Jak się uwolnić od mężczyzny?

Dzień dobry, Mam 25 lat i od 9 jestem związana z mężczyzną (lat 28) - moim pierwszym poważnym. Nasz związek na początku wyglądał cudownie, przynosił mi kwiaty, całował, mówił, że jestem jego życiem itd. Od samego początku mnie okłamywał, nie w ważnych sprawach, np. mówił, że nie pali papierosów, a jak niepodziewanie go odwiedziłam to łapałam go na paleniu itp. Wszystko było w porządku do momentu kiedy zaczął częściej spotykać się z bratem palącym marihuanę (brat - dorosły mężczyzna, 2 dzieci), który ma na niego zły wpływ. Jego rodzice na początku naszej znajomości traktowali mnie strasznie, teraz też nie jest o wiele lepiej. Za długo by pisać aby opisać co jest. Chodzi mi generalnie o to, że wiem, że on wyrządza mi dużą krzywdę i ciągle mnie rani, jednak gdy mówię do niego, żeby się wyprowadził (mieszkamy razem od 1,5 roku) i jestem pewna, że już nie mam siły na bycie z nim to w momencie gdy on zaczyna się pakować to mi "serce pęka" i błagam go nawet na kolanach, całując go po rękach, żeby mnie nie zostawiał, że wszystko naprawię, choć mam świadomość, że mu nic nie zrobiłam, a on wtedy zachowuje się jak król i ciągle powtarza „nie, nie”, a gdy pozwoli już siebie ubłagać to po pewnym czasie potrafi całować mnie po głowie i mówić, że jestem jego całym życiem, że nie wyobraża sobie życia beze mnie, gładzi mnie po głowie i całuje, a ja wtedy nienawidzę go bardzo, ale nic nie robię, udaję, bo wiem, że i tak nie mam siły się z nim rozstać. Czasami myślę, że chcę umrzeć - często tak myślę, ale mam kochających rodziców, ojca po udarze i muszę im pomagać, bo jest im bardzo ciężko, zawsze miałam dobre kontakty z moimi rodzicami, kocham ich najbardziej w świecie i nawet to mu przeszkadza - nie mam już sił, naprawdę nie mam!

KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje z partnerem Toksyczne związki

Mgr Magdalena Boniuk Psycholog, Warszawa

56 poziom zaufania

Witam,
Napisałaś w swoim liście, że nie masz już siły być w związku ze swoim partnerem. Jednak nic nie robisz, aby się z nim rozstać. Opisany przez Ciebie przykład bardziej pokazuje z Twojej strony uzależnienie od tego mężczyzny niż miłość do niego. Zastanów się jak Twoim zdaniem powinien wyglądać związek, co przyjemnego i dobrego Was jeszcze łączy? Jakie znasz argumenty na to, żeby dalej żyć z tym człowiekiem?
Jeżeli po głębokim zastanowieniu dojdziesz do wniosku, że na pewno nie chcesz z nim być, ale masz trudności w konsekwentnym postępowaniu wobec niego, powinnaś skorzystać z pomocy specjalisty. Wiele kobiet z pomocą psychologa potrafi konstruktywnie rozstać się ze swoim partnerem, dzięki czemu dowiadują się też, jak w przyszłości pracować nad relacjami damsko-męskimi.
Serdecznie pozdrawiam,
Magdalena Boniuk

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

zalecane jest wsparcie psychoterapeutyczne, z pomocą specjalisty będzie łatwiej poradzić sobie z problemem.

Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak uwolnić się od chłopaka tyrana? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak uwolnić się ze związku? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Jak uwolnić się ze związku z żonatym mężczyzną? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak uwolnić się spod wpływu jego matki? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak uwolnić się od toksycznego partnera? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Jak poradzić sobie z brakiem zaufania do chłopaka? – odpowiada Magdalena Pikulska
Co mam o tym wszystkim mysleć? Może mu w ogóle nie zależy? – odpowiada Magdalena Pikulska
Co zrobić, by uwolnić się od mojego byłego chłopaka? – odpowiada Mgr Magdalena Boniuk
Jak uwolnić się od toksycznego partnera? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Czy mój związek ma jeszcze szanse? – odpowiada Mgr Magdalena Boniuk

artykuły

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Czy masz skłonności do nerwicy?

Nerwice, czyli zaburzenia lękowesą grupą zaburzeń

Zamień łzę cierpienia na łezkę wspomnienia

Cześć, mam na imię Karolina, Od kiedy skończyła

Jak uwolnić się od alkoholizmu?

