Czy mogę być chora psychicznie?
Witam. Mam 21 lat. Od 3 miesięcy mieszkam z chłopakiem w Anglii. Nasz związek zaczyna się sypać przez moje "chore" zachowania. Jestem z nim od półtora roku, kiedy mieszkaliśmy w Polsce miałam napady agresji - autodesktrukcyjne. Potrafiłam walić głową w ścianę, drapac nogi twarz szyję i ręce do krwi, czasem nawet się cielam. Przeważnie w furę wpadłam z byle powodu wszystko się we mnie zbieralo przez tydzień i powiedział coś co zle odebrałam i miałam atak. Mama nie zwracała juz na to uwagi bo wszelkie proby uspokojenia mnie nic nie dawały. Jestem po 1 próbie samobójczej, chciałam wyskoczyć przez okno z 6 piętra mama mnie powstrzymala. Teraz do rzeczy chłopak mieszka ze mną od 3 miesięcy i sam mówi ze nie daje rady psychicznie. W ciągu tego czasu wyproadzilam się z 5 razy. Z walizkami chodziłam po parkach uliczkach bo wiedziałam że on będzie mnie szukał ze przyjedzie i mnie zabierze do domu. Ucieklaam z myślą że mu zależy ze mnie znajdzie. Ale po ostatniej awanturze powiedział ze dłużej tego nie zniesie. Wszedł do domu a ja całą pocieta i podrapana z nożem przy gardle grozilam ze się zabije i balagalam go żeby mi w tym pomógł. Czuje Się strasznie Ze Tak Go krzywdze Ale Nie potrafie inaczej. Sam mówi mi ze za bardzo wszystko do siebie biorę powie mi zle slowo a ja wpadam w szał. Czasem są dni ze jest dobrze ale zaraz budzę się ze łzami w oczach i wszystko mnie dobija. Chce się zmienić dla niego bo bardzo boje się ze go stare a tego bym nie przeżyła. Nie zależy mi na wyglądzie, nie chce się widywać z ludźmi odcinam się od wszystkiego
On chce iść do przodu poznawać nowych ludzi chodzić po sklepach jeździć na wycieczki a ja najchętniej niewychodzilabym z domu. On chce żebym powiedziała co mam w głowie o czym myślę co mnie tak dobija ale każda próba powiedzenia mu o czymkolwiek kończy się płaczem, samookaleczaniem i nie jestem w stanie wydusic z siebie słowa. Mam pretensje ze on mnie nie rozumie, że wkurza go ze ciągle płacze, że się boi ze jak wróci do domu zostanie trupa i ze nie może tak żyć.
Co mam zrobić?
Czy faktycznie mogę być chora psychicznie ?
