Partner unika kontaktów seksualnych ze mną - czy to impotencja?
Od 1,5 roku jestem z mężczyzną, który właściwie poza seksem, daje mi satysfakcję w każdej dziedzinie wspólnego życia. Na początku związku kochaliśmy się prawie codziennie, choć nigdy seks nie był dla niego najważniejszy, teraz częstotliwość spadła do "raz na tydzień", a teraźniejsza "przerwa" trwa ponad 2 tygodnie. Wiele razy sygnalizowałam i próbowałam rozmawiać na ten temat, że moje potrzeby są znacznie większe, ale zwykle było milczenie lub zbycie z serii "jutro." Mam czasami wrażenie, że seks jest dla niego odrobieniem pańszczyzny, zwykle to ja inicjuję kontakty, a administracyjne wyznaczanie dat do uprawiania seksu z osobą, którą darzy się uczuciem godzi w moje poczucie wartości jako kobiety.
Dodatkowo partner uważa, że seks oralny jest czymś "brudnym," gdy zgłaszam potrzebę odpowiada na nią, ale, gdy ja chcę jego w ten sposób doświadczyć mówi, że przez szacunek do mojej osoby nie chce, abym go pieściła oralnie. Nie pomaga zwracanie uwagi, że ja mam również taką potrzebę, pozwala krótko i uzasadnia, że jego kobieta nie musi robić takich brzydkich rzeczy.
Na pewno nie ma kochanki, jestem pewna jego uczuć, nie mam też podstaw by uważać się za nieatrakcyjną kobietę, wprost przeciwnie. Zresztą często podkreśla walory mojej urody, sylwetki. Teraz jestem w ciąży, na początku mieliśmy małe obostrzenia, co do nieuprawiania seksu, ale zagrożenie minęło i mamy lekarskie błogosławieństwo.
Dodam tylko, że to jego pierwsze dziecko i pierwsza ciężarna partnerka. Dodatkowo Partner ma zakrzepicę, ostatnio więcej pali papierosów i ma trochę więcej nerwowych sytuacji - praca, remont w domu oraz więcej obowiązków. Ma 36 lat.
Temat podejmowałam z nim wielokrotnie, przed ciążą i w jej trakcie, wątpię by dał namówić się na wizytę u specjalisty.
