Jak poprawić relacje w naszym związku?

Dzień dobry. Myślę, że żyje z despotą. Jesteśmy w związku 11 lat, nie mamy wspólnych dzieci, ja mam dwie dorosłe córki, jedna z nich mieszka z nami. Córka która z nami mieszka nie jest lubiana przez mojego partnera. Na początku było w porządku, później wszczynał awantury o wszystko, o nieumytą łyżkę, o patelnie na kuchence. Zazwyczaj się tak irytuje że bierze tą patelnie i zanosi córce do pokoju kładąc na meble. Córka ma 25lat! Był taki okres że wciąż się kłóciliśmy ponieważ On bardzo ordynarnie odzywał sdo moich dzieci. Rozmawiałam z nim chyba z milion razy na ten temat i choć słuchał, niby rozumiał to za chwilę robił tak samo. Przestałam rozmawiać i obecnie jeśli jest sytuacja że wszczyna awantury o córkę bo zawsze ona jest przyczyną to wkraczam jak lwica i już nie przejmuje się w jaki sposób krzyczę. Koło zamknięte, wiem. On po prostu nietoleruje córki, uważa że powinna sobie wynająć mieszkanie bo pracuje ale nie zarabia aż tyle by było ją stać na kawalerkę. Mogłaby wynająć może pokój ale mi jako matce jest jej szkoda. On uważa że gdybyśmy mieszkali sami byłoby inaczej. Owszem na mnie się nie wydziera gdy coś zostawię bo jakoś zawsze mu tam odpowiem ale to w jaki sposób się drze na córkę to jest jakaś tragedia bo to jest po kilka razy dziennie już a teraz okres kwarantanny i mamy już obie dość. Czy jest w ogóle opcja żeby takie zachowanie u niego zmienić czy to nierealne? Czy mam szansę na normalny związek? Zauważyłam też że powoli próbuje mi wszystko zabrać żebym byla uzależniona od niego. Każe mi wypłacać lieniadze z banku które chce trzymać w kasetce w swojej szafie która zresztą ma zamkniętą na kłódkę! Ma od lat ale dziś zauważyłam że nawet przede mną gfy wyszedł na godzinę z domu a jest wirus i po prostu siedzimy wszyscy w domu. On chce brać ślub bo była taka opcja ze wyjadę za granicę i on się tego obawia więc uznał ze tak będzie lepiej. Poza tym ślub jest konieczny jeśli chciałabym mieć w połowie działkę rekreacyjną w którą wkladalam pieniądze. Powiedział że nie zapisze mi działki jeśli nie weźmiemy ślubu. Pozdrawiam Gocha (46lat)

MĘŻCZYZNA, 46 LAT ponad rok temu

Psychologia Psychoterapia Relacje z partnerem Ślub

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

80 poziom zaufania

Dzień dobry.

Związek osób, które mają potomstwo z poprzednich związków, wymaga świadomości, że wchodzi się w związek nie tylko z daną osobą, ale i jej dziećmi. Nierzadko natomiast dorosłe osoby "z przeszłością", które decydują się na budowanie nowych relacji, zdają się jakby tego faktu nie zauważać, licząc niejako, że ewentualne dzieci podzielą ich uczucia do nowego partnera i odwrotnie, co zazwyczaj się nie dzieje.

Wydaje się, że ktoś, kto posiada dzieci z poprzedniego związku powinien przed podjęciu decyzji o wejściu w nowy związek ustalić z partnerem, "kim" on będzie dla dzieci i jakie będzie miał wobec nich "uprawnienia", związane np. z wymaganiami, egzekwowaniu obowiązków, wzajemnego do siebie stosunku. Idealnym rozwiązaniem powyższych kwestii byłoby wcześniejsze wzajemne odbycie cyklu konsultacji psychologicznych, które mogłyby uzmysłowić obojgu dorosłym partnerom zawiłości związane z tworzeniem nowej rodziny.

Nowy partner musi się zmierzyć nie tylko z budowaniem relacji z drugą, dorosłą osobą, ale z budowaniem oddzielnych relacji z każdym z dzieci, z dziećmi jako odrębnym podsystemem oraz dodatkowo z partnerem i jego dziećmi oddzielnie. Nie jest to proste i łatwe zadanie.

W opisanej przez Panią sytuacji sugerowałbym konsultację psychologiczną, najlepiej wspólnie z partnerem, jeśli byłoby to możliwe oraz z całą pewnością podjęcie terapii partnerskiej.

Pozdrawiam
Maciej Rutkowski

https://abovo.bialystok.pl/

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Relacje z mężczyzną i szanse na stworzenia związku – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Jak poprawić relacje z córką? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Jak budować relacje z partnerem, aby nie myślał, że zatrzymuję go przy sobie przez dziecko? – odpowiada Dr Dominika Farley
Zakończenie związku a relacja z dzieckiem – odpowiada Mgr Łukasz Majchrzak
Problemy z dziećmi partnera z poprzedniego związku – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Jak poprawić relacje z partnerem? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Rozstanie po 3,5-letnim związku – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Jak poprawić relacje z córką po odejściu od męża? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Kłótnie i awantury w związku – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Jak poprawić sytuację w związku? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka

artykuły

Kompleks Elektry - na czym polega i jak sobie z nim radzić

Kompleks Elektry to zjawisko analogiczne do komple

Syndrom DDA - rodzina, związki z osobami uzależnionymi, relacje z rodzicami, role DDA, kariera, terapia

Syndrom DDA - Dorosłych Dzieci Alkoholików to zbió

Nieudany związek a depresja

Związek partnerski jest bardzo istotną częścią egz

Jak poprawić nasze relacje w związku?

Jestem z chłopakiem od ponad roku, jest moim pierwszym chłopakiem, ale mając 17 lat przyjaźniłam się z nieco patologicznym towarzystwem, tylko raz spróbowałam z nimi czegoś więcej niż fajki i alkohol. Poza tym byłam normalną nastolatką, teraz normalnie poszłam na studia. Chłopak dowiedział się o tym jakoś po czterech miesiącach. Nie sądziłam, że będzie przykładał tak bardzo wagę do tego, jaką byłam nastolatką. Od pół roku bardzo mu to przeszkadza, odsuwa mnie na bok i ma w głowie obraz, że mogłam coś takiego robić. Wyłącza się w takich sytuacjach na mnie, nie chce ze mną być, jest bardzo niemiły. Mówi, że pomaga mu rozmowa ze mną, ale ta rozmowa musi trwać 3 godziny aby zrobiło mu się lepiej i takie sytuacje są prawie codziennie. Nie umie zaakceptować mojej przeszłości, a dokładniej tego jednego wybryku, mówi, że już wszystkiego próbował, chciałam aby może poszedł porozmawiać z psychologiem, to się nie zgadza. To bardzo przeszkadza w normalnym funkcjonowaniu naszego związku, od tego wychodzą wszystkie nasze problemy, bo nawet nie mogę w nim czuć oparcia, bo to on ciągle ma takie napady. Kobieta, lat 20

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje z partnerem Relacje

Lek. Aleksandra Witkowska Medycyna rodzinna, Warszawa

98 poziom zaufania

Niestety to problem do rozwiązania z psychologiem, terapeutą par, a nie lekarzem.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

W jaki sposób mogę poprawić relacje z bliskimi? – odpowiada Mgr Oliwia Mazurowska
Co oznacza taka nagła zmiana zachowania u chłopaka? – odpowiada Dr Małgorzata Mazurek
Jak poprawić swoje relacje z chłopakiem? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Czy powinnam zerwać relacje z mężczyzną? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak naprawić relacje w związku młodych ludzi? – odpowiada Mgr Dorota Krauz
Problemy w relacji z dobrym przyjacielem – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Jak poprawić relacje z rodziną chłopaka? – odpowiada Mgr Marek Dudek
Jak poprawić swoje relacje z moim chłopakiem? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Jak naprawić relacje w związku z partnerem? – odpowiada Magdalena Pikulska
Jak poprawić takie relacje z rodzicami? – odpowiada Dr Mieczysław Bakun

artykuły

"Religa - ojciec i syn". Z Grzegorzem Religą rozmawia Mira Suchodolska

Grzegorz Religa to syn najsłynniejszego polskiego

Spowiedź byłego narkomana. Dziś wyciąga innych z dna

"Narkoman jest w środku trąby powietrznej, tam nie

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Jak poprawić relację w związku?

