Witam,
Być może warto udać się do PZP lub skorzystać z konsultacji u psychoterapeuty, wraz z którym będzie mogła Pani przyjrzeć się ambiwalencji i objawom, o których Pani piszę.
Pozdrawiam,
Niestety przy wyuczonej bezradności tylko jakaś pasja lub kryzys życiowy może wyciągnąć z automatycznego lenistwa albo psychoterapia, jako bardzo skuteczny środek.
Pozdrawiam.
Z jednej strony to dobrze, że widzisz powiązania miedzy swoimi obecnymi problemami a dzieciństwem. Z drugiej - to daje Ci kolejne wymówki na zasadzie "rodzice mnie tego nie nauczyli, wiec nie umiem/nie potrafie, to chyba oczywiste". Dorosłość polega na tym, że bierzemy życie w swoje ręce i jesteśmy za nie odpowiedzialni, a nie zwalamy odpowiedzialności za to jak wygląda nasze życie na rodziców. Czyli dorosłość brzmi -"tak, rodzice mi tego nie dali, ale jestem dorosła i jeśli zechcę to nauczę się tego sama".
Życzę odwagi. Pozdrawiam.
Witam,
być może warto spotkać się doradcą zawodowym? Rozmowa ze specjalistą może uświadomić Pani możliwości na rynku pracy, odkryć jej mocne strony, wybadać, w której branży miałaby Pani największe szanse na rozwój biorąc pod uwagę Pani cechy, umiejętności, zainteresowania?
Zwykle pierwsza praca nie jest szczytem naszych aspiracji, nie tylko ambicji ale także finansowych, ale pozwala nam się wdrożyć w tryb ‘dorosłego życia’. Potem już łatwiej jest krok po kroku szukać czegoś bardziej satysfakcjonującego a tymczasem uczyć się, uczyć i uczyć :o)
Pozdrawiam,
Elwira Chruściel
Dzień dobry, na podstawie pani opisu podejrzewam, że zmaga się pani z dylematami separacyjnymi (ostateczne usamodzielnienie się) oraz lekami z tym związanymi. Dobrym rozwiązaniem może być podjęcie psychoterapii na której lepiej zrozumie pani swoje funkcjonowanie i być może zdecyduje się testować nowe formy zachowań. Pozdrawiam.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Jakie mogę zacząć robić stopniowe kroki w stronę dorosłości? – odpowiada Mgr Anna Szyda
- Lęk przed przyszłością po utracie pracy – odpowiada Mgr Agnieszka Skawińska
- Dlaczego rodzice traktują mnie jak dziecko? – odpowiada Mgr Agnieszka Glica
- Co zrobić, jeśli rodzice nie lubią mojego męża? – odpowiada Mgr Jakub Bieniecki
- Lęk przed krytyką w pracy? – odpowiada Mgr Ewa Mioduska
- Brak potrzeby kontaktu z rodzicami – odpowiada Mgr Elżbieta Grabarczyk Pracownia Pomocy Psychologicznej SALAMANDRA
- Tęsknota po rozstaniu z bliskimi – odpowiada Mgr Małgorzata Bukowska
- Relacja w domu dziewczyny – odpowiada Mgr Ewa Czernik
- Czy powinnam się odseparować od rodziców? – odpowiada Mgr Marta Jaszkul
- Co zrobić, jeśli syn zrezygnował ze studiów i chce grać w gry komputerowe? – odpowiada Mgr Dorota Kotarska