Witam serdecznie!
Związek, w jakim Pani tkwiła, to związek toksyczny, przemocowy. Zgadzała się Pani na romanse męża, na jego kłamstwa, brak szacunku, na to, by pozbawił Panią godności. Tkwiła Pani w tym toksycznym związku, wierząc, że mąż ma prawo tak Panią traktować. A nie miał! Pani należy się szacunek, podobnie jak Pani dzieciom. Pani mąż nie miał prawa uderzyć córki. Jego zachowanie nosi znamiona przemocy domowej – fizycznej, psychicznej, emocjonalnej. Być może czuła się Pani od niego uzależniona finansowo, dlatego pozwała się traktować w ten sposób. Pani mąż z każdym rokiem pozwalał sobie na coraz więcej, tym bardziej, że Pani nie była konsekwentna w swoim zachowaniu – wyrzucała Pani męża z domu, by później pozwolić mu do siebie wrócić. Zbyt wiele szans dała Pani swojemu mężowi, a on to tylko wykorzystywał. Stała się Pani ofiarą przemocy męża i jego toksycznego zachowania, dlatego dzisiaj czuje się Pani bezsilna, bezradna, skrzywdzona, upokorzona. Być może nawet cierpi Pani z powodu obniżonego nastroju czy depresji. Radziłabym Pani poszukać dla siebie wsparcia, np. w grupach wsparcia dla kobiet doświadczających przemocy domowej, dla kobiet zdradzonych. Napisała Pani, że ma dorosłą 21-letnią córkę. Może to najwyższy czas, by usamodzielnić się, by odejść od męża-tyrana, który źle Panią traktuje, by zrobić coś dla siebie i uwierzyć, że jest Pani wartościową kobietą? Zachęcam do poszukania dla siebie wsparcia psychologicznego, np. w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie, Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej czy w Ośrodkach Interwencji Kryzysowej.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!
