Dlaczego boję się przytyć?

Witam! Mam na imię Renata. Mam 30 lat i uważam, że mam udane życie osobiste, a jednak jest coś, co mnie bardzo dręczy: otóż panicznie boję się, że utyję.

Wszystko to zaczęło się gdy byłam w ciąży. Około 6 m-ca ciąży okazało się, że mam tzw. zatrucie ciążowe. Byłam wtedy bardzo spuchnięta i przy moim wzroście, 145 cm, ważyłam aż 65 kg. Nie mogłam zrozumieć dlaczego ludzie nie rozumieją tego, że nie jestem gruba tylko po prostu chora! Szwagierka wraz z teściową mówiły, że one będąc przy nadziei aż tak nie wyglądały i to jeszcze bardziej mnie dołowało, nie mówiąc już o stwierdzeniach znajomych: ale jesteś nalana, grubiutka, kiedy pękniesz piłeczko itp.

Po porodzie dosyć szybko chudłam co też nie podobało się ani mojej teściowej, ani szwagierce i codziennie dochodziło do tego, że teściowa porównywała mnie i swoją córunię i rzucała różnymi stwierdzeniami oraz tekstami typu, która z nas jest szersza itp. Teraz ważę 41 kg przy wzroście 145 cm i strasznie boję się, że przytyję. Boję się jeść, a jak już zjem troszkę więcej niż zwykle to zmuszam się do wymiotów, średnio 1 raz dziennie. Codziennie się ważę i mierzę!

Nie wiem co się ze mną stało - wcześniej nie przywiązywałam tak dużej wagi do swojej sylwetki, a teraz bycie szczuplejszą od innych stało się dla mnie priorytetem! Co się ze mną dzieje?

KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Witam serdecznie.

W tej sytuacji polecam Pani kontakt z psychoterapeuta specjalizującym się w terapii zaburzeń odżywiania. Opisywane przez Panią problemy: prowokowanie wymiotów, koncentracja na wadze i sylwetce, stały lęk przed przytyciem może wskazywać na początki bulimii lub anoreksji.

Większość klinicystów uważa, że bulimia i anoreksja mają swoje źródło przede wszystkim w obniżonej samoocenie, problemach z samoakceptacją oraz ekspresją emocji i potrzeb. To prawda, że trudno zrozumieć, dlaczego niektórzy ludzie oceniają innych przez pryzmat wyglądu, sylwetki lub innych wybranych cech, tak jakby stanowiło to o wartości całego człowieka. Nie mamy jednak zwykle istotnego wpływu na to, co myślą i czują inni ludzie.

Pani jest osobą szukającą pomocy dla siebie z powodu niepokojących objawów - proponuje więc, aby zastanowić się, dlaczego ocena innych osób ma tak duży wpływ na Pani samopoczucie i zachowanie, jaka może być tego przyczyna. Być może krytyka ze strony otoczenia uruchamia Pani negatywne myśli na swój temat, np. "Jeśli nie spełniam oczekiwań innych, jestem bezwartościowa".

Do powstania tego typu przekonań i zasad mogło dojść, np. w czasie dzieciństwa, w związku z doświadczeniami dotyczącymi relacji z ważnymi osobami (zwykle - rodzicami). Przeformułowanie tych przekonań w procesie terapii umożliwia poprawę samopoczucia i ustąpienie objawów. Psychoterapia to kilka etapów, np. rozpoznawanie myśli i emocji, ich znaczenia.

Polecam Pani informacje dostępne w naszym portalu AbcAnoreksja.

Z pozdrowieniami.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty