Dzień dobry!
Bardzo się cieszę i gratuluję, że ogólnie ocenia Pani swoje życie i związek jako udane, a także, że wzajemne pożądanie z mężem jest nadal tak żywe. Skąd jednak pomysł, że te zbliżenia z mężem nie są prawdziwe i prawdziwie udanym seksem byłby dopiero taki, w którym osiągnie Pani tzw. orgazm pochwowy?
Orgazm, jako zjawisko fizjologiczne, jest tylko jeden. Różne są jedynie drogi jego osiągania i żadna z nich nie jest lepsza, ani bardziej wartościowa niż inne. Dla większości kobiet główną (lub jedyną) drogą do osiągnięcia orgazmu są pieszczoty łechtaczki. Wnętrze pochwy jest znacząco mniej unerwione, znacząco mniej wrażliwe na dotyk i osiągnięcie orgazmu wyłącznie na skutek penetracji pochwy jest bardzo trudne, a często niemożliwe.
Możecie Państwo uznać za dobrą zabawę eksperymenty z poszukiwaniem tzw. "orgazmu pochwowego" (np. koncentracja na dolnym obszarze przedniej ściany pochwy, gdzie ma się znajdować tzw. obszar "G", czy jednoczesne dotykanie łechtaczki podczas stosunku), ale nie musi być to jedyny i najważniejszy cel.
Brak orgazmów tzw. "pochwowych" w żaden sposób nie jest chorobą czy zaburzeniem.
Pozdrawiam!
