Czy osoba pełnoletnia ma prawo opuścić dom bez tłumaczeń?

Witam. Mam ukończone 18 lat, mieszkam na wsi i mam problem z rodzicami. Im starsza się stawałam, tym gorzej było.Kiedyś tylko szkoła dom, pojechać autobusem do szkoły i żadnych koleżanek. Sama oceniała z kim mogę się spotkać a z kim nie. Teraz, gdy zamknęli szkoły z powodu decyzji sanepidu na obecną sytuację nie mogę wyjść dosłownie nigdzie. Jedynie na własne podwórko. Naprawdę potrzebuję pomocy ...Czuję się jak w więzieniu. Mam chłopaka który mieszka za granicą(w Czechach). Często mnie odwiedzał,starał się raz w miesiącu, ale gdy ja chciałam odwiedzić jego to wybuchały wielkie awantury w domu. że to moja mama będzie decydować o tym czy pojadę czy nie. Obecnie mam tego dość, chciałabym poprostu opuścić dom rodzinny ale nie wiem jak mam to zrobić! Gdy byłam mała i pojechałam bez jej zgody do koleżanki, wydzwaniała do mnie i gdy powieziałam gdzie jestem przyjechała po mnie odrazu po telefonie. Jestem przekonana że teraz zrobiłaby tak samo. Moje pytanie brzmi: Czy jako osoba pełnoletnia uczęszczająca do szkoły ponadgimnazjalnej mam prawo do opuszczenia domu bez żadnych tłumaczeń?

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Psychologia

Mgr Agata Górnik -Zapotoczny Psychologia, Sosnowiec

14 poziom zaufania

Szanowna Pani

Osoba pełnoletnia teoretycznie może sama o sobie stanowić pod warunkiem, że potrafi samodzielnie siebie utrzymać i osiągnęła pełną dojrzałość psychospołeczną gwarantującą poradzenie sobie w dorosłym życiu. Warto zwrócić uwagę na to, że opisane przez Panią okoliczności i zadane w taki sposób pytanie sugerują, że jest Pani osobą w pełni na razie zależną od rodziców, uczącą się, nie posiadającą pracy. W tej sytuacji decyzja o opuszczeniu domu byłaby próbą ucieczki od rozmowy o trudnych tematach takich jak granice wolności osobistej, intymność młodego człowieka w rodzinie. Warto, żeby zadała sobie Pani pytanie dlaczego opuszczenie domu bez słowa traktuje Pani jako jedyne rozwiązanie. Zachęcam do rozmowy z najbliższymi, z mamą, być może podjęcie procesu psychoterapii, żeby umiejętniej stawiać granice bez konieczności tak radykalnych kroków jak ucieczka z domu rodzinnego. Uciekanie od problemów nigdy nie jest dobrym rozwiązaniem. Warto poszukać innych rozwiązań, pracować w Pani rodzinie nad wzajemnym zaufaniem i szacunkiem i nauczyć się budować granice własnego świata w taki sposób, który nie spowoduje konieczności opuszczenia domu bez słowa.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Co zrobić, gdy osoba z dnia na dzień odchodzi? – odpowiada Mgr Edyta Kołodziej-Szmid
Lęk przed Bogiem i niepraktykowanie – odpowiada Mgr Joanna Kołodziejczyk
Relacja w domu dziewczyny – odpowiada Mgr Ewa Czernik
Trudne relacje z partnerem a sytuacja w domu – odpowiada Mgr Michał Pyter
Silna więź z rodzicami u dorosłej kobiety – odpowiada Mgr Dominika Wieland-Lenczowska
Jak wyprowadzić się do narzeczonego, nie urażając rodziców? – odpowiada Mgr Anna Suligowska
Boję się wychodzić z domu - czy wizyta u specjalisty mi pomoże? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Tęsknota za domem rodzinnym – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Jak zwalczyć lęk przed wychodzeniem z domu? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Jak postąpić z rodzicami? – odpowiada Mgr Elżbieta Grabarczyk Pracownia Pomocy Psychologicznej SALAMANDRA

artykuły

''Szkoda by było teraz umierać''. Magda Swat od 9 lat żyje z rakiem trzustki i nie zamierza się poddać

- To jest walka. Niektórym może się wydawać, ż

Koronawirus a wakacje w Hiszpanii. Polka opowiada o sytuacji w kraju

Hiszpanie od 1 lipca będą wyczekiwać turystów. Z j

Szczepienia nastolatków. Rodzicom 16-letniej Uli zarzucono, że robią z córki "królika doświadczalnego"

16-letnia Ula jest już po pierwszej dawce Pfizera.

Przywiązanie do domu i problemy z jego opuszczeniem

Witam, mam 21lat i mam problem z wyjazdami. Kiedy wyjeżdżam poza dom(np. na wakacje) to chcę do niego koniecznie wrócić.Na początku się cieszę, że wyjeżdżam, później-najczęściej dzień lub kilka godzin potrafię się rozpłakać i postanowić, że nigdzie nie jadę. Wydaje mi się, że będę tęsknić za mamą/za domem, ale nie jestem pewna czy to jest powód. Staje się to co raz bardziej irytujące-mam 21lat i chciałabym to zmienić, ponieważ marzy mi się zwiedzenie wielu miejsc na ziemi.Proszę o pomoc, radę.

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Zaburzenia nastroju Psychologia Turystyka

Mgr Justyna Piątkowska Psycholog, Gdynia

95 poziom zaufania

Dzień dobry!

Sytuacja jest złożona i prawdopodobnie silnie związana z cechami osobowości i historią życia, przekracza więc możliwości porady internetowej. Konieczna jest dłuższa osobista rozmowa. Może Pani skonsultować się z psychoterapeutą w swoim mieście.

Pozdrawiam!

Mgr Agata Hensoldt-Jankowska Psycholog, Wrocław

52 poziom zaufania

Żeby móc Pani pomóc, najpierw trzeba określić, z czego wynika tak silne przywiązanie do domu rodzinnego i pojawiają się tęsknota za nim. Takie cechy osobowości mogą mieć różne źródła. Zarówno określić przyczyny przeżywanych przez Panią trudności jak i zaproponować leczenie można dopiero po konsultacjach u psychoterapeuty, dlatego proszę rozważyć taką możliwość.

mgr Monika Góra Psychologia, Warszawa

60 poziom zaufania

Problem wydaje się być bardziej złożony niż kwestia samodzielnych wyjazdów, wydaje mi się że wymaga "rozłożenia go na czynniki pierwsze" w celu dowiedzenia się gdzie leży jego źródło. Proponuję udanie się do psychoterapeuty który pomoże Ci zrozumieć swoje zachowania, da wsparcie emocjonalne i pomoże uporządkować Twoje życie na tyle żebys mogła zrealizować wszystkie swoje marzenia :) pozdrawiam, Monika

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Dzień dobry, z pani opisu wynika, że ma pani trudności w przeżyciu separacji od domu rodzinnego (rodziców). Jeżeli przybiera to na tyle silne objawy, że nie chce pani fizycznie opuszczać domu zachęcam do kontaktu z psychoterapeutą i rozpoczęciu pracy nad tym problemem. Pozdrawiam.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Tęsknota za domem rodzinnym – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Tęsknota za domem rodzinnym u 25-latki – odpowiada mgr Małgorzata Danielewicz
Tęsknota za rodziną i strach przed studiowaniem – odpowiada Mgr Dorota Babrzymąka
Płacz podczas opuszczania domu rodzinnego – odpowiada Lek. Jerzy Więznowski
Jak poradzić sobie z tęsknotą za domem rodzinnym? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Uczucie smutku i tęsknoty za domem – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Tęsknota za domem po wyjeździe na praktyki do innego miasta – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak leczyć problem z biegunką po wyjściu z domu? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Problemy z pamięcią 2 miesiące po napaści – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Jak opanować nerwy i stać się mniej nerwową? – odpowiada Mgr Monika Hibner

artykuły

Tajemnice pracy psychologa - wywiad z psychologiem i psychoterapeutką Magdaleną Nagrodzką

Rozumienie ludzkich zachowań to zadanie, przed któ

Jeden dzień w Dziennym Domu Opieki Medycznej

Dzień zaczyna się tutaj jak w każdym prawdziwym do

Julia Wróblewska w końcu zdradziła na co choruje. Musi spędzi pół roku w specjalnym ośrodku

Julia Wróblewska, aktorka znana m.in. z serialu ''

Mgr Hanna Markiewicz Psychologia, Żelechów

umów wizytę

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

umów wizytę

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

umów wizytę

Mgr Katarzyna Kulczycka Psychologia, Wrocław

umów wizytę

Czy dla dzieci, które za kilka lat opuszczą dom, poświęcić miłość?

Rok temu poznałem kobietę, której niewyobrażam sobie że mogę zostawić. Z moją aktualna żona nie układa się już długo ona wie o tej drugiej kobiecie, ale pogodziła się z tym i ma świadomość że chce odejść . Miałem juz odejść, ale dzieci błagały mnie żebym ich nie zostawił. Potrzebuję obiektywnej oceny. Wiem że dzieci zawsze będą moimi dziećmi. Zostając z nimi wiem na pewno ze nie będę szczęśliwy. Czy dla dzieci które za kilka lat opuszczą dom poświęcić miłość? Czy być ojcem na tyle na ile będę potrafił będąc szczęśliwym, i dać im tyle miłości żeby nie odczuł że mnie z nimi nie ma. Nadmienie że spotykały się z nimi dość często. Proszę o pomoc. Co robić.

MĘŻCZYZNA, 30 LAT ponad rok temu

Terapia rodzinna Trudności w wyrażaniu emocji Psychologia Problemy psychologiczne Nieszczęśliwa miłość

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,
wskazana jest konsultacja psychologiczna/psychoterapeutyczna, ze specjalistą łatwiej będzie zrozumieć problem i poradzić sobie z nim.

Pozdrawiam serdecznie