Napady płaczu u 29-latki

Witam, mam straszne napady płaczu, których się bardzo wstydzę! Mam już 29 lat! Wiem już, że łzy są całkowicie naturalną rzeczą. Nie wiem tylko, jak się tego wstydu pozbyć! Piszę do Państwa dlatego, że mój terapeuta wyszedł. Mam kłopoty z emocjami - nie potrafię być cierpliwa względem nich. Mam w sobie wewnętrzne dziecko i żałuję, że przez wydarzenia w domu nie miałam okazji dorosnąć! Wychowanie w domu sprawiło, że jestem niedopasowana do rzeczywistosci! Teraz trudno uczyć się wszystkiego odpoczą
KOBIETA, 29 LAT ponad rok temu

Dzień dobry!
Co to znaczy, że "terapeuta wyszedł'?
Jeśli jest Pani w procesie terapii, polecam poruszyć powyższe wątpliwości i troski na sesji.
Pozdrawiam serdecznie!

0

Myślę, że o wszelkich odczuwanych przez Panią wątpliwościach i refleksjach powinna Pani rozmawiać ze swoim terapeutą. Warto też zastanowić się wspólnie, co popycha Panią do szukania pomocy poza waszą relacją terapeutyczną.
Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Napady płaczu u 35-latki

mam stale napady placzu. Chce mi sie plakac z sytuacjach zueplnie bez sensu-gdy leci reklama, lub ogladam bajke dla dzieci lub gdy wczoraj jakie obce dziecko spadlo z drabinki i gdy jego matka zaczela lametowac to ja mialam lzy w oczach i z trudem sie uspokoilam. mialam juz robione ct glowy i nic nie wykazalo-czy mam isc do psychiatry? jestem szczesliwa-nie mam depresji, nie jestem przemeczona bo mam dzieci ale rodzina mi bardzo pomaga i kocham swoje zycie tylko ten placz z kazdego powodu???
KOBIETA, 35 LAT ponad rok temu

Może zacząć od psychologa? Nadmierne wzruszenie może mieć przyczyny emocjonalne, psychologiczne. Psycholog pomoże Pani przyjrzeć się potencjalnym przyczynom trudności, zrozumieć je i przepracować.

0

Ludzie różnią się od siebie m.in wrażliwością. Z opisu wynika, że jest Pani osobą empatyczną i wrażliwą. To nic złego, dopóki nie przeszkadza Pani w funkcjonowaniu. Myślę, że wizyta u psychiatry nie jest potrzebna. Jeżeli już, to proponowałabym wizytę u psychologa, ale tylko jeżeli faktycznie wrażliwość przeszkadza Pani w codziennym funkcjonowaniu.

Pozdrawiam serdecznie.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Nocne napady płaczu u 29-miesięcznego dziecka

Mój wnuczek (29 mies.) ma nocne napady płaczu potrafi przepłakać kilka godzin w środku nocy a uspokajanie go daje taki efekt że krzyczy jeszcze głośniej. Córka prosząc o państwa opinię kazała mi napisać że dzieje się tak gdy obcina paznokcie czyści synkowi uszy albo takie czynności których nie lubi.Jak mamy sobie z tym poradzić.
KOBIETA, 53 LAT ponad rok temu

Wykonywanie takich czynności może kojarzyć się z agresją - często rodzice dominują, przytrzymują dziecko (na siłę). Gdyby tak było w Państwa przypadku, mogłoby to tłumaczyć problemy ze snem i niechęć oddawania się w ramiona opiekunowi (co kojarzy się z agresją). Czy tak jest - nie wiem - i oczywiście nie sugeruję, że tak jest. To mój pierwszy zamysł po przeczytaniu pytania. Kolejna sprawa, o której pomyślałem, to ojciec dziecka. Może jego obecność byłaby pomocna przy tych zabiegach/uspokajaniu w nocy?

0

Pomyślałem jeszcze o tym, że dziecko może mieć uraz, jeśli pierwsze zabiegi były bolesne. Podobnie jest z dziećmi, które się oparzą przy kąpieli (myciu głowy). Wykonywanie niektórych zabiegów pielęgnacyjnych samo w sobie wywołuje napięcie i dzieci powinny być przyzwyczajane stopniowo i delikatnie. Proszę spróbować powoli oswajać dziecko z zabiegami i przedmiotami takimi jak patyczki, czy szczoteczka. Nie mam na myśli dawania dziecku nożyczek :) Najlepsza droga wiedzie poprzez zabawę i zabawki (np. czyszczenie patyczkiem zabawek). Trudno cokolwiek więcej napisać, bo nie mamy pełnego obrazu. Pozdrawiam!

0

Szanowna Pani

Przy takich objawach jak wybudzenia nocne z krzykiem i płaczem, z trudnością z uspokojeniem dziecka proszę skonsultować się z lekarzem pediatrą i neurologiem. Jeżeli zostaną wykluczone biologiczne przyczyny tego typu zachowań pomocna będzie pomoc psychologa.

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty