Pytanie o kartę pacjenta, którą prowadzi psycholog

Czy psycholog moze skreslic, badz tez przepisac karte w ktorej napisal informacje o pacjencie? Psycholog u ktorego bylam napisal w karcie cos co wg mnie tam nie powinno sie znajdowac. Czy moge domagac sie od niego by skreslil, badz tez przepisal karte by tych informacji tam nie bylo? Czy procedury na to pozwalają?

KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Konsultacje psychologiczne Psychologia

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Prowadzenie kartoteki pacjenta jest obowiązkiem psychologa. Pacjent ma do niej wgląd, podobnie osoby, które do tego pisemne upoważni. Wszystko także co jest w kartotece objęte jest tajemnicą terapeutyczną (czyli nie jest udostępniane osobom trzecim, nieupoważnionym). Pacjenci jednak nie formułują treści ani informacji zawartych w kartotece czyli nie mają na nią wpływu, a tym samym nie mogą żądać zmian w zapisach (choć mogą o to zapytać czy poprosić, decyzja jednak będzie należała do psychologa, po rozważeniu i wybraniu najlepszego dla terapii rozwiązania) .
Jeśli coś Panią poruszyło, warto o tym porozmawiać z psychologiem, wyjaśnić wątpliwości.

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

74 poziom zaufania

Witaj. Wszystko zależy w jakich warunkach psycholog przyjmuje. Czy jest to prywatny zakład czy Państwowy?

Karta pacjenta/klienta może być narzucona przez zakład w którym pracuje psycholog lub jest to autorskie narzędzie. Są pewnego rodzaju wytyczne natomiast nie ma narzuconych wymagań.

Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego!
-------------------------
ZAPRASZAM NA
http://psychopedagog.eu

PSYCHOBLOG SPOŁECZNY
http://psychopedagog.eu/blog/

POLUB NAS NA FACEBOOK'u
http://facebook.com/psychopedagogeu

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy trzeba się przygotowywać do rozmowy z psychologiem? – odpowiada dr n. med. Katarzyna Niewińska
Czy tajemnica lekarska obowiązuje także psychologa? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Co oznacza mówienie do siebie w samotności? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Czy wizyta u psychologa w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie jest bezpłatna dla każdego? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Czy wizyta u psychologa ma sens? – odpowiada Joanna Moczulska-Rogowska
Pomoc psychologiczna przy samotności, niskiej samoocenie i płaczliwości – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka
Brak efektów terapii psychologicznej – odpowiada Dr Aleksandra Karmazyn
Ile minut powinna trwać wizyta u psychologa na NFZ? – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska
Do jakiego lekarza pójść w celu diagnozy socjopatii? – odpowiada Mgr Sylwia Ciężka
Konflikt z kobietą, którą kocham – odpowiada Mgr Mateusz Dobosz

artykuły

Pomoc psychologiczna online. E-gabinet, czyli poradnictwo nowych czasów

Mamy XXI wiek, żyjemy we wszechobecnej technizacji

Wizyta u psychologa

Wizyta u psychologa to decyzja, która może wywoływ

Epikryza (wypis) - co to jest, jakie informacje musi zawierać

Epikryza to karta informacyjna lub wypis, czyli do

Czy to objawy, z którymi powinnam zwrócić się do psychologa?

