Rozstanie po półrocznym związku

Rozstanie jest bardzo trudnym doświadczeniem. Przypuszczam, ze obecnie znajduje się pani w swojego rodzaju szoku, wstrząsie. Wciąż mogą się pojawiać pytania typu: co zrobiłam nie tak? może uda mi się go przekonać? Przypuszczam, że obecnie korzystne byłoby to, aby dać sobie czas na kolejne decyzje. Jeżeli ma pani kogoś komu pani ufa warto porozmawiać z taką osobą, mam na myśli osobę, która udzieli wsparcia, ale też jest w stanie wyrazić swoją opinię. W dalszej perspektywie warto byłoby się przyjrzeć temu w jaki sposób przeżywała pani podobne sytuacje w swoim życiu, mam na myśli sytuacje, w których czuła się pani opuszczona, zostawiona sama sobie przez przyjaciół, rodziców czy też inne ważne dla pani osoby. W obecnym położeniu postawiłabym raczej takie pytanie: co mogę zrobić, aby nie stracić wiary w siebie, w miłość, przyjaźń?

Witam,
pisze Pani o bardzo trudnej, bolesnej sytuacji, która się wydarzyła w Pani życiu. Nie wiadomo co było przyczyną odejścia Pani partnera, jednak podjął taką decyzję. Pomimo dużego żalu i cierpienia jakie obecnie Pani przeżywa warto, żeby każde z was osobno zastanowiło się co doprowadziło do takiej sytuacji. Sygnały, że coś nie tak dzieje się w związku najczęściej pojawiają się wcześniej. Pani partner twierdzi, że wygasło u niego uczucie do Pani. To nie dzieje się z dnia na dzień. Być może potrzeba czasu, żeby to wszystko sobie poukładać. Ale zgadzam się z Panią - nie ma mowy o jakimkolwiek zmuszaniu do uczucia. Te dwie rzeczy z gruntu się wykluczają. Pozdrawiam

Witam,
z opisu przeżyć w Twoim krótkim liście wynika, że fakt rozstania był dla Ciebie zaskoczeniem. Pamiętaj o tym, że każdy z nas inaczej postrzega rzeczywistość, być może dla partnera czegoś zabrakło w tej relacji, coś było trudne.. Być może oboje potrzebujecie czasu, aby docenić to, co między Wami było. Na pewno potrzebujecie rozmowy, wyjaśniającej - domykającej tę sytuację, w której opowiecie sobie o swoich uczuciach i oczekiwaniach. Życzę powodzenia. Pozdrawiam
Monika Prus

Witam. Wyobrażam sobie jak bardzo Pani przykro i źle się czuje. Jednak wydaje się, że lepiej byłoby pozwolić na taką decyzję co znaczy nie prosić aby wrócił tylko uszanować taka decyzję. Z czasem będzie Pani inaczej na ta sytuację patrzyła, teraz jest ból i rozpacz jak myślę, powoli jednak emocje będą się zmieniać.
Magdalena Brabec