Czy mój syn ma kryzyz wieku średniego?

Jestem matką 40-letniego już mężczyzny. Wychowywałam go sama - jako samotna matka. Było mi trudno, byłam dla niego bardziej ojcem niż matką. Był zdolny, skończył studia a po ich ukończeniu otrzymał pracę na uczelni. W wieku 24 lat ożenił się, a w wieku 28 lat obronił dyplom doktora. Od samego początku nie akceptowałam jego żony, ale po ślubie pogodziłam się z sytuacją i starałam się, aby wszystko było dobrze. Syn otrzymał ode mnie wszystkie potrzebne dobra materialne tj. mieszkanie, samochód, wyposażenie mieszkania. Po 9-ciu latach małżeństwa urodziła się mu córka. Dziecko obecnie ma 4,5 roku, a mój syn z dnia na dzień zażądał rozwodu od synowej. Zakomunikował to jej z dnia na dzień - 19 czerwca poinformował o tym, że żąda rozwodu, a w dniu wczorajszym już się zdążył wyprowadzić. Z mieszkania zabiera wszystko co może, oczyścił konto bankowe. Jego stwierdzenia na obronę to to, że go nie przytulałam jak był mały, ściskałam mu rączkę jak szłam z nim do kościoła, a obecnie to moja synowa przejęła pałeczkę po mnie w krytykowaniu go. Wiem również, że ma kobietę, chociaż się do tego nie przyznaje - stwierdził, że to kandydatka na kobietę. Chce kategorycznie rozwodu, więcej żenić się już nie będzie. Próbowałam z nim rozmawiać i tłumaczyć to kryzysem wieku średniego, ale się tylko roześmiał. Proszę o radę, bo nie wiem jak z nim postępować, chcę również pomóc synowej, która jest zrozpaczona, chce sprzedać to mieszkanie, w którym mieszkają od ubiegłego roku, bo jest za duże i kosztowne - ponieważ w roku ubiegłym wzięli na nie kredyt. Straszy ją, że jak mu będzie utrudniać to ją zniszczy. Jestem zrozpaczona, ja również nie mam na niego żadnego wpływu. Czytałam ten artykuł o kryzysie wieku średniego - pasuje do obecnej sytuacji. Bardzo proszę o radę. Przepraszam za chaotyczne pytanie, ale jestem bardzo zdenerwowana.

KOBIETA, 39 LAT ponad rok temu

Psychologia Rozstanie Relacje z partnerem

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam! W takiej sytuacji normalnym jest, że odczuwa Pani silne emocje i stara się pomóc swoim najbliższym. Decyzje syna mogą być szokujące i trudne do zaakceptowania. Nie wiem, czy będzie Pani miała realny wpływ na jego zachowanie. Po przeczytaniu opisu jego postępowania przypuszczam, że jest zdeterminowany i raczej nie chce się w tej chwili cofać. Dlatego warto zadbać przede wszystkim o Pani i synowej samopoczucie. Poradzenie sobie z powstałymi emocjami będzie zapewne trudne dla obu Pań. Dlatego warto, żebyście się wspólnie wspierały i rozmawiały o tym, co się dzieje w rodzinie. Synowa, jeśli czuje się zastraszana przez męża, może zgłosić się po poradę prawną (Pani również) do Centrum Praw Kobiet (tel. 22 621 35 37 w czwartki 10-16 dyżur prawny) oraz Niebieskiej Linii (tel. 22 668 70 00, w poniedziałki i środy dyżur prawny w godz. 18-22). W Centrum Praw Kobiet obie Pani mogą uzyskać wsparcie psychologa, możliwość rozmowy o problemach i informacje o miejscach, gdzie bezpośrednio możecie skorzystać z bezpłatnej pomocy psychologicznej. Taka forma pomocy świadczona jest od poniedziałku do piątku z wyjątkiem czwartku pod podanym numerem telefonu w godz. 10-16. Polecam także telefon dla osób w kryzysie emocjonalnym 116 123. Możecie Panie w ten sposób znaleźć pomoc i możliwość wyrażenia trudnych emocji. Warto też nie podejmować teraz ważnych i trudnych decyzji, ponieważ mogą one być uwarunkowane silnymi emocjami. Dlatego tak ważne jest skorzystanie ze wsparcia i wyrażenie tego, co się czuje. Zmniejszenie napięcia psychicznego może wpłynąć na bardziej racjonalną ocenę sytuacji i szukanie większej ilości rozwiązań dla problemów. Pozdrawiam

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Pani,

Jest w psychologii taka teoria kryzysu wieku średniego..., moim zdaniem jest to kryzys, jednak jest on bardziej rozwojowy, bo kryzys dzieje się po to, żeby zmienić coś, co przestało dobrze funkcjonować i przestało służyć...

