Obwiniam się o śmierć brata - co mogę zrobić?

Jak mogę zmienić swoje życie? Mam 15 lat, a nie chce mi się żyć. Wszystko mnie denerwuje i wszyscy. Nie mogę się z nikim dogadać. Cały czas kłócę się z mamą, a z siostrami i braćmi się nie odzywam. Ze znajomymi jest tak samo, wiadomo każdy chce być lepszy od drugiego. Mnie nie stać na fajne ciuchy. Jestem sobą, a nie głupią naiwną idiotką. Mimo swojego wiek bardzo dużo rozumiem. Przeszłam poważną operację, dzięki której dopiero poczułam, jak ważną rzeczą jest życie. Tylko że rok temu zginął mój brat… Stało się to gdy właśnie byłam u siostry. Miałam wracać do domu za 2 dni, ale jednak los mnie wiódł. Bardzo brakuje mi brata. Wiem, że to moja wina, nie było mnie przy nim. On miał dopiero 24 lata. W dniu kiedy wrócił za granicy ja wyjechałam. Nie wiem co mogę teraz zrobić. Najlepiej jest popełnić samobójstwo, ale nie wiem czemu nie potrafię tego zrobić. Boję się. Mój rodzony brat powiedział mi, że to jest moja wina, a ja przecież wszystko bym zrobiła, żeby cofnąć czas. Czy warto jeszcze żyć? Już nie wiem co mam robić, a nie jest łatwo o tym mówić, z nikim o tym nie rozmawiam. Proszę mi powiedzieć jak mogę zmienić swoje życie? Czy jest to możliwe? Czy to moja wina, że mój braciszek zginął? Może jakbym była w domu to nic by się nie stało?

KOBIETA, 15 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Poczucie winy

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!
Z Twojego listu w żaden sposób nie można wysnuć wniosku, że śmierć Twojego brata to Twoja wina. Nie odpowiadasz za czyny i zachowanie innych osób, szczególnie dorosłych. Obwinianie Ciebie o tamto wydarzenie może być próbą rozładowania napięcia emocjonalnego i zrozumienia sytuacji przez innych domowników. Dla Ciebie jest to jednak bardzo trudna i przytłaczająca sytuacja.
Nikt nie ma prawa zrzucać na Ciebie winy za wydarzenia, które miały miejsce rok temu. Śmierć bliskiej osoby to traumatyczne wydarzenie. Nie daje jednak innym osobom prawa do obwiniania Ciebie.
Uważam, że potrzebna jest Ci pomoc psychologa. Warto, żebyś znalazła dla siebie tego rodzaju wsparcie. Korzystaj też z telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111. Pomoc specjalistów może Ci pozwolić zmienić tę sytuację i przetrwać trudne chwile.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Co z tym zrobić? Jak zaakceptować siebie? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Czy udać się do psychologa, czy samo przejdzie? Choroba, śmierć, żałoba... – odpowiada Mgr Joanna Kwiatkowska
Lęk przed śmiercią, moje dwa różne światy - z czego to może wynikać? – odpowiada Mgr Magdalena Boniuk
Nie mogę się pogodzić ze śmiercią babci i się samookaleczam - co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak pogodzić się ze śmiercią brata? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Myśli samobójcze po śmierci taty – odpowiada Paulina Witek
Śmierć taty - dlaczego wciąż boli? – odpowiada Dr n. med. Anna Zofia Antosik
Jak poradzić sobie z lękiem przed śmiercią bliskich? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Palenie marihuany - jak pomóc bratu? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Jak sobie poradzić z myślami o samobójstwie? – odpowiada Mgr Joanna Kwiatkowska

artykuły

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Poroniła w 8 tygodniu. Swoją historią podzieliła się w sieci i zjednoczyła wiele kobiet

25-letnia Emily Christine Fauver była w ósmym tygo

Po prostu lubię ludzi

Z dr Mariolą Kosowicz, jedną z pięciu najwyżej oce

Jak pozbierać się po śmierci brata?

Co jakiś czas wracam do wspomnien o moim zmarlym bracie ktory nie żyje juz 6 lat . Od kiedy udalo mi się od mamy pożyczyć płytę z nagraniem jego wesele siedzi mi w glowie caly czas tekst ''bede rzucał '' ( brat na swoim weselu zdecydowal rzucac się swoją muszka ) zawsze od kiedy on nie żyje placze co jakiś czas mozna powiedziec ze nie jest to płacz lecz wycie serce peka mi na male kawalki nie moge przestać plakac . Brat byl dla mnie kims wiecej niż bratem był sensem życia od kiedy go nie ma czuje się jak bym straciła jakas czesc życia. Nie pamiętam za dużo z czasów jak mój brat jeszcze żył są to takie prześwity pamietam tylko chyba te dobre momenty te gorsze jak by uciekły z mojej pamięci. Czuje się tak jak bym nie potrafiła się z tym pogodzić chodze smutna przygnębiona nie potrafie zrozumieć ze juz go nie po tych 6 latach czuje się jeszcze gorzej niż na poczatku pamietam ten dzień 26.12.2014 najgorszy jaki mógł być. Krotko po tym 30.12.2014 pochowaliśmy mojego brata pamietam jak chcialam za nim wskoczyć i otworzyć ta trumne , ciągle się ludze ze to nie on ze on ciagle zyje ze kiedys go spotkam . Pomóżcie mi jest mi coraz ciężej z roku na rok częściej o nim mysle coraz dluzej placze . Brat popełnił samobójstwo powiesił się a ja ? Ja po prostu chce z nim byc . Maz twierdzi ze nie potrafie się pogodzić z jego śmiercią ale czy to tak długo trwa az ponad 6 lat . Nie mam odwagi isc i romawiac z kims o tym bo to jest takie trudne dla mnie ze nie wiem czy bym coś powiedziala a jak juz bym zaczela mowic to płakała bym tak ze nikt by nie rozumial a zeby się uspokoic zajmuje mi to dużo czasu . Kiedy ktoś mi się oyta czy mam jakieś rodzeństwo jeszcze trudno mi odpowiedziec zawieszam się a gdy już powiem ze mam siostry zawsze ktoś pyta o brata a ja ja nie wiem robi mi się zaraz ciepło i jie wiem co powiedzieć zawsze maz za mnie odpowiada. Proszę pomozcie mi .

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Strata bliskiej osoby Psychiatria Psychologia Psychoterapia Żałoba i strata

Jak poradzić sobie ze śmiercią brata?

Witam ,Nie moge sobie poradzic ze smiercia mojego kochanego brata ktory miesiac temu zgina smiercia tragiczna na motorze ,brak snu nie moge jesc nie mam checi do zycia nic mnie nie cieszy a przedewszystkim odcielam sie od ludzi ,prosze o rade .

KOBIETA, 43 LAT ponad rok temu

Bezsenność Strata bliskiej osoby Psychologia Psychoterapia Żałoba i strata

Mgr Łucja Fitchman Psychoterapia, Wrocław

61 poziom zaufania

Witam i współczuję straty. Zachęcam, by poprosić psychiatrę o leki wspomagające. Jest taka strona/fundacja "Nagle sami", proszę tam spróbować znaleźć wsparcie.
A gdyby chciała Pani spróbować psychoterapii online, by omówić swój ból, co przynosi ulgę zawsze, zapraszam do kontaktu.
Prawie rok temu straciłam Tatę, ból był nie do udźwignięcia. Czas leczy rany...
Pozdrawiam serdecznie