Nie wiem co sie ze mną dzieje.. Pamiętam jak kiedyś cieszyłam sie z życia.. Codziennie sie smialam wychodzilam na ulice spedzalam czas z innymi w pewnym okresie mojego zycia zmienilo sie to.. A kiedy mama zaczela wyjezdzac za granice pogorszylo moja samoocena sięga dna.. Nigdy nie lubiłam ludzi przytłaczali mnie A teraz? Praca.. Nigdy nie pojde do pracy a przez internet nic nie da sie znalesc wiarygodnego w domu a dlaczego nie pojde nie dlatego ze nie chce po prostu nie wychodze z domu nie chce wychodzic nie nawidze ludzi problemem jest nawet wyjscie do sklepu,lekaza,a nawet urzedu juz nie spotykam sie ze znajomymi.. Boje sie co o mnie ludzie myslą cigle wydaje mi sie ze sie ze mnie śmieją nawet gdy siedze w samochodze i widze ich za szybą źle sie czuje ich wzrok sprawia że potykam sie o własne nogi a gdy sie ktoś zaśmieje strasznie sie pesze i chce jak najszybciej byc w domu potem myśle tylko dlaczego sie ten ktos smial co zle zrobilam ubior,zle chodze o co mu chodzilo i zaczynam nienawidziec tej osoby choc jej nie znam i nie zapamietuje jej twarzy podswiadomie dla mnie jest przekreslona boje sie już nawet prowadzić auto bo jak pomyśle kiedy będę na skrzyzowaniu i bede skrecala ktos sie mna mnie spojrzy i zgasnie mi auto albo ze wypadek spowoduje nie lubie rozmawiac z ludzmi nawet z rodziną nie rozmawiam juz przez telefon wole pisac sms bo boje sie jesli mi cos powiedzą w rozmowie to źle coś odpowiem a w sms mam wiecej czasu na odpowiedz obecnie mieszkam z psem ktorego kocham nad zycie i z chlopakiem ktorego poniekąd niby kocham ale sama juz nie wiem, nie wiem dlaczego ale przestaje go sluchac tak jakby go nie bylo nie interesuje mnie co on mowi do mnie a glupie opowiesci o jego pracy przytlaczaja mnie i irytują on lubi sie powtarzac a ja uznaje w tedy ze mam mnie za glupia i ze informacja ktora mi raz przekazal nie trafila do mnie badz nie uslyszalam i powtarza to nawet 4 razy a ja poprostu nie odpowiadam bo uwazam ze moja odpowiedz jest zbedna przez co bardzo sie klocimy on cale dnie by tylko leżał i gral tylko marze o spokoju kiedy wychodzi do pracy ja w tedy robie sobie kawe spokojnie sprzątam układam puzzle czytam robie co chce a gdy on przychodzi wraca monotonia lezenie w lozku do nastepnego dnia serial i gra nawet juz nie mam ochoty z nim rozmawiac przytulac calowac a nawet nie ma mowy o zblizeniach seksualnych gdyz ja nie mam ochoty nie wiem jak temu zaradzic co zrobic zeby to wszystko zmienic a on chociaz wydaje mu sie ze mi pomaga to mi sie zdaje że mi szkodzi i przepraszam za jakosc tego tekstu pierwszy raz pisze cos takiego i nie potrafie tego sklekotać od 2 godzin choć pewnie po wysłaniu go bedą mnie dreczyc mysli to moglas napisac inaczej a tu dodac to przeczytalam ten tekst chyba z 50 razy zeby go wgl wyslac.. Szukam porady mniej wiecej co mi jest i jak moge sobie z tym radzic

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Psychologia Twarz Samoocena

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,
zalecana jest konsultacja w Poradni Zdrowia Psychicznego, poczucie własnej wartości, kształtuje się w procesie socjalizacji. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie. Wskazana jest pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego. Poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Przekonania i opinie na własny temat w oparciu o doświadczenia życiowe kształtują samoocenę. Szczególnie negatywne komunikaty i doświadczenia w procesie rozwoju są istotą niskiego poczucia własnej wartości. Spróbuj zastanowić się jaką wartość sobie przypisujesz, zastanów się, jak ta opinia wpływa na twoje myśli i uczucia, w związku z tym, jakie działania podejmujesz: 1)Czy doceniasz siebie? 2)Czy lubisz siebie? 3)Czy akceptujesz swoje zachowanie? 4)Jaka jest twoja skuteczność? 5)Czy masz poczucie własnej godności? 6)Jak widzisz siebie? Negatywne przekonania na własny temat - wysoki samokrytycyzm jest wskaźnikiem, który pokazuje, że skupiasz się na własnych słabościach, wadach i jednocześnie nie doceniasz swoich zalet. Emocje, które są synchronizowane z negatywnymi myślami to; smutek, lęk, frustracja, złość, poczucie winy i wstydu. Myśli i emocje mają wpływ na nasze zachowanie - obserwuje się to w różnych sytuacjach; trudność w asertywnym wyrażaniu potrzeb, niezdecydowanie w realizacji planów życiowych. Mogą pojawiać się też dolegliwości somatyczne; napięcie, zmęczenie, ból głowy. Wskazane jest leczenie metodą psychoterapii poznawczo - behawioralnej. Terapia poznawczo-behawioralna pozwala zrozumieć problem, im lepiej rozumiemy problem, tym łatwiej sobie z nim radzimy - poprawi się Pani funkcjonowanie społeczne oraz ustabilizuje się Pani samoocena, co wpłynie na dobrostan psychiczny. Pozdrawiam serdecznie