Być może Pani Syn zrobił sobie taki bilans korzyści i strat, dotyczących małżeństwa
ale nie podjął wyzwania pracy nad związkiem, by poprawić relacje..., domniemam, że przyczyną mogła być nieumiejętność lub trudność w komunikacji, mówienia i wyrażania swoich potrzeb (przez obojga Partnerów).

Z Pani opisu wnioskuję, że być może Pani Syn czuł się mało ważny w związku małżeńskim (przy założeniu, że dwoje Partnerów jest odpowiedzialnych za relacje małżeńskie).

Pani Syn jest dorosły i to On bierze odpowiedzialność za swoje życie i wybory..., nawet jak nie bierze tej odpowiedzialności to też bierze odpowiedzialność...

Co Pani może?
Pozwolić Pani Synowi dokonywać takich wyborów..., nawet kiedy to się Pani nie podoba.

Życzę Pani tego, czego Pani potrzebuje,
irena.mielnik.madej@gmail.com

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy mój ojciec przechodzi kryzys wieku średniego? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Przezwyciężenie kryzysu wieku średniego – odpowiada Mgr Jacek Zbikowski
Kryzys wieku średniego - jak przetrwać ten okres? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Rozmowa o kryzysie wieku średniego – odpowiada Mgr Monika Wysota
Czy to może być kryzys wieku średniego u męża? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Kryzys wieku średniego męża – odpowiada Mgr Sylwia Wiśniewska
Nieudane małżeństwa, kryzys wieku średniego i objawy depresji – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Kryzys wieku średniego u męża – odpowiada Mgr Krystyna Kozłowska
Brak chęci do życia, myśli samobójcze - czy udać się do specjalisty? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Uczucie niekochania w związku małżeńskim – odpowiada Mgr Magdalena Golicz

artykuły

Rozwój związku a psychoterapia par

Związek dwojga ludzi nie jest statyczną budowlą, p

„Nie daje rady…" To kryzys?

Podstępny kryzys psychiczny potrafi zjawić się nie

Mam niepełnosprawne dziecko. Niedawno obchodziło swoje 41. urodziny

Coraz częściej słyszy się o matkach, które rezygnu

Czy borderline można stwierdzić w średnim wieku?

Czy zaburzenie borderline jest charakterystyczne dla młodego wieku? Czy po 40. można również to zaburzenie zdiagnozować? Po mojej rozmowie z psychologiem stwierdził on, ze na 90% można u mnie stwierdzić borderline. Czytałam, że z wiekiem zaburzenie to łagodnieje. Jak to jest naprawdę? Czy to, że przez wiele lat brałam lek przeciwpadaczkowy mogło spowodować, że objawy były mniejsze? Czy po kilkunastu latach leczenia tym lekiem mogła wystąpić lekooporność i dlatego teraz symptomy są wyraźniejsze niż w przeszłości? Brałam lek z powodu epilepsji.

KOBIETA ponad rok temu

Zaburzenia osobowości Psychiatria Zdrowie psychiczne

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

93 poziom zaufania

Witam serdecznie,
Zaburzenia osobowości powinny być rozpoznawane wtedy, gdy osobowość jest już ukształtowana, czyli w wieku dorosłym. Jak każde zaburzenie - zaburzenia osobowości są pewnym spektrum o różnym stopniu nasilenia i dysfunkcji.
Nasilone zaburzenia są rozpoznawane wcześniej, ponieważ powodują problemy już na wczesnych etapach życia (np. trudności ze znalezieniem i utrzymaniem pracy). Zaburzona osobowość często daje o sobie znać dopiero wtedy, gdy zmienia się sytuacja życiowa, np. gdy dana osoba utraci wsparcie rodziny (np. śmierć matki, rozwód), która dotychczas kompensowała wszystkie trudności.
Leki przeciwpadaczkowe działają jako leki stabilizujące nastrój i zmniejszające impulsywność. Impulsywność jest typową cechą borderline, tak więc teoretycznie - zażywanie takiego leku, również ze wskazań neurologicznych - mogło Pani pomagać.
Należałoby jednak zastanowić się nad tym, czy została przeprowadzona diagnostyka różnicowa: przede wszystkim między borderline a chorobą dwubiegunową (np. typem, w którym występują epizody hypomaniakalne).

