Lenistwo u 19-letniej osoby

Od jakiegos czasu (dluzszego) z 6lat (odkad zaczelam byc nastolatka wlasciwie, teraz mam 19) doskwiera mi cos, co ja sama nazwalabym skrajnym lenistwem. Szukalam odpowiedzi w internecie i znalazlam jedynie termin PROKRASTYNACJA. Wszystko sie zgadza oprocz jednego- u mnie lenistwo nie tyczy sie jedynie trudnych do wykonania rzeczy a wszystkiego. Np czesania wlosow, wstania z lozka, polkniecia tabletki itd nie umiem sie zmobilizowac do niczego, przez to nie robie wielu rzeczy. Co to moze byc?

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Zaburzenia osobowości Konsultacje psychologiczne Psychologia Leczenie psychologiczne

Mgr Hanna Markiewicz Psychologia, Żelechów

100 poziom zaufania

Witam
Nie wspomina Pani nic o tym,
jaki tryb życia Pani prowadzi.
Czy przeżywa lub przeżywała Pani
jakieś stresujące sytuacje?
W jakim Pani jest nastroju ?
Opisane przez Pana objawy
mogą mieć podłoże emocjonalne
czyli natury psychologicznej.
Możliwe, że źródłem wspomnianego „lenistwa”
jest brak snu, przeżywane emocje,
stres, przemęczenie lub depresja.
Zachęcam do psychoterapii, która jest
najskuteczniejszym sposobem dotarcia
do przyczyny i znalezienia właściwego
rozwiązania problemu .
Pozdrawiam serdecznie

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Warto spotkać się z psychologiem i przeanalizować nie tylko objaw, ale także sytuacje, w których się pojawia. Specjalista zdiagnozuje (po dokładnym wywiadzie i obserwacji, ponieważ opisany problem może zarówno być zaburzeniem osobowościowym jak i np jednym z objawów depresyjnych) i doradzi najlepsze metody poradzenia sobie z zaburzeniem.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak pozbyć się lenistwa? – odpowiada Mgr Joanna Szlasa
Co jest powodem lenistwa u osoby z dyskopatią kręgosłupa? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Problemy z motywacją u 26-letniej osoby – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Dlaczego mam problemy z koncentracją mając 19 lat? – odpowiada Specjalista Medycyny Naturalnej - Naturoterapeuta Mariusz Bek
Problemy z nauką u 21-letniej osoby – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Lenistwo u 22-letniej córki – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Wahania nastrojów, nerwowość i lenistwo – odpowiada Mgr Edyta Kołodziej-Szmid
Dieta dla 19-letniej osoby chorej na anoreksję – odpowiada Dr Aleksandra Karmazyn
Bolesność stopy i kolana u 39-letniej osoby – odpowiada Aleksander Ropielewski
Załamanie nerwowe u 19-letniej osoby – odpowiada Mgr Bohdan Bielski

artykuły

Pogarda i brak współpracy - z tym spotykają się studenci medycyny na praktykach

Kiedy studiujemy, poznajemy medycynę od środka. No

Depresja u dzieci - objawy, przebieg, leczenie

Zwykle termin „depresja" kojarzy się z dorosłymi,

Bunt pielęgniarki "Pacjenci nas wyzywają, potrafią uderzyć, opluć"

Odbyłem rozmowę z pielęgniarką, która pracuje na d

Nerwowość u 19-letniej osoby

Witam, jestem bardzo nerwowa np kiedy mi coś nie wychodzi, wtedy bardzo się denerwuje i potrafię rzucać rzeczami i je zepsuć.Nie radze sobie z emocjami, co jak mam się nie denerwować?Bardzo na tym cierpią bliskie osoby, a ja nie chce by mnie uważali za osobę chorą.Jak zmienić swoje zachowanie być miła i spokojna?

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Psychologia Emocje

Mgr Anna Suligowska Psycholog, Gdynia

56 poziom zaufania

Witam Panią
Pisze Pani o swoim problemie który można nazwać impulsywnością połączoną z niepanowaniem nad swoimi emocjami. Bardzo wprost opisała Pani sytuacje w których tak się Pani zachowuje. To że szuka Pani ratunku dla siebie wskazuje na to że mogłaby Pani skorzystać z długoterminowej psychoterapii, na której mogłaby Pani wspólnie z psychoterapeutką zmienić swoje zachowanie, polepszyć radzenie sobie z emocjami.
życzę dobrego wyboru
Anna Suligowska

Mgr Anna Ingarden Psychologia, Kraków

80 poziom zaufania

Fakt, że widzi Pani swój problem jest już pierwszym krokiem ku zmianie tej sytuacji. Na impulsywność i nie radzenie sobie z kontrolą emocji polecam spotkania z psychologiem poznawczo- behawioralnym, z którym szczegółowo omówi Pani sytuacje, w których najbardziej przejawia się brak kontroli, przeanalizujecie wzorce myślenia w tych sytuacjach i wspólnie podejmiecie pracę nad ich zmianą (min. trening kontroli złości, RTZ). Powodzenia!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy nerwicę można odziedziczyć? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Nerwowość u 20-letniej osoby – odpowiada Mgr Agata Wons
Problemy z okazywaniem emocji u 19-letniej osoby – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak ograniczyć palenie papierosów wynikające z nerwicy? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
W jaki sposób uspokajać nerwowego partnera? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Problemy z zachowaniem 42-letniego brata – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
O czym świadczy duża nerwowość u 15-latka? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Jak radzić sobie z nadmierną płaczliwością i nerwowością? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Zaburzenia zachowania i emocjonalne u 21-letniej osoby – odpowiada Mgr Monika Kotlarek
Płaczliwość u 19-letniej osoby – odpowiada Mgr Justyna Jamroz

artykuły

Osobowość borderline (Border Personality Disorder) - na czym polega, objawy i leczenie

Osobowość borderline - co to jest? W ciągu ostatni

Psychoterapia - czym jest, kto jej potrzebuje, rodzaje psychoterapii

Psychoterapia to stosowanie metod psychologicznych

Agresja impulsywna

Filip ma 5 lat. Kilka miesięcy temu zdiagnozowano

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

umów wizytę

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

umów wizytę

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Barbara Dziura Psychologia, Jedlicze

umów wizytę

Płaczliwość u 19-letniej osoby

Witam. Mam problem z płakaniem z byle powodu. Np kiedy ktoś głupio mi docina lub z kimś się pokłóce czy coś pójdzie nie po mojej myśli od razu płacze. Co zrobić by mniej przejmować się i być mniej wrażliwą? Bardzo mi przeszkadza to, że potrafię rozpłakać się nawet kiedy obca osoba jest dla mnie złośliwa. Staje się wtedy pośmiewiskiem i wszyscy docinają "ty ryczysz bez powodu". Jak temu zaradzić?

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Zaburzenia zachowania Psychologia

Mgr Justyna Jamroz Psycholog, Lublin

14 poziom zaufania

Witam serdecznie,

bycia wrażliwym nie powinno się wstydzić, jest to nasza zaleta. Natomiast jeśli nasza wrażliwość przerodzi się w "nadwrażliwość" funkcjonowanie wśród innych zaczyna być trudne. Warto się zastanowić co tak na prawdę daje Pani płacz? W jaki, inny sposób mogłaby Pani się zachować, gdyby np. nie zaczęłaby Pani płakać? Być może łzy są swego rodzaju mechanizmem obronnym przed innym, trudniejszym zachowaniem np. przeciwstawieniem się w reakcji na przykre słowa. Proszę więc nie starać się rezygnować z własnej wrażliwości, tylko spróbować zastanowić się czy rzeczywiście jest tak , że "wszyscy" Pani docinają i czy może Pani w takich sytuacjach reagować wyłącznie płaczem.

Życzę powodzenia

JJ

Mgr Adam Kowalewski Psychologia, Łódź

62 poziom zaufania

Z tego co mówisz nie ryczysz bez powodu, tylko wtedy gdy ktoś ci docina. Kłopot z nadmierną wrażliwością często jest zaletą osób z dużą empatią. Spełniają się w pomocy potrzebującym ponieważ doskonale rozumieją jakie emocje nimi targają. Żeby poradzić sobie z niewygodną reakcją najlepiej pójść na psychoterapię.
Pozdrawiam.

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Dzień dobry, pisze pani o bardzo dużym wyczuleniu w sytuacjach oceny oraz chwiejności emocjonalnej. Jest pani osobą młodą, której osobowość jeszcze się kształtuje. Zachęcam do przeprowadzenia konsultacji psychologicznej i ewentualnym podjęciu psychoterapii. Pozdrawiam.

Mgr Elwira Chruściel Psycholog, Warszawa

62 poziom zaufania

Witam,

najwyraźniej jest Pani bardzo wrażliwą osobą. Owszem, może to być męczące w niektórych sytuacjach, ale z pewnością bycie wrażliwym to duża zaleta i nie warto z tym walczyć, raczej powinno się być z tego dumnym. Jeśli ktoś Pani dokucza, to bardzo naturalne, że się tym Pani przejmuje, raczej dziwne byłoby, gdyby było to Pani obojętne.
Zachęcam do kontaktu z psychologiem/psychoterapeutą, konsultacja ze specjalistą pozwoli Pani przyjrzeć się sobie, swoim mocnym stronom, czego by Pani chciała w życiu i jak to osiągnąć.
Być może pomocny byłby dla Pani udział w szkoleniu dot. asertywności? Pozwoliłoby to Pani nie tylko poczuć się niekomfortowo w reakcji na czyjeś niemiłe zachowanie, ale również nauczyć się konstruktywnych reakcji na złośliwe, niemiłe uwagi.

Pozdrawiam,
Elwira Chruściel