Nie pisze Pani, jaki jest obecnie faktyczny stan zdrowia rodziców, czy on faktycznie wskazuje na zagrożenie chorobą. Istotne jest jednak, jak Pani przeżywa ich wiek, odległość zamieszkania i jak radzi sobie Pani z poczuciem, że kiedyś umrą. Oni na razie są młodymi emerytami. Podłoże opisanych w zapytaniu lęków może być różne. Zmiany w życiu i wizja przyszłych zmian często budzą w każdym człowieku nieświadome lęki, coś się kończy coś zaczyna. Skończył się okres wspólnego mieszkania z rodzicami, a zaczęło samodzielne życie i budowanie własnej rodziny. To duża zmiana dla wszystkich.
Może stąd, ten płacz i żal, kiedy się Pani z nimi żegna. Jednak, jeśli będzie się to nasilać i będzie dla Pani coraz trudniejsze, warto skorzystać z psychoterapii, aby się przyjrzeć skąd siła tych lęków i obaw.
Może być, też tak, że ten lęk wiąże się z planami założenia rodziny, kiedy pojawi się dziecko, o wiele trudniej będzie utrzymać regularność spotkań, to duża zmiana zarówno dla Pani jaki i dla Pani rodziców.
Bardzo ważne jest, aby miała Pani świadomość na co ma Pani realny wpływ, a na co nie. Np. to na co każdy z nas ma wpływ, aby zapobiegać chorobie to: badania kontrolne, zdrowe odżywianie się, aktywność fizyczna, warto do tego namawiać rodziców. Reszta jest poza kontrolą, bo nie można mieć wpływu na wydarzenia losowe. Pozdrawiam
Agnieszka Glica
