Nieumiejętność nawiązywania relacji, brak wiedzy ogólnej i problemy z pamięcią u 27-latki

Nigdy nie uczestniczylam w zyciu innych jak pozostali ludzie.Nieumiejetnosc nawiazywania relacji, brak wiedzy ogolnej, nie zapamietywanie tekstu, czuje ze rodzice nie zauwazyli mojej choroby psychicznej i niedorozwoju ktory uniemozliwia mi normalne relacje. Co robic? Czuje ze potrzebuje opieki,ze to nigdy sie nie skonczy, do konca zycia bede musiec z tym zyc,kazdy kontakt z 2ga osoba konczy sie panika, placzem, ucieczka, checia bycia samej.Czy moge byc uposledzona gleboko? Mam 27 lat.
KOBIETA, 36 LAT ponad rok temu

Dzień dobry,

Gdyby była Pani osobą z głębokim upośledzeniem, to nie napisała by Pani tego postu.

Proszę udać się do lekarza psychiatry czy psychoterapeuty, i podjąć leczenie.

0
Mgr Patrycja Stajer
Mgr Patrycja Stajer

Myślę,że na pani pytania i wątpliwości co do stanu zdrowia odpowiedzieć może lekarz psychiatra lub psycholog kliniczny po wykonaniu badań i testów.

Witam,

dolegliwości, które utrudniają Pani nawiązywanie satysfakcjonujących dla Pani relacji z innymi wcale nie muszą być objawem choroby psychicznej. Mogą np. wynikać z silnego lęku przed relacjami społecznymi i niskiej wiary w swoje możliwości. Proponuję Pani przerwać zadręczanie siebie rozmyślaniem nad przyczynami i skorzystanie z wizyty konsultacyjnej u lekarza psychiatry lub psychologa bądź psychoterapeuty. Te osoby powinny udzielić Pani pomocy w rozumieniu swoich trudności i ich przezwyciężaniu. Życzę odwagi i powodzenia

0

Witam. Nie jest Pani upośledzona umysłowo. Reakcje, które Pani opisuje są "uleczalne" w drodze pracy nad sobą podczas terapii psychologicznej. Radziłabym jak najszybszą wizytę u psychoterapeuty, psychologa, gdzie podczas spotkań będzie Pani mogła zrozumieć siebie i nauczyć się nowych korzystnych dla Pani reakcji prowadzących do umiejętności nawiązywania zadowalających relacji interpersonalnych. Powodzenia

0
Mgr Monika Prus Psycholog, Lublin
57 poziom zaufania

Witam, czytając Pani list, mam wrażenie, że emanuje z niego poczucie żalu i osamotnienia. Zachowania i objawy o których Pani wspomina wskazują raczej na zaburzenia lękowe, a nie na chorobę psychiczną, a na pewno nie na upośledzenie umysłowe. Zalecałabym skonsultowanie się z psychologiem czy psychoterapeutą, aby rozpoznać z czego Pani ograniczenia wynikają i będzie Pani miała możliwość uzyskać stosowną pomoc.
Pozdrawiam
M.Prus

0

Witam!
Czytając Pani wiadomość jestem przekonana, że nie jest Pani upośledzona głęboko. Termin ten odnosi się do funkcjonowania intelektualnego i nie byłoby takiej możliwości, aby nauczyła się Pani czytać i pisać, mając taką diagnozę. Równocześnie rozumiem, że ma Pani duże trudności w kontaktach z ludźmi, z kontrolą emocji, dużo obaw i lęków dotyczących samej siebie. I te aspekty Pani funkcjonowania, które Pani sama spostrzega jako mocno ograniczające dla siebie, wymagają diagnozy. Dlatego też proponuję osobistą konsultację z psychologiem bądź lekarzem psychiatrą. Tam otrzyma Pani wskazówki jak o siebie zadbać.
Pozdrawiam serdecznie!

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty