Samookaleczanie się u kolegi

Jeśli mój kolega samookalecza się z powodu tego, że ma "fajną" krew i się mu to podoba to jest normalne czy to sprawa dla psychologa. Jakbym się trochę o niego martwił .

MĘŻCZYZNA, 20 LAT ponad rok temu

Nerwica natręctw Psychologia Myśli samobójcze

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Jak najbardziej uzasadniony jest Pana niepokój, troska o kolegę.
Samookaleczanie nie należy do zdrowych zachowań i warto namówić kolegę na wizytę u psychologa czy psychoterapeuty.

Piotr Bochański Psychologia, Sulechów

70 poziom zaufania

Normalne są również problemy psychologiczne, warto jednak sprawę skonsultować.

Mgr Justyna Piątkowska Psycholog, Gdynia

95 poziom zaufania

Dzień dobry!

Uszkadzanie, okaleczanie własnego ciała nie jest zjawiskiem naturalnym, zdrowym czy powszechnym. Zawsze świadczy o problemach psychicznych, osobowościowych. Również wtedy, kiedy samookaleczeń dokonuje się "dla zabawy" czy "dla zaimponowania kolegom". Jest możliwe, że pomysł kolegi samoistnie minie z czasem. Istnieje jednak duże ryzyko, że z tego samego źródła - np. skłonności do zachowań niebezpiecznych, przemocy, autoagresji, niestabilności emocjonalnej - pojawią się inne objawy, nowe trudności.

Pozdrawiam!

Mgr Anna Szostak (Mazur) Psycholog, Poznań

55 poziom zaufania

Samookaleczenia nie są typowym zachowaniem - powodują nie tylko uszkodzenia ciała, ale także zagrażają życiu i zdrowiu (od zakażeń aż do podcięcia żył). Jeżeli kolega jest niepełnoletni być może warto zwrócić się do pedagoga/psychologa szkolnego z prośbą o wsparcie i mediacje? Lub bezpośrednio do rodziców. W szkole obecnie bywa "moda na samookaleczanie", jednakże bez konkretnego (zaburzonego) podejścia do samego siebie i swojego ciała żadna osoba nie sięgnie po tego typu "ozdobnik" czy "modę".

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Może to być okresowy przejaw buntu, trudności. Jednak samookaleczenia są nie tylko sygnałem trudności w radzeniu sobie z emocjami mogącymi sugerować zaburzenia osobowości, to są także niebezpieczne dla zdrowia. Zachęcałabym do konsultacji psychologicznej.

Mgr Sylwia Wiśniewska Psycholog, Warszawa

67 poziom zaufania

Witam,
zdecydowanie dobrze byłoby, żeby się tym zajął psycholog. Gdyby udało Ci się do tego namówić kolegę byłoby bardzo dobrze, choć zdaję sobie sprawę z tego, ze może to nie być łatwe. Mało wiem o sprawie, ale możesz pisać także do mnie bezpośrednio na maila adres na stronie gabinetu). Pozdrawiam.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Samookaleczanie się przez 15-latka – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Podejrzenie depresji u kolegi – odpowiada Mgr Katarzyna Schilf
Jak odbudować zaufanie kolegi? – odpowiada Mgr Anna Ręklewska
Jak pomóc osobie, która się samookalecza? – odpowiada Mgr Anna Ręklewska
Uzależnienie się od samookaleczania – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Poważny problem: jak uporać się z samookaleczaniem? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Ropienie ran po samookaleczaniu – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Problem z samookaleczaniem się – odpowiada Mgr Joanna Kwiatkowska
Zachowanie na dyskotece – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Samookaleczanie syna – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz

artykuły

"Religa - ojciec i syn". Z Grzegorzem Religą rozmawia Mira Suchodolska

Grzegorz Religa to syn najsłynniejszego polskiego

Nerwica a agresja

Nerwica kojarzy się zwykle z odczuwaniem nieuzasad

Według psychologów Donald Trump ma klasyczne cechy choroby psychicznej, nazywanej złośliwym narcyzmem

Wiele osób na całym świecie zgadza się z Hillary C

Samookaleczanie się

Witam. Mam 18 lat, jestem dziewczyną. Mam problem już od dłuższego czasu... do niedawna myślałam, że sama sobie z tym poradzę, ale bardzo się myliłam. To już zaszło za daleko... gdy tylko znowu poczuję się beznadziejna i bezwartościowa, coś mnie przygnębi, coś mi się przypomni (a zdarza się to co najmniej 6 dni w tygodniu...) albo sięgam po żyletkę, albo po dużą ilość tabletek... wcześniej, jakiś rok temu, nie miałam aż tak wiele tych "strasznych" dni. Teraz to prawie codzienność. Wiem, że potrzebuję pomocy, ale boję się o nią poprosić, nie mam odwagi iść do poradni, boję się tego, co tam usłyszę... Nie wiem, jak przełamać swój strach i jak poradzić sobie sama ze sobą, bo jest coraz trudniej i coraz gorzej... :(

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Mgr Joanna Żur-Teper

60 poziom zaufania

Witam,
rozumiem Twój strach przed wizytą w poradni, jednak uważam, że powinnaś jak najszybciej się tam udać. Samookaleczenia są bardzo niepokojącym symptomem i wymagają natychmiastowej interwencji. Oznaczają, że nie radzisz sobie z agresją i frustracją, a całą złość kierujesz w swoją stronę. Bardzo dobrze, że zdajesz sobie sprawę z tego, że potrzebujesz pomocy. Pierwszy krok już zrobiłaś – napisałaś tutaj.
Pamiętaj, że ludzie pracujący w poradniach są przychylnie nastawieni do swoich pacjentów, są przygotowani do udzielenia fachowej pomocy i wsparcia. Twój strach jest zrozumiały, wiele osób odczuwa lęk przed wizytą u psychologa, jednak w rzeczywistości nie ma żadnych powodów, by bać się takiej wizyty.
Być może łatwiej będzie Ci, jeśli pierwszy raz pójdziesz tam z zaufaną osobą, na przykład z rodzicem lub przyjaciółką. W nowej sytuacji może okazać się to pomocne, będziesz miała większe poczucie bezpieczeństwa. Postaraj się nie zwlekać zbyt długo z podjęciem decyzji, im więcej będziesz nad tym rozmyślała, tym trudniej będzie Ci się zdecydować.
Trzymam kciuki za Twoje powodzenie, pozdrawiam serdecznie.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Uzależniłam się od samookaleczania - jak sobie z tym poradzić? – odpowiada Mgr Magdalena Brudzyńska
Brak energii i samookaleczanie – odpowiada Mgr Katarzyna Batugowska
Molestowanie przez ojczyma – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Wahania nastroju przy próbach samookaleczania – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska
Jak skończyć z samookaleczaniem się? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Strach przed wychodzeniem z domu i ludźmi – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Nie widzę sensu życia. Czy to depresja? Jak ją zwalczyć samemu? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Brak sensu życia u 15-latki – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Uzależnienie od cięcia się po rozstaniu – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki
Samookaleczanie się, cz. II – odpowiada Paulina Witek

artykuły

Jadwiga Kłapa-Zarecka została zaatakowana przez pacjentkę. "Miałam poczucie, że ona zaraz wyciągnie nóż i się na mnie rzuci"

Była w ciąży, kiedy do jej gabinetu wtargnęła agre

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Choroba afektywna dwubiegunowa. Agnieszka opowiada, jak wygląda życie z chorobą bipolarną (ChAD)

Nawet lekarzom zdarza się mylić jej objawy z depre

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Wyśmiewanie przez kolegów

Koledzy zrobili mi zdjęcie z chłopakiem i się ze mnie śmieją, Co robisz ? proszę o pomoc .!

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy w relacjach młodzieży

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

koncentruje sie Pani na kolegach, a to zawsze boli i nie mozna temu zaradzic... najlepiej przeniesc uwage na siebie:co mnie w tym tak naprawde boli? i zajac sie tym tematem (najlatwiej z psychoterapeuta).jesli chodzi o kolegow, to pomaga odpowiedz, cos w rodzaju np."ale mi zazdroscicie..tez byscie chcieli byc w parze, miec takiego partnera, byc takim szczesliwym" idt, itp Pani lęk przyciaga ich smiechy...pozdrawiam serdecznie, Violetta Ruksza

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Co tak naprawdę jest dla Pani trudnego w tej sytuacji? Rozumiem, ze jest coś na tym zdjęciu, czego by sobie Pani nie życzyła?
W podobnych sytuacjach jasne stawianie granic i stanowcze mówienie o swoich oczekiwaniach często pomaga. Zakładając, że są to Pani koledzy (czyli osoby będące z Panią w relacjach). Warto tez mówić, co Pani czuje, gdy tak postępują i czego od nich oczekuje.

Mgr Izabela Makowska-Trzeciak Psycholog, Olsztyn

45 poziom zaufania

Witam,
mało Pani napisała o sytuacji - za bardzo niewiadomo o co chodzi i trudno tu udzielić konkretnej porady. Co Pani chłopak na zaistniałą sytuację, jak on reaguje?