Ograniczanie partnera w związku

Witam. Ostatnio zauwazylam, ze bardzo ograniczam mojego partnera. NIe rozumiem dlaczego potrzebuje czasu samemu, nie rozumiem dlaczego nie angazuje sie az tak jak ja (mimo ze wiem, ze bardzo kocha!). Czesto czuje sie zawiedziona, gdy nie spelnia moich oczekiwan i mam wrazenie, ze go mecze swoja osoba. Czesto potrzebuje miliona zapewnien, ze mnie kocha. Podejrzewam, ze wplyw na to ma moje jedynactwo, kiedy cala milosc rodzicow byla skupiona na mnie. Jak moglabym z tym walczyc?

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Konflikty w związku Konsultacje psychologiczne Psychologia

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

74 poziom zaufania

Witaj serdecznie. Zależy czy chcesz to robić w domowych warunkach - gdyż połowa sukcesu już jest :) Świadomość problemu.

Jeśli tak to warto zapoznać się z literaturą dot. tego problemu. Potrzeba ciągłego dowartościowania się :)

Możesz również udać się do specjalisty tzw. coacha - który przeprowadzi Tobie trening osobowości. Czyli pomoże zrozumieć problem, nauczy jak sobie z nim radzić, ukaże Twoje mocne i słabe strony.

Jeśli interesuje forma internetowa (skype) to zapraszam do skorzystania z moich usług :).

Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego!
http://blog.psychopedagog.eu
http://facebook.com/gabinetdawidkk/

Terapie i konsultacje on-line.
http://psychopedagog.eu/terapia-online/

Mgr Dawid Karol KoĹodziej

Witam serdecznie!

Pada Pani ofiarą najczęstszego chyba oczekiwania partnerów w związku. Niestety (ale i na szczęście) :) Pani i partner nie jesteście identyczni. Mężczyźni często potrzebują trochę czasu dla siebie i najczęściej nie ma to żadnego związku z odrzuceniem partnerki. Ponadto partner nie spełnia oczekiwań w stu procentach, bo nie jest Panią. Kobiety często wymagają też zapewnień miłości od swoich mężczyzn. Nie ma się czym niepokoić! Taka nasza konstrukcja :)
Świetnie, że zdaje sobie Pani z tego wszystkiego sprawę. Jeśli powyższe porady nie przyniosą ukojenia, a chce Pani popracować nad sobą odpowiednią osobą byłby psycholog lub coach.
Pozdrawiam.

Mgr Katarzyna Włoch Psycholog, Wrocław

50 poziom zaufania

Witam,
nasuwa się pytanie "do czego potrzeba Pani miliona zapewnień", że partner Panią kocha? Jakie ma to dla Pani znaczenie, że słyszy Pani takie zapewnienia? Co myśli Pani o sobie i Waszej relacji, kiedy takich słow nie ma?
Zastanawiam się, czy pomimo, że była Pani jedynaczką i jak pisze - cała miłość była skupiona na Pani, to czy wewnątrz czuła się Pani kochana przez rodziców.
Warto ustalić, co dokładnie dla każdego z Was oznacza "być zaangażowanym w relacji". Być może już tutaj macie oboje rozbieżne oczekiwania.
Dla zdrowia i bezpieczeństwa każego z partnerów, wskazane jest posiadać przestrzeń tylko dla siebie (czas, znajomi, zainteresowania).

Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego,
Katarzyna Włoch
-------------------------
ZAPRASZAM NA
http://charakterownia.pl

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Brak chęci na seks u partnera i przerwa w związku – odpowiada Mgr Ewelina Kazieczko
Brak adoracji kobiety przez mężczyznę w związku – odpowiada Mgr Ewa Czernik
Porzucenie przez partnera – odpowiada Marta Osińska-Białczyk
Jak pokonać zazdrość o siostrę partnera? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Czy rozłąka pomoże związkowi? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak poradzić sobie ze zdradą partnera w młodym związku? – odpowiada Mgr Joanna Marciniak
Czy jest szansa na powrót do partnera? – odpowiada Mgr Bohdan Bielski
Kontrola w związku partnerskim – odpowiada Marta Osińska-Białczyk
O czym może świadczyć brak zainteresowania seksem u partnera? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Brak akceptacji partnera przez rodziców – odpowiada Lek. Szymon Suwała

artykuły

Jakiś czas temu miałam konsultację psychologiczną z kobietą...

