Jak naprawić swoje relacje z babcią?
Jak poradzić sobie z tym aby babcia w końcu dała więcej wolności?
Odkąd w lipcu zeszłego roku zamieszkałam z babcią po kłótni z mamą to w pewnym momencie poczułam się jak w klatce. Gdy mieszkałam z rodzicami to nie miałam aż takich problemów no chyba, że wracałam naprawdę późno. Jednak u babci jest tak, że ledwo kogoś poznam i zacznę się dopiero co z tą osobą spotykać to najlepiej jakbym znała wszystkie ważne szczegóły: gdzie mieszka, numer telefonu, i inne tego typu informacje.
Z jednej strony rozumiem to bo się martwi a z drugiej strony przytłacza bo osobiście się wstydzę potem wychodzić z taką osobą.
Odkąd pamiętam byłam taka odosobniona względem znajomych, zaczynając od szkoły kończąc na koleżankach spod klatki których nie było za bardzo. Nauczyłam się wtedy, że jest taki schemat dom-szkoła i na odwrót co najwyżej biblioteka czy zajęcia dodatkowe. To nie było miłe dla mnie bo nie miałam znajomych za bardzo.
Teraz zaczynam czuć to samo. Najlepiej jakbym nigdzie nie wychodziła tylko z uczelni do domu prosto i koniec kropka. Co z tego, że mam telefon przy sobie i zawsze odbiorę a jak nie usłyszę to oddzwonię w momencie kiedy zauważę. W szczególności, że najpóźniej do domu wrócę o 22.
Ostatnio dowiedziałam się od babci, że jestem "rozpieszczona" tylko przez to, że w domu miałam względem wychodzenia trochę więcej luzu. W dodatku według babci kłamstwem też jest to, że się nie powiedziało o jakiejś relacji (mam na myśli ani nie skłamało ani nie powiedziało prawdy).
Znowu zaczynam mieć mętlik w głowie co do tego kto kieruje moim życiem mimo tego, że jestem na utrzymaniu babci dopóki się uczę.
Jak poradzić sobie z babcią i jak poradzić sobie z mętlikiem w głowie?
