Pokonałam anoreksję, ale wróciła

Mam 17 lat, 167 wzrostu i ważę 51 kg. 2 lata temu pokonałam (chociaż już sama nie wiem) anoreksję, przytyłam 15 kg i doszłam do normy. Jednak od pewnego czasu ponownie zaczęłam zwracać szczególną uwagę na moją wagę i na to co jem. (Nie uważam, że jestem gruba, ale mogłabym schudnąć.) Ciągle myślę o jedzeniu i mam non stop na nie ochotę. Staram się to pohamować. Przez kilka dni jem bardzo mało, ale kilka kolejnych już nie wytrzymuję i jem ciągle, chociaż już nie mieszczę tego, to nie umiem odejść od stołu. Chciałabym nie mieć tych napadów. Czasami jem tylko 2 posiłki dziennie (bardzo obfite). To nie jest naturalne, raczej bulimiczne. Trochę się boję, bo już od miesiąca nie mam normalnej miesiączki (tylko lekkie krwawienia) i pogorszył się mój metabolizm. Proszę o poradę? Ja już sama siebie nie rozumiem.:(

KOBIETA, 17 LAT ponad rok temu
Paulina Witek Psycholog, Warszawa
72 poziom zaufania

Witam serdecznie,

Jak piszesz "pokonałaś anoreksję", z pewnością masz więc świadomość silnego związku opisanych objawów z trudnościami pojawiającymi się w życiu emocjonalnym. Napady głodu i koncentracja na jedzeniu mogą wynikać z pragnienia zaspokojenia jakiejś potrzeby, często jest to poczucie bycia wysłuchanym i zrozumianym, akceptowanym, kochanym itp. Jeżeli brakuje nam bardzo jakiegoś uczucia rekompensujemy to jedząc, w ten sposób można odreagowywać stres, rozładowywać napięcie. Na ten krótki moment jedzenia organizm "coś" dostaje z zewnątrz - to coś jest substytutem głębszej potrzeby. Jeżeli uświadomisz sobie ten mechanizm łatwiej będzie Ci opanować potrzebę jedzenia.

Zastanów się w jakich momentach pojawia się taki atak. Czy poprzedzony jest jakimś przykrym wydarzeniem, nieprzyjemna rozmową? Spróbuj zastanowić się wówczas co czujesz, czego potrzebujesz, czego Ci brakuje? Postaraj się mówić o tych uczuciach. Możesz je sobie wypisać na kartce, możesz je odnotowywać. Staraj się w każdej takiej trudnej sytuacji mieć świadomość tego, co odczuwasz i co się kryje pod potrzebą jedzenia.

Ponieważ Twoje objawy są niepokojące powinnaś skonsultować się z lekarzem psychiatrą, który najlepiej oceni Twój stan zdrowia. Jest to najlepszy moment na podjęcie psychoterapii, dlatego poproś lekarza o polecenie Ci odpowiedniej osoby. Terapia powinna objąć także Twoich rodziów lub opiekunów. Nie warto z tą decyzją zwlekać, a im szybciej podejmiesz leczenie tym większe szanse na szybki powrót do zdrowia i brak nawrotów choroby.

Pozdrawiam serdecznie i trzymam kciuki!

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty