Jak się pozbyć tego lęku w życiu?

W swoim życiu miałem okazje , propozycje zmiany stanowiska pracy kilka razy .Przez nie wiem lęk, strach kończyło się rezygnacją. Teraz mimo że wysyłam cv idę na rozmowę zostaje przyjęty ale rezygnuje następnego dnia szukając w swojej głowie minusów tej pracy. Jednocześnie szukam nowej pracy zarówno w Internecie jak i u znajomych do której i tak nie pójdę .A jak zrezygnuję to po pewnym czasie żałuje dlaczego nie podjąłem tej pracy. Strach nie wiem przed czym przecież już kilkanaście lat pracowałem. W nocy myślę czy ma podjąć te prace, nie mogę spać ,pocę się .Brak mi pewności siebie ,nieraz się czerwienie szczególnie jak ktoś patrzy na mnie albo nie wiem co powiedzieć .Ale nie zamykam się w domu wychodzę do sklepu ,coś załatwić itp. Mam też lek wysokości, do samolotu nie wsiądę ale to akurat nie jest najważniejsze . Najgorszy lęk to jazda z kimś kto wciska w podłogę gaz szybko jeździ albo gwałtownie hamuje wtedy mam ścisk w brzuchu dlatego unikam wsiadania do samochodu z takimi kierowcami- zrezygnowałem też z propozycji pracy gdyż bałem się tego ścisku . Wsiadam tylko z tymi kto prowadzi spokojnie ,sam również prowadzę i wszystko jest w porządku .Wszystko to sprawia że czuje się gorzej jest mi wstyd ,jestem zły sam na siebie .Czy da się to wyleczyć ,jakie leki i jak długo to może trwać, bo nie da rady tak dalej funkcjonować.

MĘŻCZYZNA, 37 LAT ponad rok temu

Lęk Psychiatria Psychologia

Mgr Katarzyna Kulczycka Psychologia, Wrocław

71 poziom zaufania

Dzień dobry,
Podejrzewam, że wizyta u psychiatry i rozpoczęcie farmakoterapii nie będą konieczne w Pana przypadku. Doradzałabym natomiast wizytę konsultacyjną u psychologa psychoterapeuty pracującego najlepiej w podejściu poznawczo - behawioralnym, gdyż pomocna mogłaby się okazać krótkoterminowa terapia lub wsparcie. Psycholog przeanalizowałby z Panem obawy związane ze zmianą pracy i pomógł się od nich uwolnić. Lęk przed lataniem samolotami lub jazdą z niektórymi kierowcami w moim poczuciu nie wykracza bardzo poza normę i jeśli nie utrudnia to Panu funkcjonowania to nie trzeba tego leczyć. Jeśli natomiast lęk ten jest nasilony i nosi znamiona fobii to terapia poznawczo - behawioralna byłaby bardzo skuteczna. Ogólnie wątpię żeby Pana objawy świadczyły o jakimś zaburzeniu psychicznym, ale bez wywiadu nie mogę tego z całą pewnością orzec. Trudności które Pan ma są jak najbardziej do pracy terapeutycznej i w związku z tym zachęcam do podjęcia leczenia.
Pozdrawiam serdecznie,
Katarzyna Kulczycka
http://psycholog-kulczycka.pl/

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak leczyć lęk przed lataniem? – odpowiada Mgr Agata Majda
Jak pozbyć się lęku? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Problem z lękiem przed lataniem samolotem – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Terapia poznawczo-behawioralna - gdzie szukać specjalistów na Śląsku? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Czy przyczyną dekoncentracji może być stres? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak opanować ataki lęków? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Co pomoże na problem z lękiem i fobią społeczną? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Lęk wysokości i lęk przestrzeni – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Budzenie z nieuzasadnionym lękiem – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Paniczny lęk przed lotem samolotem – odpowiada Mgr Joanna Kołodziejczyk

artykuły

Lot jest dla nich koszmarem. Znieczulają się różnymi sposobami

Najszybszy, najbezpieczniejszy i prawdopodobnie na

„Chłopaki nie płaczą", czyli dlaczego zdecydowana większość osób poszukujących pomocy psychologicznej to kobiety

Stereotypowy obraz mężczyzny opiera się na odwadze

Balsamista Artur Habowski: Ludzi należy się bać za życia, a nie po śmierci

Śmierć nie ma dla niego tajemnic. Od kilkunastu la

Można żyć z lękiem przed życiem?