http://portal.abczdrowie.pl/pytania/czy-w-bpd-moze-wystapic-mania
Trudno więc powiedzieć, czy pojawiła się lekooporność - jeśli lek działa słabiej, przyczyn może być wiele (np. nieadekwatna dawka, współistniejące schorzenia, interakcje z innymi lekami, nieprawidłowe rozpoznanie).
Proponuję, aby skorzystała Pani z konsultacji psychiatrycznej, która wyjaśni wątpliwości co do diagnozy i leczenia.
Serdecznie pozdrawiam

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

zaburzenia osobowości wymagają systematycznego, ukierunkowanego leczenia metodą psychoterapii.

Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy moja partnerka może mieć Borderline? – odpowiada Mgr Marcin Goluch
Mam prawdopodobnie BPD i bulimię - co robić? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Typ osobowości z pogranicza borderline – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czy to mnogość objawów zaburzenia borderline? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Czy mogę mieć zaburzenia borderline? – odpowiada Mgr Magdalena Klekotko
Bordeline w wieku 25 lat – odpowiada Mgr Ryszard Chłopek
Borderline a samookaleczanie – odpowiada Mgr Justyna Plucińska
Czy w BPD może wystąpić mania? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy borderline może występować z innymi zaburzeniami? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak odróżnić borderline od uzależnienia? – odpowiada Agnieszka Jamroży

artykuły

Cyklofrenia (choroba afektywna jedno- lub dwubiegunowa) - przyczyny, objawy, leczenie

Cyklofrenia to określenie, którym w przeszłości ok

Cyklotymia

Cyklotymia należy do uporczywych zaburzeń nastroju

Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - objawy, typy, przyczyny, leczenie

W ostatnich latach coraz częściej diagnozuje się w

Lek. Wiesław Łuczkowski Neurologia, Wrocław

umów wizytę

dr Anna Skrzypek-Grigo Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Lek. Izabella Gałan-Żarow Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Marcin Wlazłowski Psychiatria, Łódź

umów wizytę

Czy mój syn ma anoreksję?

Mój syn ma bardzo niebezpieczny objaw, czyli brak apetytu. Pojawia się to już od 8 miesięcy. Zauważyłam, że mój syn jest przygnębiony i zakompleksiony na punkcie swojego wyglądu i szuka informacji w Internecie o dietach odchudzających. Ostatnio schudł 18 kg i stracił zainteresowanie jedzeniem, a z swoich ulubionych przedmiotów, czyli języka angielskiego i matematyki, z których miał same piątki z plusem, teraz ledwie tróję. Myślałam, że to tylko nowa klasa (2 liceum), ale on pogorszył się ze wszystkich przedmiotów i stał sią apatyczny. Najgorsze było to, że liczy kalorie i myśli wręcz, że woda ma sporo tłuszczu i cukrów, a to nieprawda. Na początku mówiłam sobie, że to dojrzewanie, ale to za długo trwa i nie jest objawem tego procesu, proszę o pomoc.

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Anoreksja Zaburzenia odżywiania Dietetyka

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

72 poziom zaufania

Szanowna Pani!

Opisane przez Panią objawy są niepokojące i mogą wskazywać na zaburzenia odżywiania. Najlepszym rozwiązaniem będzie szczera rozmowa z synem, a także namówienie go na wizytę u psychologa.

Proszę zapytać syna, co daje mu poczucie, że jest szczupły, że chudnie? Jaki inny problem może być w ten sposób maskowany? Najlepiej również nie koncentrować uwagi na jedzeniu, nie namawiać dziecka do jedzenia na siłę. Raczej proszę zwrócić uwagę na jego psychikę, na jego problemy, nastrój, okazać mu wsparcie i zrozumienie. Proszę postarać się jak najwięcej rozmawiać z synem, starając się aktywnie słuchać, zamiast doradzać czy strofować.

Anoreksja i choroby z tego kręgu są z reguły manifestacją konfliktów psychologicznych, które są tłumione. Bardzo często mają one źródło w trudnościach w komunikacji z najbliższymi, z poczuciem braku akceptacji i in. Dlatego proponowałabym również Pani spotkanie z psychologiem lub psychoterapeutą, który znając dokładną sytuację, udzieliłby konkretnych wskazówek, jak rozmawiać i postępować z synem.

Pozdrawiam i jeszcze raz namawiam do osobistej konsultacji z psychologiem.