Nieumiejętność nawiązywania relacji, brak wiedzy ogólnej i problemy z pamięcią u 27-latki

Nigdy nie uczestniczylam w zyciu innych jak pozostali ludzie.Nieumiejetnosc nawiazywania relacji, brak wiedzy ogolnej, nie zapamietywanie tekstu, czuje ze rodzice nie zauwazyli mojej choroby psychicznej i niedorozwoju ktory uniemozliwia mi normalne relacje. Co robic? Czuje ze potrzebuje opieki,ze to nigdy sie nie skonczy, do konca zycia bede musiec z tym zyc,kazdy kontakt z 2ga osoba konczy sie panika, placzem, ucieczka, checia bycia samej.Czy moge byc uposledzona gleboko? Mam 27 lat.
KOBIETA, 36 LAT ponad rok temu

Sposoby na zapominanie

Dzień dobry,

Gdyby była Pani osobą z głębokim upośledzeniem, to nie napisała by Pani tego postu.

Proszę udać się do lekarza psychiatry czy psychoterapeuty, i podjąć leczenie.

0
Mgr Patrycja Stajer
Mgr Patrycja Stajer

Myślę,że na pani pytania i wątpliwości co do stanu zdrowia odpowiedzieć może lekarz psychiatra lub psycholog kliniczny po wykonaniu badań i testów.

Witam,

dolegliwości, które utrudniają Pani nawiązywanie satysfakcjonujących dla Pani relacji z innymi wcale nie muszą być objawem choroby psychicznej. Mogą np. wynikać z silnego lęku przed relacjami społecznymi i niskiej wiary w swoje możliwości. Proponuję Pani przerwać zadręczanie siebie rozmyślaniem nad przyczynami i skorzystanie z wizyty konsultacyjnej u lekarza psychiatry lub psychologa bądź psychoterapeuty. Te osoby powinny udzielić Pani pomocy w rozumieniu swoich trudności i ich przezwyciężaniu. Życzę odwagi i powodzenia

0

Witam. Nie jest Pani upośledzona umysłowo. Reakcje, które Pani opisuje są "uleczalne" w drodze pracy nad sobą podczas terapii psychologicznej. Radziłabym jak najszybszą wizytę u psychoterapeuty, psychologa, gdzie podczas spotkań będzie Pani mogła zrozumieć siebie i nauczyć się nowych korzystnych dla Pani reakcji prowadzących do umiejętności nawiązywania zadowalających relacji interpersonalnych. Powodzenia

0
Mgr Monika Prus Psycholog, Lublin
64 poziom zaufania

Witam, czytając Pani list, mam wrażenie, że emanuje z niego poczucie żalu i osamotnienia. Zachowania i objawy o których Pani wspomina wskazują raczej na zaburzenia lękowe, a nie na chorobę psychiczną, a na pewno nie na upośledzenie umysłowe. Zalecałabym skonsultowanie się z psychologiem czy psychoterapeutą, aby rozpoznać z czego Pani ograniczenia wynikają i będzie Pani miała możliwość uzyskać stosowną pomoc.
Pozdrawiam
M.Prus

0

Witam!
Czytając Pani wiadomość jestem przekonana, że nie jest Pani upośledzona głęboko. Termin ten odnosi się do funkcjonowania intelektualnego i nie byłoby takiej możliwości, aby nauczyła się Pani czytać i pisać, mając taką diagnozę. Równocześnie rozumiem, że ma Pani duże trudności w kontaktach z ludźmi, z kontrolą emocji, dużo obaw i lęków dotyczących samej siebie. I te aspekty Pani funkcjonowania, które Pani sama spostrzega jako mocno ograniczające dla siebie, wymagają diagnozy. Dlatego też proponuję osobistą konsultację z psychologiem bądź lekarzem psychiatrą. Tam otrzyma Pani wskazówki jak o siebie zadbać.
Pozdrawiam serdecznie!

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty