Denerwuję się nawet tym, że tu napisałam. Czy moje zachowanie jest depresją?

Jestem osobą bezrobotną. Kiedy znajdę pracę to szybko się męczę, ponieważ czuję, że nie dam sobie rady z tym. Nie wiem, gdzie jest moje miejsce. Nie potrafię odkryć w sobie to co chciałam bym robić w przyszłości.

Jestem osobą , która nie potrafi się śmiać ani się zabawić. Na zewnątrz próbuję to trochę tuszować, lecz nie wychodzi to. Nie potrafię również zabrać się do życia. Nie potrafię kochać, nawet bliskich. Czuję się pusta, do niczego nie potrzebna. Wielokrotnie myślę o samobójstwie. Czasem chciałam bym to już uczynić, lecz wciąż coś mnie wstrzymuje. Czasem pojawiają się lekkie przebłyski, że jest wszystko dobrze a tak nie jest. To wszystko już trwa ponad 2 lata i nawet nikt nie wie o tym, że taka jestem załamana, nie potrafiąca cieszyć się życiem. Częste mam bóle głowy, odczuwam napięcie, czuję się bezużyteczna, przybieram na wadze, czuję się zmęczona prawie każdego dnia, jestem smutna przez większość dnia, niemal codziennie.

Proszę o odpowiedź i pomoc. Dziękuje. Pisząc to cała się denerwuję, bo chyba źle zrobiłam, że to napisałam.

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Sądzę, że bardzo dobrze postąpiła Pani pisząc ten list. Potrzebna jest Pani pomoc, bo problemy i trudności narastają. Trudno jest w życiu radzić sobie ze wszystkim samotnie.

Myślę, że mogłaby Pani spróbować skorzystać z pomocy psychologa. Istnieje możliwość podjęcia się psychoterapii w ośrodkach proponujących bezpłatną pomoc. Może jej Pani poszukać w Ośrodku Pomocy Społecznej lub Urzędzie Pracy. Warto, by rozpoczęła Pani taką pracę nad sobą.

Może Pani zmienić swoje życie, poradzić sobie z trudnościami, odnaleźć cel w dążeniach. Pomoc psychologa i jego opieka pozwolą Pani odnaleźć swoje mocne strony, rozwijać się i uczyć konstruktywnego radzenia sobie z problemami. Może Pani żyć tak, jak Pani chce. Warto spróbować bezpośredniej pomocy psychologa.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Mam ochotę umrzeć, ale nie mam odwagi się zabić. Czy to depresja? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Już nie jestem sobą - co zrobić, by było jak dawniej? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Boję się, że zawsze będę sama. Jak temu zaradzić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Męczy mnie zazdrość, denerwuję się, płaczę. To depresja czy nerwica? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Smutek i samotność po stracie mamy a depresja – odpowiada Dr n. med. Paweł Gosek
Trudna sytuacja finansowa i poszukiwania pracy – odpowiada Mgr Jacek Sochacki
Czy moje objawy to początki depresji? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy w moim przypadku można mówić o depresji? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Stresuję się całym życiem - jak temu zaradzić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy kłopoty finansowe mogą być powodem depresji? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Stres - czy potrafisz sobie z nim radzić?

Stres jest nieodłącznym elementem współczesnego ży

Czy masz skłonności do nerwicy?

Nerwice, czyli zaburzenia lękowesą grupą zaburzeń

"Nie chcę wyższej kwoty renty. Chciałabym po prostu akceptacji". O dorosłości z dziecięcym porażeniem mózgowym

- Odkąd się urodziłam, to czuję się niewidzial

Czy moje zachowanie podchodzi pod depresję?

Witam. Jestem 18 letnia dziewczyna i od dłuższego czasu (ok. rok lub półtora, po niespodziewanej i tragicznej śmierci bliskiej mi osoby) miewam gorsze i lepsze samopoczucie, nastrój, humor. Wydaje mi się ze poniekąd borykam się z depresja. Mając gorsze dni często sobie myśle, ze nie jestem nikomu potrzebna, ze nikomu na mnie nie zależy i ze nikt by za mną nie tęsknił gdybym nagle „zniknęła”. W tym samym czasie mam również wrażenie ze jestem ciężarem dla innych i sprawiam im problem po prostu swoim byciem. Po coraz częstszych kłótniach z rodzicami i siostra mam wrażenie, ze problem nie jest obopólny, tylko leży po mojej stronie, a konkretnie ze ja nim jestem. Czasami wydaje mi się ze lepiej by się żyło moim bliskim gdyby mnie nie było, mimo ze wielokrotnie rodzice zapewniali mnie ze bardzo mnie kochają i nie poradziliby sobie po mojej stracie. Ja natomiast po naszych sprzeczkach czy kłótniach lub jakichkolwiek pretensjach z ich strony odnoszę wrażenie ze jest zupełnie na odwrót. Mimo ze na codzień jestem uśmiechnięta, zabwana i gadatliwa wydaje mi się ze poniekąd jest to maska noszona przeze mnie na codzień, żeby nie pokazać innym ze w moim życiu nie zawsze jest tak kolorowo. Czy moje zachowanie podchodzi pod depresje czy są to po prostu chwilowe załamania?