Jakiś czas temu miałam konsultację psychologiczną

Dlaczego burczy nam w brzuchu? (WIDEO)

Serwus, ja jestem Tomek, a to jest kolejny odcin

Mroczny empata - nowa odmiana narcyza?

Istnieją ludzie, którzy bez trudu potrafią wczuwać

Zaborczość i ograniczanie w związku

Gdy miałam 5lat zostawil mnie i mame ojciec. Do dzis nie jestem w stanie mu tego wybaczyć. W wieku 16lat zostałam zgwałcona... mąż zostawił mnie z dzieckiem... obecny partner mowi ze jestem zaborcza i go ograniczam. Boje sie ze kolejny raz zostane sama BOJE SIE.... czy to jakas choroba?:(

KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu

Depresja Konflikty w związku Konsultacje psychologiczne Psychologia

Mgr Damian Bobak Psycholog, Katowice

13 poziom zaufania

Piszesz o bardzo trudnych doświadczeniach, które z pewnością miały duży wpływ na Twoją osobowość. Z tego co piszesz wynika że masz trudność w nawiązywaniu trwałych bliskich relacji. Obawa przed samotnością jest zupełnie normalną i naturalną myślą w Twojej sytuacji. Dzięki tej myśli może będziesz miała motywację by przyjrzeć się sobie i popracować nad swoimi relacjami z innymi. Myślę, że w Twojej sytuacji psychoterapia byłaby bardzo pomocna.

Pozdrawiam

Mgr Hanna Markiewicz Psychologia, Żelechów

100 poziom zaufania

Witam
Przeżyła Pani trudne doświadczenia, zabrano
Pani poczucie bezpieczeństwa w dzieciństwie,
doświadczyła Pani traumy…
Dlatego zrozumiałe jest, że ma Pani bardzo
zaniżoną samoocenę że reaguje Pani lękiem
przed odrzuceniem i trudno Pani zaufać.
Zachęcam Panią do podjęcia psychoterapii.
Pozdrawiam serdecznie

Mgr Piotr Jan Antoniak Psycholog, Warszawa

70 poziom zaufania

Witam Panią. Proszę na swoje reakcje i zachowania patrzeć w takim kontekście - jest to normalna reakcja na nienormalną sytuację. Przeżyła Pani niejedną sytuację traumatyczną w bliskich relacjach. Stąd prawdopodobnie obecnie takie a nie inne Pani reakcje. Proszę to spróbować w taki sposób przedstawić obecnemu partnerowi. Jednak to co się z Panią dzieje samo nie minie. Potrzebna jest pomoc specjalisty od leczenia objawów traumy. Proszę skorzystać z zamieszczonego linku i wybrać z listy kogoś do kogo będzie Pani najbliżej http://interp.pl/lista-terapeutow/ Pozdrawiam Panią
http://piotrantoniak.pl/

mgr Małgorzata Danielewicz Psychologia, Lublin

60 poziom zaufania

Witam Panią. To co Pani opisuje jest raczej konsekwencją Pani wczesnodziecięcych i młodzieńczych bardzo trudnych doświadczeń. Doświadczeniom tym, oprócz tego, że się wydarzyły towarzyszyły również niełatwe Pani uczucia, z którymi być może pozostawała Pani sama. Takie niezrozumiane, nieopłakane lęki, pragnienia, obawy, emocje "wrzucamy" w nasze bieżące relacje, a stare schematy powielamy w aktualnych związkach. Prawdopodobnie z tego właśnie powodu trudno jest Pani utrzymywać bliskie relacje, a nadmierny lęk powoduje, że nie jest w nich Pani swobona. Metodą leczenia tego typu trudności jest psychoterapia. Dzięki niej bedzie Pani miała okazję przyjrzeć się schematom, które powtarza Pani w życiu i zacząć je zmieniać. Wybierając terapeutę może Pani zadbać o to, by miał doświadczenie zawodowe oraz ukończone 4 - letnie szkolenie. Osobiście polecam szczególnie pracę w podejściu psychodynamicznym lub analitycznym.

Małgorzata Danielewicz

www.terapia-psycholog.com.pl
www.psychoterapia.lublin.pl

mgr Magdalena Rachubińska Psychologia, Łódź

60 poziom zaufania

Witam,
Doświadczyła Pani w życiu wiele zła: odrzucenie, poniżenie. Sytuacje, które Pani wymienia sprawiły, że obecnie czuje się Pani niepewnie w bliskich relacjach. Boi się Pani, że znów przeżyje coś podobnego.
Warto byłoby zgłosić się do psychoterapeuty. Pomoc jednego specjalisty przez dłuższy okres czasu będzie pomocna zarówno w celu przepracowania trudnych doświadczeń z przeszłości oraz polepszenia obecnego funkcjonowania.
Zapraszam na rozmowę.
Pozdrawiam,
Magdalena Rachubińska
PSYCHOLOG, PSYCHOTERAPEUTA

Mgr Anna Ingarden Psychologia, Kraków

80 poziom zaufania

Nie rozpatrywałabym Pani trudności w kategoriach choroby, lecz pewnych tendencji osobowościowych, które kierują Pani działaniami w taki, a nie inny sposób. Z pewnością przeżywanie wielokrotnych traum w przeciągu całęgo Pani życia nie pomaga w spokojnym i zrównoważonym rozwoju. Wydaje mi się,że w tym wypadku najlepiej będzie podjąć psychoterapię, do której szczerze namawiam. Pozdrawiam

Mgr Alicja Maria Jankowska Psycholog, Szczecin

63 poziom zaufania

Proszę Pani,
Chorobą to nie jest. Nie mniej jednak jest to powtarzanie pewnych zachowań, wyuczonych w dzieciństwie. Proponuję skontaktować się z psychoterapeutą i przepracować te wzorce. Praca z psychologiem daje dobre rezultaty, czego Pani z całego serca życzę.

Pozdrawiam, Alicja M. Jankowska
http://psychoterapie-szczecin.pl

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Brak uczuć w dzieciństwie ze strony rodziców – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Brak zaufania do innych i autoagresja – odpowiada Mgr Katarzyna Bilnik-Barańska
Wielokrotne gwałty w dzieciństwie a skutki w dorosłym życiu – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Bóle brzucha, stres i zaburzenia lękowe – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Koszmary z dzieciństwa wpływające na teraźniejszość – odpowiada Mgr Tomasz Furgalski
Paniczny lęk o swoje dziecko – odpowiada Mgr Zuzanna Starczewska
Uczucie zmarnowanego życia dojrzałej kobiety – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Przemoc fizyczna i molestowanie w dzieciństwie – odpowiada Mgr Małgorzata Bukowska
Trauma i problemy z ułożeniem życia – odpowiada Mgr Maja Suwalska-Wąsiewicz
Założenie własnej rodziny a lęki z dzieciństwa – odpowiada Dr Anita Rawa-Kochanowska

artykuły

Osobowość unikająca - czym jest? Przyczyny, objawy i leczenie

Osobowość unikająca (ang. avoidant personality), o

Nullofobia - objawy, przyczyny i leczenie

Nullofobia to paniczny, nieuzasadniony lęk przed p

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

umów wizytę

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

umów wizytę

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Jadwiga Boguszewska Psychologia, Lublin

umów wizytę

Ograniczanie przez partnera kontaktów ze znajomymi

Witam. Mam problem mianowicie partner nie pozwala spotykać mi się z kolegami np wypad na piwo lub kawę twierdzi że to niestosowne że mogę jedynie z koleżankami jednakże jest to niemożliwe bo mieszkają w innych miejscowościach a ja mam potrzebę spotykania się ze znajomymi. Pracuje na 3 zmiany nie mam Czasu na nic cały czas poświęcam dziecku i partnerowi a on twierdzi że nie mam dla niego czasu. Myślę że on mi nie ufa a życie z takim człowiekiem jest ciężkie. Co nam zrobić?

KOBIETA, 31 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje z partnerem

Magdalena StusiĹska

73 poziom zaufania

Na początek warto porozmawiać z partnerem o swoich potrzebach i powodach dla których jest zazdrosny. Jezeli to nie pomoże, może warto skorzystać z pomocy psychologia?

Aleksander Ropielewski

95 poziom zaufania

Powiedzieć mu o tym i wyjaśnić spokojnie i rzeczowo swoje potrzeby. Ponadto wysłuchać jego argumentów. Jeżeli obydwoje nie dacie się ponieść emocjom a postaracie wzajemnie wysłuchać i zrozumieć na pewno dojdziecie do kompromisu.