Zacznijmy od tego, że byłam u psychologa raz w życiu. Za namową, a może zachętą przyjaciółki. Nie jestem zbyt dobra w rozmowach, zwłaszcza z obcymi. Mówienie o sobie też wykracza u mnie poza możliwości. Tak przynajmniej uważam. Kiedy byłam w liceum (w tamtym okresie własnie byłam u psychologa) przestałam sobie radzić z życiem. W zasadzie trwało to dość długo. Okaleczałam sie, myślałam o śmierci. Może nawet nie do końca. Bałam się bólu związanego z odebraniem sobie życia. Ale chciałam przestać istnieć. Nie czułam wsparcia. Poradziłam sobie z tym dzięki nowej znajomości , która niestety z czasem okazała się strasznie bolesna. Na studiach wróciła mi niechęć do zwykłego działania, brak motywacji. Wiedziałam, że potrzebuje wsparcia... albo rezygnacji ze studiów, bo nie widziałam w tym sensu. Był to jedyny raz gdy szczerze porozmawiałam z moją mamą by zapisała mnie do psychologa bo znała już jakiegoś jak była u niego z moją siostrą gdy ta miała anoreksję. Potrzebowałam po prostu by ktoś mnie "popchnął", był w tym ze mną, ale mimo zapewnień nie uzyskałam żadnej pomocy. Nie zapisała mnie do żadnego psychologa, za to dostałam pretensje, że zrezygnowałam ze studiów. Strasznie bolało, bo sama rozmowa z nią i powiedzenie, że mam problem były naprawdę trudne. A zamiast pomocy dostałam jeszcze kopa. W zasadzie nie kojarzę domu rodzinnego jako coś dobrego, ani przed rozwodem rodziców, ani po. Mimo wszystko wydaje mi się, że wyrosłam na ciepłą i przyjacielską osobę. Nic nie liczy się dla mnie bardziej niż bliscy ludzie. Stałam się bardziej śmiała i otwarta, uśmiechałam się i po prostu miałam w sobie tą energię. Ale od zeszłego roku znów wszystko wraca. Przeżywam pracę, relacje. Rozpamiętuję dzieciństwo, czasy nastoletnie. Znów się kaleczę. Nie radzę sobie z własnymi myślami. Znów mam problemy ze snem. Czasem wole nie wstać, albo leżeć cały dzień w łóżku. Nie umiem o tym rozmawiać, wolałabym nawet nie. Uważam to za kłopot, coś wstydliwego i żałosnego. Wiele razy przeglądam różnych psychologów, ale i tak nie mam odwagi do żadnego pójść. Nie chce robić problemu tym, że nie będę potrafiła nic powiedzieć, a wiem, że tak będzie. Mam taki bajzel w głowie. Szczerze to nawet nie widzę nic do czego miałabym dążyć. Żyje bo nie chce by ludzie wokół mnie cierpieli albo pomyśleli, że to przez nich. Jestem osobą, która potrafi się do czegoś przymusić by tylko nie było drugiej osobie przykro. Ale ostatnio już nawet nie mam siły, wole siedzieć w domu niż iść i gdzieś z kimś przebywać czy rozmawiać. Trzymam się najbliższych osób przy których czuje się swobodnie.

KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Zaburzenia snu Psychologia Motywacja

Mgr Anna Byczko Psychologia

42 poziom zaufania

Dzień dobry,

Sytuacja w rodzinie i relacje z matką/ojcem kreują to, jak ustawiamy nasze relacje w teraźniejszości z innymi, czy nawet z samymi sobą.

Pani lęk o to, że nie będzie umiała Pani wydusić z siebie słowa jest zrozumiały. Można powiedzieć, że nie ma Pani "wprawy" w dzieleniu się swoimi problemami z innymi, ponieważ w domu rodzinnym nie było takiego wzorca. W Pani życiu prawdopodobnie przybrała Pani funkcje kogoś kto jest raczej ratownikiem, niż kimś kto czasem mógłby być osobą potrzebującą pomocy. Trzeba pamiętać, że ratowanie świata, bycie miłym, dostępnym, biegnącym z pomocą jest bardzo ciężką pracą, która może doprowadzić do wypalenia i poczucia beznadziei. Ma Pani prawo czuć się słaba i potrzebująca pomocy. Jest Pani tylko człowiekiem.

