiast na pytanie, czy kocha/nie kocha Pani chłopaka, odpowiedzieć może tylko Pani. Warto zastanowić się nad swoimi emocjami i przeżyciami i znaleźć w sobie odpowiedź na pytania dotyczące Pani relacji z partnerem.

Pozdrawiam

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

zalecałabym psychoterapię; zazdrość jest wskaźnikiem miłości, jednak w niektórych przypadkach jest chorobą.Jeśli nie potrafimy zaufać partnerowi, nie panujemy nad zachowaniem, niszczymy samych siebie i relacje z innymi. Każdą chorobę należy leczyć, w tym przypadku wskazana jest psychoterapia jako metoda leczenia.
Myślę, że odcina się Pani od odczuwania emocji, żeby nie cierpieć - strategia radzenia sobie.

Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Nie potrafię zaakceptować przeszłości mojego chłopaka, którego bardzo kocham – odpowiada Mgr Joanna Kwiatkowska
Boję się, że mój partner znowu mnie zostawi - jak sobie pomóc? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy przez depresję można przestać kochać? – odpowiada Mgr Marta Reichel
Co mam zrobić ze swoim związkiem? – odpowiada Magdalena Pikulska
Skoro mnie przytula, to może mnie jeszcze kocha? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Obojętność w związku – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Zazdrość, awantury i prowokowanie sprzeczek przez chłopaka – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Czy osoba chora na depresję może przestać kochać? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Depresja a brak ochoty na seks – odpowiada Lek. Marcin Buczek
Zazdrość, ciągła kontrola - jak to zmienić? – odpowiada Mgr Magdalena Boniuk

artykuły

Sama straciła koleżankę. Agnieszka Sienkiewicz chce krzyczeć o problemach psychicznych Polaków

- Moja koleżanka targnęła się na życie mając 1

Po prostu lubię ludzi

Z dr Mariolą Kosowicz, jedną z pięciu najwyżej oce

Choroba afektywna dwubiegunowa. Agnieszka opowiada, jak wygląda życie z chorobą bipolarną (ChAD)

Nawet lekarzom zdarza się mylić jej objawy z depre

Dr n. med. Anna Błażucka Neurolog, Warszawa

umów wizytę

Lek. Martyna Wypych Neurolog, Warszawa

umów wizytę

Lek. Albert Boguszewski Neurologia, Lublin

umów wizytę

Artur Fussek Neurologia, Rzeszów

umów wizytę

Wątpliwości przed zamieszkaniem z chłopakiem

Witam, mam problem poniewaz chce zamieszkac z chlopakiem i od tego czasu mam duze watpliwosci. Zadaje sobie pytanie czy go kocham, czy to sie nie wypalilo ? Od 4 miesiecy zyjemy na odleglosci lecz gdy widzialam go trzy tygodnie temu bylo niesamowicie, wspolny weekend nad morzem, bylo wspaniale. Czy to tylko moj lek na zamieszanie razem? Pozdrawiam

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Brak satysfakcji ze swojego związku Psychologia

Mgr Ryszard Chłopek Psycholog, Gliwice

58 poziom zaufania

Witam. Zamieszkanie wspólne, to poważna decyzja. Nic dziwnego, że przeżywa Pani wątpliwości. Większość z nas rozważa wówczas różne za i przeciw. Paradoksem Pani sytuacji jest to, że najlepszą metodą, aby się dowiedzieć, czy Państwu jest dobrze ze sobą - to właśnie wspólne zamieszkanie. Pozdrawiam

Mgr Ludmiła Kulikowska-Kubiak Psychologia, Łódź

60 poziom zaufania

Witam
Wspólne zamieszkanie z chłopakiem to ważna decyzja i duża zmiana w życiu. Do tej pory spotykaliście się ( prawdopodobnie) w weekendy i każde spotkanie było świętem. Zamieszkanie razem oznacza dzielenie się ze sobą codziennością tą dobrą i tą trudną. Ma Pani prawo odczuwać lęk.
pozdrawiam Ludmiła Kulikowska Kubiak
.

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Witam. Bardzo możliwe, że to Pani lęk, ale trudno powiedzieć tak przez internet.
Magdalena Brabec

Mgr Mateusz Łukasik Psycholog, Lublin

26 poziom zaufania

Witam. To, że ma Pani wątpliwości jest moim zdaniem zupełnie normalne. Przede wszystkim, że ma Pani 20 lat, a decyzja o wspólnym zamieszkaniu jest poważną decyzją, która niesie za sobą różne konsekwencje, z większą siłą pojawiają się pytania i wątpliwości dotyczące dalszego, dorosłego życia. Skoro żyją Państwo na odległość to wspólne zamieszkanie wiązało by się z tym, że ktoś musiałby wyjechać. Zmienić otoczenie, zostawić dotychczasowych przyjaciół, znajomych, może rodzinę. Może to wprowadzić dużo zamieszania w Pani życiu.
Wspólne zamieszkanie to większa bliskość, zaangażowanie, co może nieść nową jakość do związku ale również dodatkowe trudności, napięcia. Co jest z resztą naturalne, kocha się nie za coś, ale pomimo czegoś, pomimo trudności :).
Większa bliskość to również większa zależność. Proszę rozważyć z czym będzie dla Pani wiązało się wspólne zamieszkanie. Z zależnością finansową od tego mężczyzny, czy to on będzie zależny? Z pozostawieniem pracy, rodziny, znajomych czy też nie? I podjąć na tyle, na ile to możliwe świadomy wybór. Pozdrawiam, MŁ.