Witam serdecznie,
Twój opis problemu może wskazywać na bulimiczny typ anoreksji - jej szczególnie groźną postać. W tym typie anoreksji dochodzi do powikłań związanych nie tylko z samym głodzeniem (osteoporoza, zahamowanie wzrostu, zaburzenia pracy serca, zaburzenia odporności, powikłania skórne i ze strony przewodu pokarmowego) ale i prowokowaniem wymiotów. Częste wymioty powodują utratę potasu - elektrolitu niezbędnego dla prawidłowej pracy serca, zaś okresowe epizody objadania się mogą powodować nadmierne rozciągnięcie ścian przewodu pokarmowego i jego pęknięcie, owrzodzenie, zapalenie trzustki.
Anoreksja może zaczynać się od diety z pobudek zdrowotnych: makrobiotycznej, wegetariańskiej itd.
W tej sytuacji polecam Ci jak najszybszą wizytę u psychoterapeuty specjalizującego się w leczeniu zaburzeń odżywiania.
Jeśli terapeuta nie jest lekarzem, konieczne są również kontrolne wizyty u lekarza rodzinnego lub internisty.
Kluczową rolę w leczeniu zaburzeń odżywiania się ma psychoterapia.
Konsultacja u dietetyka jest wskazana, jednak nie jest to leczenie przyczyn problemu.
Jednym z nich może być wspomniana przez Ciebie potrzeba sprawowania kontroli nad swoim ciałem.
Kolejnym mogą być Twoje oczekiwania wobec efektów diety: np. przekonanie, że kilka kilogramów mniej oznacza sukces zawodowy, towarzyski, poprawę relacji z partnerem lub osobami bliskimi.
Dość częsty jest również sposób myślenia typu ,,wszystko albo nic"- ,,Jeśli przekroczę dietę o kilka kalorii, to będzie całkowita katastrofa" , ,,Jeśli coś zjem, zupełnie stracę kontrolę, nie będę w stanie się powstrzymać". Tego typu myślenie może ujawniać się również w innych sferach życia, nie tylko dotyczyć sposobu jedzenia.
Napady objadania się są bezpośrednim skutkiem głodzenia, które rozregulowuje ośrodki głodu i sytości. Pierwszym etapem terapii jest więc wprowadzenie stabilnego sposobu odżywiania się: regularnych posiłków o odpowiedniej wartości kalorycznej.
Zastanów się nad powikłaniami anoreksji - wiele z nich rozwija się powoli, podstępnie. Załamanie organizmu może pojawić się nagle, np. na skutek banalnej infekcji.
Dlatego nie warto zwlekać - im szybciej rozpoczniesz terapię, tym większa szansa na całkowite wyleczenie.
Nieleczona anoreksja może przejść w postać przewlekłą, o wieloletnim przebiegu.
Serdecznie pozdrawiam
