Podejrzenia i nieufność wobec bliskiej osoby a problemy na podłożu psychicznym

Proszę Pana,
Jakiś stopień ograniczonej ufności nie jest powodem do niepokoju. Zawsze znajdujemy się w którymś miejscu kontinuum miedzy naiwnością a podejrzliwością. Chodzi o bezwiednie dokonującą się ewaluacja emocjonalną - w której dokonuje się ocena tego czy dane zachowanie jest korzystne dla nas czy nie. Jeśli ta ewaluacja jest uporczywie wskazująca na jakiś rodzaj wrogości, to może to utrudniać tworzenie relacji, lub także psucie relacji. Gdyby ta nieufność miała poziom zbyt wysoki, można skorzystać z konsultacji psychologicznej.
Pozdrowienia
Tomasz Furgalski

Witam. Skoro Panu to przeszkadza bądx komuś innemu to znaczy, że jest to problem. Taka przypadłość nie musi być chorobą psychiczną, ale wymagałaby pracy psychoterapeutycznej.

Dzień dobry,

Na tak postawione pytania może Pani uzyskać odpowiedź po konsultacji osobistej ze specjalistą, bo tutaj odpowiedzi mogą być tylko ogólnikowe i niekoniecznie prawdziwe w Pani przypadku.

Witam,

brak zaufania wobec bliskich osób może być wynikiem tego, co się dzieje w relacji (zachowanie bliskiej osoby zawodzi nasze zaufanie). Pan pisze jednak, że nie dostrzega takich sytuacji. W związku z tym problem może wynikać z wcześniejszych doświadczeń, których bolesne ślady wyzwalają lęk w w aktualnej relacji, mimo, iż nie ma realnych przesłanek. Zwykle wówczas są one objawem trudności o charakterze emocjonalnym (podwyższony poziom lęku), a nie przejawem choroby psychicznej. W takiej sytuacji zachęcam do skorzystania z konsultacji u psychologa lub psychoterapeuty, który w razie potrzeby zaleci terapię,

pozdrawiam serdecznie
Anna Gromińska

Dzień dobry!

Tak jak Pan pisze - przyczyny mogą być różne. Nieufność podejrzliwość może być objawem chorób, np. zespół Otella, w zaburzeniach nerwicowych, stanach lękowych itp. Zawsze jednak opiera się także o cechy osobowości, która kształtowała się głównie w okresie dzieciństwa, dorastania, w atmosferze domu rodzinnego, relacji z rodzicami itp. oraz na podstawie kolejnych życiowych doświadczeń, poprzednich związków i innych ważnych relacji.

Pozdrawiam!

Stan nie jest może zaburzeniem lub oznaką/przejawem choroby, jednak skutecznie utrudnia życie. Zalecam wobec tego podjęcie chyba w tym przypadku najskuteczniejszego leczenia - psychoterapii.