Anorektyczka a relacje z matką

Dzień dobry. Jestem matką 15-latki, a wygląda na to, że 15-letniej anorektyczki, przynajmniej w początkowym stadium. Od kilku miesięcy zauważam, że bardzo schudła, ciągle ćwiczy, robi wszystko by nie jeść ze mną posiłków. Wychowuję ją sama. Boję się bardzo, że moja córka zostanie anorektyczną. A nie wiem co mam robić, jak z nią rozmawiać, czy prosić by coś zjadła, czy do niczego jej nie zmuszać. Nie wiem co ją do tego skłoniło do tego, by zostać anorektyczką. Starałam się być dla niej dobrą matką. Może gdzieś popełniłam błąd. Nie potrafię nakłonić jej do wizyty u lekarza, a nie zaciągnę jej tam siłą. Nie wiem co mam robić. Może dziewczyny, które same chorujecie na anoreksję, możecie mi napisać, czego w takiej chwili najbardziej potrzebujecie od swoich matek? Albo inne matki, rodzice, jak pomagacie i ratujecie swoje dzieci? Kocham moją córkę i chcę dla niej jak najlepiej, nie chcę żeby została anorektyczką, bo wiem, że może jej to zniszczyć życie... Proszę o pomoc

KOBIETA ponad rok temu

Anoreksja Zaburzenia odżywiania Dietetyka

Mgr Kamila Drozd Psycholog

80 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Wiele nastolatek, które cierpią na zaburzenia odżywiania, zaprzecza problemowi, twierdząc, że nic im nie dolega. Ponadto, anorektyczki to osoby, które zrobią wszystko, by jak najdłużej swój „sekret” utrzymać w tajemnicy, żeby nikt nie nabrał podejrzeń, np. chodzą ubrane w luźnych ciuchach. Drogą wirtualną nie określę, czy Pani córka cierpi na anoreksję. Tutaj potrzeba bezpośredniej konsultacji psychiatrycznej. Objawy anoreksji, to: spadek wagi lub brak przybytku wagi, prowadzący do masy ciała niższej co najmniej o 15% od oczekiwanej (tutaj pomocne okazuje się obliczenie BMI – wskaźnika masy ciała), unikanie tuczących pokarmów, przyjmowanie środków przeczyszczających, prowokowanie wymiotów, wykonywanie intensywnych ćwiczeń, monitorowanie tabel kaloryczności posiłków, ograniczenie porcji jedzenia, zaburzony obraz własnego ciała, obawa przed przytyciem, zaburzenia hormonalne, np. zanik miesiączki. Więcej na temat jadłowstrętu psychicznego dowie się Pani pod poniższymi linkami:

http://portal.abczdrowie.pl/anoreksja
http://portal.abczdrowie.pl/anoreksja-u-dzieci
http://portal.abczdrowie.pl/anoreksja-bulimiczna
http://portal.abczdrowie.pl/jadlowstret-psychiczny
http://portal.abczdrowie.pl/objawy-anoreksji-bulimicznej

Co może Pani zrobić dla córki, która prawdopodobnie cierpi na anoreksję? Na pewno nie zmusi jej Pani do leczenia ani nie nakarmi jej Pani na siłę – to nic nie da. Trzeba zacząć od rozmowy. Na pewno będzie ciężko, bo Pani córka może reagować agresją i złością, nie chcieć z Panią rozmawiać albo zaprzeczać, że ma problemy z jedzeniem. Proszę być jednak cierpliwą. Może Pani spróbować zachęcić ją do wizyty u psychologa szkolnego, przed którym możliwe, że łatwiej jej będzie się otworzyć. Proszę nie robić jej wyrzutów, ale być przy niej, akceptować ją taką, jaka jest. Anoreksja ma różne przyczyny – perfekcjonizm, niska samoocena, wysoki poziom aspiracji, zaburzone relacje rodzinne, chłód emocjonalny itp. Proszę się nie obwiniać za chorobę córki. Musicie się Panie wspierać. Psycholog szkolny może dać skierowanie do specjalistycznej poradni zdrowia psychicznego albo zachęcić do wizyty u psychiatry. Pani sama może zachęcać córkę do pomocy przy przyrządzaniu posiłków – niech pomaga w gotowaniu, mówi, na co ma ochotę, kupuje produkty na obiad itp. Najważniejsza jest jednak dbałość o relacje na linii córka-matka i rozmowa o uczuciach.

Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Walka z córką anorektyczką – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Mój brat jest anorektykiem – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Dieta na przytycie dla anorektyczki – odpowiada Joanna Moczulska-Rogowska
Wyrzucanie jedzenia przez córkę – odpowiada Dr Krystyna Pogoń
Czym różni się bulimia od anoreksji bulimicznej? – odpowiada Dr Krystyna Pogoń
Pocięte ręce15-letniej dziewczyny – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Stosunek do jedzenia u anorektyczek – odpowiada Mgr Edyta Obolewicz
Toksyczna miłość matki do córki – odpowiada Dr n. med. Justyna Holka-Pokorska
Brak okresu w wyniku odchudzania – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Jak leczyć anoreksję? – odpowiada Mgr Kamila Drozd

artykuły

Jak rozmawiać z chorym na depresję?

350 mln ludzi na całym świecie cierpi na depresję.

Smutna prawda o SORach: Przekroczenie granicy godności

W maju dziennikarka Magdalena Rigamonti opisała na

Kompleks Elektry - na czym polega i jak sobie z nim radzić

Kompleks Elektry to zjawisko analogiczne do komple

Jak ułożyć relacje z matką?

Moja mama powiedziała mojemu synowi ze wyrzuci mnie z domu chodź jestem współwłaścicielem i nie mieszkam z mamą w jednym mieszkaniu i to juz nie pierwszy raz jak nastawia mojego syna przeciwko mnie a on ma dopiero 13 lat i mówi ze on nie chce chodzić do babci wiecej razy co mam zrobić

KOBIETA, 39 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje

Mgr Alicja Maria Jankowska Psycholog, Szczecin

63 poziom zaufania

Oczywiście sytuacja nakreślona przez Panią jest nieprawidłowa. Pani mama nie powinna krytykować Pani do jej syna. Jeżeli syn twierdzi że nie chce odwiedzać babci to proszę mu na to pozwolić. Nie znam pobudek które powodują takie ostre wypowiedzi Pani mamy przeciwko Pani, ale na pewno jest to naganne. Dobrze jest się skontaktować z psychoterapeuta , który pomógł by w znalezieniu podstaw konfliktu, bo to są zadawnione konflikty które warto rozwiązać i dobrze jest skorzystać z wiedzy i pomocy specjalisty.
Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak ułożyć relacje z rodzicami? – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
Trudna relacja z matką narzeczonego – odpowiada Marta Osińska-Białczyk
Pogorszenie relacji z matką po ślubie – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak żyć zgodnie? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak ułożyć relacje z treściami i szwagrem? – odpowiada Mgr Małgorzata Mróz
Relacje z rodzeństwem i matką narzeczonego – odpowiada Mgr Marta Belka-Szmit
Jak poprawić relacje ze swoją matką? – odpowiada Mgr Joanna Szlasa
Jak radzić sobie z relacjami z teściową? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Problemy w relacjach z nadopiekuńczą matką i ich wpływ na późniejsze, dorosłe życie – odpowiada Mgr Małgorzata Bukowska
Relacja z matką i babcią – odpowiada Mgr Anna Suligowska

artykuły

Mam niepełnosprawne dziecko. Niedawno obchodziło swoje 41. urodziny

Coraz częściej słyszy się o matkach, które rezygnu

"Usłyszałam ciche: zadzwonię później, pa. Ciągle czekam na ten telefon..."

- 19 marca mama napisała do mnie, że tatę będą

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Problemy w relacjach z matką

Moim problemem są relacje z matką. Kilka dni temu uświadomiłam sobie, że jestem dzieckiem niechcianym. Całe dzieciństwo matka nie zajmowała się mną. Zawsze poświęcała cały czas bratu, a ja sama siedziałam w swoim pokoju. Dostawałam znacznie gorsze jedzenie, matka praktycznie ze mną nie rozmawiała. Gdy miałam rok urodziła się brat, a mnie matka oddała babci na rok czasu i co wakacje do niej wysyłała. Zawsze bardzo mi zależało na jej miłości, której nigdy nie miałam. Obecnie jest chora na raka.

KOBIETA, 32 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje z rodzicami i teściami

Mgr Jarosław Żukowski Psycholog, Białystok

21 poziom zaufania

Szanowna Pani,
Odkrycie faktów, o których Pani pisze, jest zawsze trudnym i bolesnym doświadczeniem, tym bardziej, że potwierdzającym inne zranienia z dzieciństwa. Nie wiem czy jest Pani w stanie naprawić relacje z matką poprzez same rozmowy i wyjaśnienia, tym bardziej, że dziś ona nie da Pani tego, czego Pani nie otrzymała od niej jako dziecko. Na pewno może Pani spróbować kontaktu i rozmowy, bo - jak rozumiem, mama jest poważnie chora i czas też może mieć znaczenie.
To, co może Pani zrobić dla siebie, to pójść na psychoterapię, aby w bezpieczny sposób zmierzyć się z przeszłością, spróbować ją zrozumieć i uwolnić się od trudnych uczuć z tamtego czasu. Wówczas będzie miała Pani szansę na poprawę tej aktualne relacji z matką.

pozdrawiam

Jarosław Żukowski
Pracownia Integra

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

74 poziom zaufania

Witaj serdecznie. Dobrze by było zapoznać się z twoim problemem dokładnie a nie pobieżnie po krótkim opisie. Postaraj udać się do terapeuty na NFZ lub po prostu spotkaj się z którym "prywatnie" - niech poświęci te 15 minut na konsultacje z Tobą i pomoże :-)

Jeśli będziesz chciał dokładnie porozmawiać o swoim problemie to zapraszam Ciebie do korespondencji lub na skype.

Pozdrawiam serdecznie
http://psychopedagog.eu