Witam, ma 19 lat i odczuwam, że przesadzam z alkoholem. Urwał mi się kilka razy film, zacząłem pić od 14 roku życia. Znudził mi się alkohol, ale nie mam silnej woli - jak ktoś zaprasza, to nie odmawiam. Od 6 tygodni wracam ze szkoły i nie wychodzę na dwór, bo nie chcę szukać okazji. Moje picie było spowodowane problemami zdrowotnymi w stanie załamania i naporu stresu, piłem 3 razy w życiu sam ;/. Mam Rodzinę, która mnie kocha i nie chcę żeby patrzyła na mnie w takim stanie. Szukam rad, niedługo wchodzę w dorosłe życie :) i chcę przestać pić i nauczyć się odmawiać, jak ćwiczyć silną wolę - wiadomo, okazja jest na każdym kroku, a nie chcę zostać alkoholikiem, mam dużo marzeń, chcę coś osiągnąć, a nie stać pod sklepem. Proszę o pomoc :):)

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Uzależnienie od alkoholu Uzależnienia Psychoterapia

Magdalena Pikulska Psychologia, Kraków

60 poziom zaufania

Witam!

Bardzo ważna jest świadomość problemu, dlatego tym bardziej gratuluję, że przyznał się Pan sam przed sobą do problemu alkoholowego. Z tym jest zawsze najtrudniej.
Proponowałabym, aby udał się Pan do poradni leczenia uzależnień w Pana miejscowości. Tam uzyska Pan wsparcie ze strony psychologa, terapeuty, a także wytyczne, jak należy postępować. Zamykanie się w domu jest rozwiązaniem czasowym, dlatego teraz powinien Pan zwrócić się o pomoc do specjalisty.
Pozdrawiam

Mgr Marek Lisowski Psychoterapeuta, Dziwnówek

66 poziom zaufania

Zachęcam do kontaktu z terapeutą uzależnień. Same "dobre" rady nie wystarczą. Dopiero po dłuższej rozmowie terapeuta będzie mógł wskazać dalszą drogę postępowania.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy to alkoholizm czy słaba wola? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy jest zagrożenie alkoholizmem? – odpowiada Mgr Magdalena Brudzyńska
Czy powinienem całkowicie odstawić alkohol? – odpowiada Mgr Elwira Chruściel
Czy to alkoholizm? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak zmotywować męża do walki z alkoholizmem? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Jak mogę sobie poradzić z moim alkoholizmem? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy mój stan to już alkoholizm? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Czy to są początki alkoholizmu? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy to już alkoholizm, czy to za dużo powiedziane? – odpowiada Lek. Marta Hat
Alkoholizm i próba samobójcza – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Jak pomóc alkoholikowi?

To pytanie zadaje sobie niejeden członek rodziny a

Czy jesteś alkoholikiem?

Czy jestem alkoholikiem? To pytanie zadaje sobie n

Alkoholizm wysokofunkcjonujący - objawy i sygnały ostrzegawcze

Alkoholizm wysokofunkcjonujący to choroba alkoholo

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Mgr Marek Dudek Psychoterapia, Katowice

umów wizytę

mgr Katarzyna Kasińska Psychoterapia, Warszawa

umów wizytę

Jak uwolnić się od partnera?

Jak pómoc córce w uwolnieniu się ze związku. Poznała chłopaka przez internet, okłamała nas o tym fakcie.Był on kilka razy u nas i nie można było się go pozbyć. Zaplanował już przyszłość z nią bez jej udziału. Utrudnia jej studia, bo nie będzie pracowaćnie.Córka ma talent i pasję, i lubi to co robi. Jak postąpić, jak jej otworzyć oczy. Mimo 25 lat jest to jej pierwszy poważny partner i już kilkakrotnie zrywali, częściej on ostatni raz ona.Jego rodzina pomaga mu w powrocie do niej, a ona ulega.

MĘŻCZYZNA, 56 LAT ponad rok temu

Trudności w komunikacji par Psychologia

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Witam. Rozmawiać z nią o wszystkich możliwych sytuacjach, o tym o czym Pan napisał. Chyba, że to Pan ma problem w akceptacji, ze próbuje ulożyć sobie życie, zwiazać się z nim. Może córce ten zwiazek nie przeszkadza np w studiach tak jak panu.
Magdalena Brabec

Mgr Barbara Szalacha Psychologia, Rzeszów

72 poziom zaufania

Witam,
najwłaściwiej będzie przedstawić córce włany niepokój zamiast udzielać rad.Macie państwo prawo wyrazić zmęczenie obecnością chłopaka u siebie w domu,jak również troski dotyczącej studiów,niemniej trudno wymuszać na niej posłuszeństwo w tym zakresie.Bardzo zalecam,aby zaproponować córce wspólną /rodzinną/rozmowę z dobrym terapeutą,ew.udać się na taką rozmowę bez niej.Jest to najlepszy sposób zrozumienia własnych emocji,jak również przygotowanie do dalszych,konstruktywnych rozmów z nią samą.Nie mamy bowiem ani prawa,ani możliwości/poza przymusem/wpływać na życie dorosłych dzieci.Jedyne jednak,co warto wprowadzić w tę relację,to akceptowanie jej,jako atrakcyjnej dziewczyny,dla której mężczyzna wiele potrafi zrobić/skoro chłopak jest gotów sam dla niej zarabiać i skoro trudno mu bez niej funkcjonować-na pewno jest bardzo zakochany/.Dalszą pracę nad problemem można kontynuować przy pomocy specjalisty.
Pozdrawiam serdecznie