Jestem 23-letnią kobietą, pół roku temu przeprowadziłam się za narzeczonym z dużego miasta do rodzinnego miasteczka, tam on dostał pracę, to bardzo pogłębiło mój stan. Ale od początku moje problemy zaczęły się od niepochlebnych opinii na mój temat, które usłyszałam z ust wykładowców na studiach. Codziennie powtarzam je sobie w głowie, choć tego nie chcę, i przez to nie mogę skończyć studiów - dodam, że został mi jeden egzamin. A do tego ta histeria, tak bardzo się boję, że gdy tylko coś jest nie tak, ja PŁACZĘ! Siedzę w domu, nie mam pracy, nie mam życia towarzyskiego, przestałam kontaktować się ze znajomymi, bo po co, nic mnie nie cieszy, nie mam o czym pogadać.

A co najgorsze, czuję, że się zatraciłam, boję się cokolwiek zrobić! Nie popełnię samobójstwa, bo się boję, nie potnę się, bo się boję, ale pozytywnych rzeczy też nie robię, bo się boję! siedzę sama w domu i oglądam non stop tv i objadam się!!!!!!!!! nienawidzę tego i nienawidzę siebie! Chciałabym, aby to moje życie się zmieniło, ale nie wiem co robić? nie chcę się bać żyć, nie chcę płakać w każdej sytuacji i nie chcę bezmyślnie oglądać tv! Aby się uspokoić, często sięgam po melisę, ale już mi nie pomaga...

KOBIETA ponad rok temu

Lęk Nerwica Psychiatria Zdrowie psychiczne

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

72 poziom zaufania

Witam serdecznie,

Pani dolegliwości z pewnością utrudniają normalne funkcjonowanie i z Pani punktu widzenia mogą stanowić pewnego rodzaju mur nie do pokonania. Lęk, którego Pani doświadcza zdezorganizował Pani życie, ale jest tak dlatego, że nie znamy dokładnej przyczyny, która wywołała jego mechanizm. Odkrycie tego pomoże Pani uporać się z tą sytuacją, ze studiami, pracą itp. Jest w Pani dużo lęku przed byciem osobą dorosłą, przed podejmowaniem odpowiedzialnych decyzji, przyjmowaniem krytyki itp.

Powinna Pani zdecydować się na spotkanie z lekarzem psychiatrą, który poza leczeniem farmakologicznym mógłby polecić Pani odpowiedniego psychoterapeutę. W Pani sytuacji najlepiej byłoby podjąć właśnie psychoterapię, aby odnaleźć i rozwiązać problem. Przyczyną nie jest krytyka ze strony wykładowcy, ale to co spowodowało, że taka uwaga Panią tak bardzo zabolała. A to może się wiązać z najróżniejszymi doświadczeniami z przeszłości, z perfekcjonizmem i in.

Melisa jest środkiem łagodnie uspokajającym, ale nie rozwiąże problemu. Dlatego jeszcze raz gorąco namawiam na wizytę u lekarza i koniecznie u poleconego psychologa. Na ten moment dobrze byłoby zastąpić oglądanie telewizji i objadanie się jakąś inną czynnością, która by Panią odprężała, a która nie miałaby tak wielu "skutków ubocznych". Proszę też zastanowić się kilka razy w ciągu dnia, czego by Pani chciała, co Pani czuje, co Pani u siebie lubi. Co Pani daje oglądanie telewizji bez przerwy - czy likwiduje napięcie, czy pozwala o czymś zapomnieć, jakie uczucia wyzwala?

Proszę też przerobić te negatywne wypowiedzi uporczywie wracające do głowy na takie, które chciałaby Pani usłyszeć z ust profesora. Najlepiej, jeśli wypisze je sobie Pani na kartce i umieści w widocznym miejscu - w ciągu dnia, kiedy przychodzą te negatywne myśli, powinna Pani sięgnąć po pozytywny odpowiednik.