Odnośnie Pani strachu przed "zrobieniem problemu" psychologowi tym, że nie wie Pani co powiedzieć, proszę Pamiętać, że psychologowie są szkoleni, aby umieć wykrzesać informacje, czy meritum sprawy z chaotycznej rozmowy z klientem. Zachęcam Panią do przyznania się do tego, że jest Pani ciężko zacząć rozmawiać o czymkolwiek i czuje Pani duży opór z tym związany. Nawet jeśli zacznie Pani płakać, jest to całkowicie akceptowalne i pomocne.

Jak najbardziej, proszę znaleźć dla siebie psychoterapeutę oraz pamiętać, że jest Pani właścicielką czasu, który rezerwuje Pani na sesje, więc może Pani zachowywać się podczas wizyty dowolnie. Może Pani milczeć, a nawet płakać. Czasem w terapii nie zawsze słowa są najważniejsze.

Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy powinnam skonsultować się z psychologiem? – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
Jak poradzić sobie z miłością, którą miałam? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Jak poradzić sobie z problemem w relacjach z matką? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Czy powinnam omówić swoją relację z psychologiem? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Leczenie psychologiczne po zdradzie żony – odpowiada Mgr Monika Wysota
Jak mam zwrócić uwagę bliskich, bo potrzebuję ich pomocy? – odpowiada Magdalena Pikulska
Czy powinnam wybrać się do psychologa? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Czy to depresja? - jeśli tak, to co powinnam zrobić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak mogę poradzić sobie z niską samooceną? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Jak mam radzić sobie w tej trudnej sytuacji? – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska

artykuły

Koronawirus: Bezpłatne porady psychologiczne NFZ. Przetestowaliśmy, jak to działa

W związku z pandemią koronawirusa oraz gwałtownym

''Szkoda by było teraz umierać''. Magda Swat od 9 lat żyje z rakiem trzustki i nie zamierza się poddać

- To jest walka. Niektórym może się wydawać, ż

"Nie jestem zaklinaczem dzieci. Jestem psychologiem. Uczę, jak wychowywać" - rozmowa z Michałem Kędzierskim

Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Co w sytuacji, gdy terapeuta rezygnuje z prowadzenia pacjenta?

Witam czy to możliwe i czy spotkali się państwo z podobną sytuacja. Otóż mam depresję, chodzę na terapię która niedługo się zakończy gdyż osoba prowadząca zrezygnowała że mnie twierdząc że nie wie czemu choruje i nie jest w stanie mi pomóc. Co w tej sytuacji gdyż mieszkam Na wsi i nie mam dostępu do innych specjalistów.

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Depresja Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Mgr Filip Grabowski Psychologia, Kraków

70 poziom zaufania

W tej sytuacji być warto skorzystać z psychoterapii za pomocą komunikatora Skype lub innej typu "wideorozmowa" przez internet. W sytuacji osób takich jak Pani, które nie mają dostępu do terapii w sposób tradycyjny, nazwijmy to "stacjonarny", terapia przez internet wydaje się dobrą alternatywą. Oczywiście bezpośredni kontakt z terapeutą w gabinecie zawsze jest najlepszą formą terapii, ale jeśli to jest niemożliwe, nie powinno jednocześnie pozbawiać nikogo w ogóle możliwości podjęcia terapii.
Jeśli zaś chodzi o rezygnację terapeuty z prowadzenia Pani terapii, to nie jest to zapewne bardzo częsta sytuacja. Jest natomiast trudna zarówno dla Pani jak i terapeuty. Pomimo tego jednak terapeuta uznał, że będzie uczciwie, jeśli będzie z Panią szczery. Nie znam motywacji tej osoby, ale mogę zakładać, że kierowała się Pani dobrem. Obecnie ma Pani bowiem możliwość skontaktowania się z innym specjalistą (choćby właśnie przez internet, co właśnie zaczęła Pani robić zadając pytanie przez serwis abcZdrowie), który kompetentnie podejmie się Pani terapii. Pozostanie w kontakcie z osobą, która nie mogła prowadzić terapii na pewno by Pani nie pomogło.
Pozdrawiam i życzę pomyślności!