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Depresja Konsultacje psychologiczne Psychologia Psychoterapia Problemy psychologiczne

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,
zalecana jest konsultacja w Poradni Zdrowia Psychicznego (NFZ).
Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Zaburzenia odżywiania a depresja – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Jak leczyć się z depresji i alkoholizmu? – odpowiada Lek. Bertrand Janota
Zachowanie męża a depresja – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
Czy tak objawia się depresja? – odpowiada Mgr Justyna Szukalska
Depresja z powodu braku pracy – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Czy moje zachowanie wskazuje na depresję? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Jak sobie radzić z depresją przy problemach finansowych? – odpowiada Magdalena Pikulska
Depresja u chorej na białaczkę – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Czy mam depresję, jesli w wieku 12 lat tracę sens życia, mam zawroty głowy, lęk i nie mam apetytu? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy moje objawy wskazują na depresję? Co powiedzieć rodzicom? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper

artykuły

Introwertycy w czasie epidemii koronawirusa. "Ta sytuacja dla mnie mogłaby trwać znacznie dłużej"

Izolacja, samotność i brak kontaktów towarzyskich.

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Choroba afektywna dwubiegunowa. Agnieszka opowiada, jak wygląda życie z chorobą bipolarną (ChAD)

Nawet lekarzom zdarza się mylić jej objawy z depre

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Czy moje zachowanie wskazuje na depresję?

Witam. Postanowiłam, że muszę w końcu komuś się wyżalić, opisać, co mnie męczy. Jestem kobietą, mam 31 lat. Mam udaną rodzinę, męża i dwoje dzieci: syna 10 lat i córkę 22 miesiące. Od bardzo dawna jestem ciągle smutna, przygnębiona i nie wiem, co to jest radość. Od narodzin córki jestem ciągle przy niej i to mnie dobija. Nie umiem się tym macierzyństwem cieszyć, monotonia dni codziennych mnie męczy. Jestem w ciągłym stresie, bardzo nerwowa, jedne i te same czynności domowe, jak i przy córce, wywołują u mnie znużenie i niechęć. Czasami z przymusem bawię się z córeczką, mam już tego siedzenia w domu serdecznie dość, a z kolei gdy na chwilę jestem poza nim, ciągle myślę, jak tam córka, nauka syna itd., nie umiem na chwilę o tym zapomnieć. Wszystkim się za bardzo przejmuję, narzucam synowi, aby super się uczył, jestem nerwowa i krzyczę, gdy przyniesie złą ocenę lub uwagę, a potem jest mi go bardzo żal i zaczynam płakać. Tak samo jest z moją córeczką, czasami mam ją dość, chciałabym powrócić do dawnego stylu życia, kiedy miałam dużo czasu dla siebie, syn już jest duży, kiedy razem z mężem spędzaliśmy dużo czasu razem. Boję się, że moim zachowaniem doprowadzę do tego, że córeczka też będzie nerwowa i potem mam wyrzuty sumienia. Od jakiegoś czasu zauważyłam, że czas tak szybko biegnie, jestem w ciągłym biegu, nie umiem nic zrobić na spokojnie i do tego dochodzi ciągły stres. Najchętniej usiadłabym w fotelu, patrzyła w jeden punkt nie myśląc o niczym i wtedy się wyciszam. Mam też takie lęki, że gdy córeczka śpi, boję się, że za chwilę się obudzi i będę zła na to, że nie dała mi chwilki dla siebie. Gdy syn był malutki, nie czułam się tak, jak w tej chwili; może to za wielka różnica wiekowa moich dzieci sprawiła, że na nowo musiałam nauczyć się macierzyństwa i wyrzec się niektórych swoich wygód. Bardzo proszę o pomoc i z góry dziękuję.

KOBIETA, 31 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

93 poziom zaufania

Witam serdecznie,

Opisywane przez Panią objawy: drażliwość, poczucie utraty energii do działania, wyczerpania psychicznego, apatia mogą mieć związek z depresją. Na podstawie dość krótkiego opisu trudno jest jednak zdiagnozować depresję.

Leczeniem łagodnego epizodu depresyjnego może być wyłącznie psychoterapia. W tej sytuacji polecałabym przede wszystkim kontakt z psychoterapeutą. Psychoterapia może stać się dla Pani źródłem wsparcia i siły. Część sesji może być przeznaczona np. na trening relaksacyjny, co umożliwi Pani odbudowanie rezerw i pomoc w opanowaniu stresu.

Pogorszenie nastroju i silne emocje są skutkiem Pani przekonań np. na temat roli matki, kobiety, odpowiedzialności za dzieci i rodzinę. W trakcie terapii mogłaby Pani zastanowić się nad znaczeniem tych przekonań i ich prawdziwością. Być może obarcza się Pani np. zbyt dużą – stuprocentową odpowiedzialnością za rodzinę, tak dużą, że nie ma już Pani energii na zadbanie o siebie. Przekonania tego typu powstają w trakcie całego życia – na pewnych jego etapach mogą być bardzo przydatne, jednak w innych sytuacjach mogą stać się przyczyną pogorszenia samopoczucia, samooskarżania.

Depresja może się również rozwijać u osób, które mają trudności z wyrażaniem negatywnych uczuć: np. złości, niezadowolenia. Kumulacja tych uczuć może powodować frustrację i wybuchy złości, które z kolei są źródłem poczucia winy.

Tego typu postawa może być np. związana z przekonaniem typu ,,silne emocje są niebezpieczne" wyniesionym z dzieciństwa, jeśli dziecko przeżywało kłótnie i burzliwy rozwód rodziców, alkoholizm rodzica itp.

Są to oczywiście jedynie hipotezy.

W razie narastającego pogorszenia samopoczucia wskazana jest konsultacja lekarza psychiatry i rozważenie pomocy farmakologicznej w postaci leków przeciwdepresyjnych.

Serdecznie pozdrawiam i życzę szybkiej poprawy samopoczucia

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Depresja - jakie są objawy? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Zmęczenie czy depresja? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Mój mąż ma depresję. Co ja mam robić? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Czy moje dziecko już mnie nie potrzebuje? Czy to depresja? – odpowiada Paulina Witek
Co się ze mną dzieje? Czy to depresja? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Depresja poporodowa - co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Co mam robić? Jak rozmawiać z bratem, który może mieć depresję? – odpowiada Paulina Witek
Mam depresję czy zwariowałam? – odpowiada Magdalena Pikulska
Czy moje zachowanie jest spowodowane problemami z osobowością? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Depresja małżonków - jak sobie poradzić? – odpowiada Mgr Magdalena Boniuk

artykuły

Ojciec alkoholik - dorosłe dzieci alkoholików (syndrom DDA). Problemy dzieci z rodzin alkoholowych - depresja i nie tylko

Ojciec alkoholik to koszmar niejednego dziecka. Dz

Koronawirus. Przeszli COVID-19, dziś walczą z powikłaniami. Jak choroba zmieniła ich życie?

Nawet ci, którzy przeszli zakażenie koronawiusem ł

Czy jesteś typem psychosomatycznym?

Psychosomatyka jest nauką, która zajmuje się zależ

Dr n. med. Anna Błażucka Neurolog, Warszawa

umów wizytę

Lek. Małgorzata Krześniak-Bohdan Nefrolog, Gdańsk

umów wizytę

Lek. Albert Boguszewski Neurologia, Lublin

umów wizytę

Artur Fussek Neurologia, Rzeszów

umów wizytę

Cenimy Twoją prywatność

Denerwuję się nawet tym, że tu napisałam. Czy moje zachowanie jest depresją?

artykuły

Stres - czy potrafisz sobie z nim radzić?

Czy masz skłonności do nerwicy?

"Nie chcę wyższej kwoty renty. Chciałabym po prostu akceptacji". O dorosłości z dziecięcym porażeniem mózgowym

Czy moje zachowanie podchodzi pod depresję?

artykuły

Introwertycy w czasie epidemii koronawirusa. "Ta sytuacja dla mnie mogłaby trwać znacznie dłużej"

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

Choroba afektywna dwubiegunowa. Agnieszka opowiada, jak wygląda życie z chorobą bipolarną (ChAD)

Psychologia

Czy moje zachowanie wskazuje na depresję?

artykuły

Ojciec alkoholik - dorosłe dzieci alkoholików (syndrom DDA). Problemy dzieci z rodzin alkoholowych - depresja i nie tylko

Koronawirus. Przeszli COVID-19, dziś walczą z powikłaniami. Jak choroba zmieniła ich życie?

Czy jesteś typem psychosomatycznym?

Neurologia

Aktualne trendy

Popularne tematy

Artykuły na ten temat

Najnowsze pytania z tej specjalizacji

Popularni lekarze

logowanie

przypominanie hasła