Jak zakończyć nieudany związek?

Dobry wieczór, mam problem...Jestem w związku z którego chcę zrezygnować a nie umiem...Jestem z chłopakiem 1 rok i 3 miesiące...Gdy nie jesteśmy pokloceni jest wszystko ok ale gdy jest klotnia on mnie obraza, zawsze to ja musze za nim chodzic a on mna i tak szmaci za przeproszeniem, dochodzi nawet do rekoczynow a ja poza nim swiata nie widze, on zrywa ze mna za kazda klotnia a ja glupia blagamo powrot...prosze pomozcie mi w jaki kolwiek sposob..ja nie chce tak dalej, chce ODEJSC !

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Problemy w komunikacji między partnerami Psychologia

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Jeśli to Pani jest stroną, która chce odejść- warto jasno i konkretnie powiedzieć chłopakowi, jakiego zachowania wobec siebie Pani sobie nie życzy, co by się musiało zmienić, by relacja mogła trwać. Inaczej mówiąc- postawić granice. Koniecznie także zapytać chłopaka o to samo. Jeśli wspólne rozmowy nie przyniosą rezultatów, wówczas należy jasno zakomunikować, że Pani odejdzie. Jeśli realnie jest Pani wstanie to zrobić (same groźby bowiem nie niosą za sobą skutków).

Dr Małgorzata Mazurek Psychologia, Lublin

60 poziom zaufania

Witam,

Z tego co Pani pisze najprawdopodobniej uwikłała się Pani w toksyczną relację, w której sama siebie Pani skazuje na bycie nieszczęśliwą i ofiarą tej relacji. Jeśli czuje Pani, że pewne sytuacje w tym związku wręcz uwłaczają poczuciu Pani godności i chce Pani odejść, proszę zgłosić się po pomoc do psychologa, dzięki któremu otrzyma Pani wsparcie w podjęciu decyzji oraz emocjonalnie odciąży się Pani z tej sytuacji. Taki kontakt z psychologiem pozwoli Pani lepiej również zrozumieć sytuację oraz swoje motywy przywiązania do tej osoby, tak aby na przyszłosc uniknąć podobnych relacji i ludzi.

Pozdrawiam,

Małgorzata Mazurek

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Dzień dobry, zastanawia mnie co takiego się dzieje, że tkwi pani w relacji w której partner dopuszcza się nawet przemocy fizycznej w stosunku do pani, wydaje się, że jest pani uwikłana w tym związku. Zachęcam do jasnego postawienia sprawy i wyznaczenia granic. Jeżeli ma pani z tym trudność być może rozmowa z psychologiem pomoże - uświadomi sobie pani toksyczność związku oraz ułoży sposób zakończenia tej relacji. Pozdrawiam.

Mgr Małgorzata Bukowska Psychologia, Lublin

60 poziom zaufania

Witam Panią,
Często osoby tkwiące w przemocowych związkach potrzebują dużo wsparcia, żeby się z takich relacji wyrwać. Może to być wsparcie rodziny i przyjaciół, ale jeżeli tego brakuje warto skorzystać z pomocy psychoterapeuty lub grupy terapeutycznej.
Psychoterapia, poza wsparciem, daje możliwość pracy nad sobą, aby w przyszłości nawiązywać i budować zdrowe relacje.
Życzę powodzenia!
Małgorzata Bukowska

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Związek bez szacunku – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Czy zakończyć ten związek? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Jak odejść z toksycznego związku? – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Jak radzić sobie z porzuceniem? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Czy walczyć o związek po zdradzie? – odpowiada Mgr Joanna Marciniak
Czy związek ma sens? – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Toksyczny związek u córki mieszkającej za granicą – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Czy próbować odbudować nasz związek? – odpowiada Mgr Małgorzata Mróz
Czy powinnam walczyć o stary związek? – odpowiada Mgr Edyta Szafran
Związek z mężczyzną o 19 lat starszym – odpowiada Mgr Piotr Jan Antoniak

artykuły

Depresja po miłości. Co roku 1200 Polaków chce się zabić po rozstaniu

Co trzecia podejmowana w Polsce próba samobójcza p

Osobowość borderline (Border Personality Disorder) - na czym polega, objawy i leczenie

Osobowość borderline - co to jest? W ciągu ostatni

Sama straciła koleżankę. Agnieszka Sienkiewicz chce krzyczeć o problemach psychicznych Polaków

- Moja koleżanka targnęła się na życie mając 1

Czy ten związek trzeba zakończyć?

Czy jest sens to ciągnąć ze względu na dziecko ? Zacznę od początku. Mój pierwszy związek 5 burzliwych latach, po setki przemyśleniach nad nasza przyszłością, podjęłam decyzje o rozstaniu a przypieczętowało to nakrycie go na całowaniu w schowku z dziewczyna która się do niego mizdrzyła cały wieczór mimo mojej obecności. Po miesiącu szczęśliwego życia wiedząc ze dobrze zrobiłam, nawet żałując że tak późno, mając plany na przyszłość i cele na życie okazało się ze jestem w ciąży. Nie wiedziałam co robić, wiedziałam tylko ze nie usune dziecka. Tego samego dnia odezwałam się do byłego z ta wieścią. Gdy ja byłam bezradna bo mamy dopiero po 22 lata i wiedziałam z jaka odpowiedzialnością się to wiąże, jak zmieni się moje życie, on cieszył się jak głupi ze to przeznaczenie ze znowu do siebie wrócimy i ze to cud, mimo ze pod żadnym względem nie nadaje się na ojca. Nie wiedząc co robić dałam szanse kolejna z wielu. Teraz jestem prawie w 5 mięsiącu on od tamtej pory nadal nie pracuje, nie wiem skąd ma pieniądze. Ja studiuje i nadal pracuje ale to już ostatni miesiąc bo kolejny czeka mnie odbycie praktyk studenckich, wykorzystuje to ze dobrze się czuje w ciąży i nic mi nie dolega. Czuje ze wszytko jest na mojej głowie, nic nie jest tak abym mogła spokojnie przechodzić ciąże. Jego zachowanie do mnie mimo mojej ciąży się nie zmieniło, on żyje dawnym życiem imprezki, urodziny kolegów zamiast ze mną wieczor, nie czuje wsparcia od niego ani pewności na stabilna przyszłość. Strasznie denerwuje mnie jego zachowanie bo mam wrażenie ze on nie zdaje sobie sprawy co z tym się wiąże, doprowadza mnie do szału ten brak stabilizacji ze z tym nieodpowiedzialnym człowiekiem mam dziecko. Nie chce zostać sama z dzieckiem i próbuje wydusić z siebie to co kiedyś czułam do niego ale jest mi ciężko bo sytuacja się zmieniła. Próbowałam rozmawiać nad swoimi oczekiwaniami wobec niego to słyszę tylko ze będzie dobrze albo ze on w domu chce mieć oazę spokoju a nie się kłócić. To wszytko powoduje u mnie w jego kierunku oschłość, jestem wredna dla niego często wybucham krzykiem aż cała się trzęsę, płacze a od niego słyszę ze jestem nienormalna. Nie ufam mu w to co mnie zapewnia bo nie widzę żadnych zmian. Nie wiem co mam robić często miewam wewnętrzny niepokój, czuje ze mam ciśnienie, ogarnia mnie złość. Już próbuje sobie tłumaczyć to ze hormony mi buzują i nie zwracać uwagi po prostu robić swoje co zaplanowałam. Nie wiem czy dobrze robię, czasem nie chce odchodzić a znowu dopada mnie myśl co ja robię że z tej relacji nic nie będzie i żebym się nie łudziła że się zmieni. Proszę o spojrzenie z drugiej strony bo on mówi ze właśnie się zmienił mniej imprezuje, ze zaraz zacznie ta prace i będzie miał umowę pieniędzy nie zabraknie, a tak naprawdę tylko ja nam odłożone, i ze to ja się za bardzo czepiam. Tylko ze ja tego ani nie widzę ani nie czyje, co robić?

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Hormony Ciąża Psychologia Rozstanie Dziecko

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Szanowna Pani,

proszę rozważyć dla siebie pomoc w formie psychoterapii.

Z wyrazami szacunku, Bożena Waluś

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy powinnam zakończyć ten związek? – odpowiada Dr n. med. Aneta Kościołek
Czy powinnam ten związek zakończyć? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak sobie poradzić po odejściu mężczyzny mojego życia? – odpowiada Mgr Łucja Fitchman
Nienawidzę swojego męża. Co ja mam zrobić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak utrzymać ten związek? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy to już czas żeby zakończyć ten związek? – odpowiada Magdalena Pikulska
Jak sobie poradzić z objawami silnej nerwicy? – odpowiada Magdalena Pikulska
Czy można uratować związek, który zakończył partner? – odpowiada Mgr Beata Jaszczak
Związek z chłopakiem przebywającym w więzieniu – odpowiada Mgr Bogumiła Konieczna
Czy powinnam zakończyć związek, jeżeli mój partner mnie wyzywa? – odpowiada Mgr Bożena Waluś

artykuły

Smutna prawda o SORach: Przekroczenie granicy godności

W maju dziennikarka Magdalena Rigamonti opisała na

Dziennik covidowy. "Najgorsza była niepewność, ile to potrwa i kiedy się skończy"

Chorowałam na COVID 12 dni. Zaczęło się od bólu pl

Mam niepełnosprawne dziecko. Niedawno obchodziło swoje 41. urodziny

Coraz częściej słyszy się o matkach, które rezygnu

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Jak zaufać partnerowi po nieudanych związkach?

Dzień dobry niewiem co mam zrobić i proszę o radę.Od 5 miesięcy jestem w związku moj partner jest w szpitalu na odwyku alkoholowym i doszly mnie słuchy ze spotyka sie z pewna dziewczyna tez leży w szpitalu.Jak sie zapytałam co ich laczy to twierdzi ze to tylko koleżanka i nic więcej ale ja dostaje informacje ze są blisko.Ja jestem po dwóch nie udanych związkach i teraz sie boje że znowu zostane zraniona nie potrafię mu zaufać .Czuje nie pokój niewiem co mam zrobić.Proszę o pomoc

KOBIETA, 36 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje z partnerem

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, jest Pani w związku z osobą, która przebywa w szpitalu na odwyku alkoholowym. Obawia się Pani że partner nawiązał zbyt bliski kontakt z dziewczyną która również przebywa w tym samym szpitalu. Rozmawiała Pani z partnerem, który zapewnia że nie powinna Pani obawiać się tej relacji. Proszę zapytać, co ich łączy, co mu daje ta znajomość. Ma Pani trudność zaufaniem, ponieważ pamięta swoje poprzednie niepowodzenia, nie chce odczuwać związanych z rozstaniem emocji, bólu, rozczarowania. Były to na pewno trudne momenty. Proszę się zastanowić czy są jakieś przesłanki do tego aby sądzić że partner mógłby zaangażować się w inny związek. Proszę skonsultować się z psychologiem. Warto porozmawiać dłużej o Pani sytuacji.
Pozdrawiam serdecznie

mgr Magdalena Rachubińska Psychologia, Łódź

60 poziom zaufania

Witam serdecznie,

Pisze Pani o obawach dotyczących obecnej relacji z partnerem. Ma Pani trudność z zaufaniem mężczyźnie, z którym jest Pani od 5 miesięcy. Sytuacja ze szpitala wprawia Panią w zakłopotanie. Myślę sobie, że to musi być bardzo trudne być z kimś i jednocześnie obawiać się, że to może się nie udać. Samo to, że była Pani w nieudanych relacjach utrudnia traktowanie obecnej jako innej, odrębnej, jako tej, która może się udać.
Przede wszystkim warto szczerze porozmawiać z partnerem na temat swoich obaw. Rozumiem, że już to Pani zrobiła, na co odparł, iż to tylko koleżanka. Jednakże Pani to nie wystarczyło, aby obniżyć poziom niepokoju w związku z tą sytuacją. Proponuję, aby spróbowała Pani powiedzieć mężczyźnie dlaczego obawia się Pani, iż jest inaczej, z czego to wynika itd. Partner być może nie rozumie Pani obaw, przez co je bagatelizuje, ale jak jest - nie wiem, bo nie znam Waszej sytuacji.
Oczywiście warto zgłosić się do psychologa/psychoterapeuty w celu chociażby konsultacji odnośnie przeżywanych trudności. Rozumiem, że Pani podejście do mężczyzn/związków jest zakorzenione w przeszłych wydarzeniach z Pani życia - warto nad tym popracować, aby lepiej radzić sobie tu i teraz.

Zapraszam na rozmowę.
Pozdrawiam serdecznie,
Magdalena Rachubińska
PSYCHOLOG, PSYCHOTERAPEUTA