Pozdrawiam!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak uniknąć lęków? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Roztkliwianie się nad sobą czy depresja? Czy naprawdę w życiu można liczyć tylko na siebie? – odpowiada Paulina Witek
Gdy nastąpił spokój, zaczął się lęk, strach, negatywne myślenie – odpowiada Paulina Witek
Smutek, zniechęcenie, zaburzenia odżywiania - jak sobie pomóc? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Nie widzę sensu życia, jestem ciągle spięty, nie znam się na żartach, boję się jutra - co mi jest? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Znowu wróciły myśli samobójcze. Czy dam radę uporać się z tym sama? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak sobie poradzić z ambicją i lękiem? – odpowiada Paulina Witek
Nie widzę sensu życia – odpowiada Paulina Witek
Straciłam chęć do życia - jak ją odzyskać? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Ciągle żyję wspomnieniami - jak z tym walczyć i to pokonać? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Smutna prawda o SORach: Przekroczenie granicy godności

W maju dziennikarka Magdalena Rigamonti opisała na

Agata 15 lat cierpiała z powodu bolesnych miesiączek. "Czułam, jakby ktoś wbijał mi setki sztyletów w brzuch"

Agata niedługo skończy 27 lat - chciałaby zacząć p

Piotr Pogon: człowiek jest istotą przekorną, a życie - cudem

Piotr Pogon jest maratończykiem, biegaczem charyta

Dr n. med. Jacek Gajewski Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Dr n. med. Agnieszka Kamińska Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Lek. Ewa Gruszecka Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Agata Todzia Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Jak pozbyć się lęków?

Mam 21 lat i juz sobie po prostu nie radzę. Czuje, że się poddaje. Miałam straszne dzieciństwo, bardzo traumatyczne. Żyłam w wiecznym stresie. Mój ojciec chorował na padaczkę i ja bardzo się obawiałam jego ataków. Potrafiłam siedzieć zamknięta w toalecie przez kilka godzin ze strachu. Trzy lata temu zaczął się mój problem, gdy zmarł mój tata. Bardzo to przeżyłam. W nocy po pogrzebie gdy chciałam się położyć spać zaczęły się drgawki, duszności, ból w klatce, wysokie ciśnienie, uczucie ze zaraz zemdleje. Oczywiście wezwałam pogotowie. Zrobili mi mnóstwo badań. Nawet zwołali trzech kardiologów o 4 nad ranem. I wszystkie badania były ok. Gdy tylko wróciłam ze szpitala i chciałam się położyć spać objawy powracały. Z czasem lekko ustały, ale bardzo mnie to ogranicza. Mogę spać jedynie u siebie w domu. Nie jestem w stanie spać gdzie indziej, nie mogę nigdzie wyjechać na wakacje, bo tylko gdy staram się u kogoś zasnąć ataki wracają. Ja już naprawdę nie wiem co mi jest. Czy ja sobie tylko to wmawiam? Proszę o pomoc:(

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Neurologia Nerwica Psychiatria

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Opisane przez Panią dolegliwości mogą być objawem zaburzeń lękowych. Nadmierny lęk jest wytworem psychiki, jednak może wpływać na pojawianie się fizycznych, często bardzo uciążliwych dolegliwości, które nie znajdują odzwierciedlenia w badaniach. Warto, żeby skorzystała Pani z porady lekarza psychiatry oraz psychologa. Lekarz będzie mógł zdiagnozować problem oraz w razie potrzeby zalecić leczenie farmakologiczne. Natomiast z psychologiem będzie Pani mogła pracować nad problemami z przeszłości i rozwiązywać je tak, by Pani samopoczucie mogło się poprawić. Zaburzenia lękowe powstają z powodu traumatycznych przeżyć, wewnętrznych konfliktów i uwarunkowań osobowościowych. Pani przeżyła wiele trudnych chwil w swoim życiu, dlatego sądzę, że pomoc psychologa może Pani pomóc z poradzeniem sobie z problemami z przeszłości.

Pozdrawiam