Witam serdecznie,
sytuacja w jakiej się Pani znalazła z jednej strony wzbudziła w Pani nadzieję, na poznanie rodziców biologicznych, z drugiej zaś przyniosła ogromne rozczarowanie, poprzez to jakimo okazali się ludźmi i jak zachowali sie wobec Pani brata. W pewnym stopniu można domyślać się, że być może zachowaliby się podobnie wobec Pani, w chwili, gdyby chciała Pani się z nimi spotkać.
To jakby ponowne przeżycie odrzucenia przez nich. Pierwsze nastąpiło w momencie kiedy zostaliście Państwo oddani do adopcji, kolejne teraz, kiedy oboje jesteście już dorosłymi osobami, bardziej świadomymi tego co się dzieje i swoich emocji.
Mierzenie się z tym obecnie jest jakby powracaniem do przeszłości, do faktu że biologiczni rodzice nie zdecydowali sie na wychowywanie Pani i Pani brata. Na pewno wiązało się z tym dla Was dużo przykrych, trudnych i bolesnych emocji. Teraz w tej sytuacji możliwe, że powracają do Pani tamte przeżycia, tamten ból z tym związany.
Nie ma Pani obowiązku pójść i spotkać się z rodzicami biologicznymi. Jest to wyłącznie Pani decyzja. Sugerowałabym nie ulegać np. presji innych osób, czy jakichś swoich wewnętrznych odczuć "że tak się powinna" Pani zachować.
Jeśli nie ma Pani gotowości w sobie na to spotkanie, proszę się nie zmuszać na siłę. Co miałoby Pani dać to spotkanie, wiedząc jak biologiczni rodzice zachowali się wobec brata i jaki mieli do niego stosunek?
Jeśli w miarę upływu czasu, nadal będzie borykać się Pani z emocjami związanymi z tą sytuacją, sugerowałabym bezpośrednią rozmowę z psychologiem, aby zrozumieć bardziej wnikliwie przyczyny Pani emocji.
Pozdrawiam serdecznie,
Katarzyna Włoch
----------------------------------
ZAPRASZAM NA
http://charakterownia.pl
