Samotna w małżeństwie - co zrobić?

Witam, mam 23 lata i od dwóch lat jestem mężatką, mamy już 2 dzieci, z czego jedno 2-letnie, a drugie ma 2 tygodnie. Od jakiegoś czasu czuję, że mój mąż jest mi zupełnie obcy. Odsunął się ode mnie. Ucieka w pracę, całymi dniami pracuje, nie pomaga mi przy dzieciach, nie okazuje uczuć, nie przytula, nie całuje... Nie docenia mojego wysiłku. Czuję sie odrzucona i bardzo samotna, ciągle płaczę, jestem załamana i złoszczę się nawet na moje maleńkie dziecko, gdy nie mogę sobie poradzić... Boję się, że to depresja, bo w tym stanie jestem już kilka miesięcy. Z mężem nie potrafię o tym rozmawiać. Proszę o pomoc. Co robić, gdzie szukać pomocy?

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Konflikty w związku Psychologia Relacje z partnerem

Lek. Marta Mauer-Włodarczak Psycholog, Warszawa

62 poziom zaufania

Witam!

Bardzo żałuję, że nie opisała Pani szerzej całej sytuacji. Brakuje mi np. informacji o tym, jak wyglądają relacje Pani męża z dziećmi, czy się zmieniły, jak zachowywał się mąż, kiedy była Pani w ciąży, a jak kiedy mieliście Państwo tylko jedno dziecko. Jakie są Pani relacje z rodzicami i teściami, czy ma Pani wsparcie z ich strony? Na podstawie tak skrótowego opisu trudno jest mi sugerować przyczynę problemu, a tym bardziej jego rozwiązanie.

Mężczyźni bardzo często uciekają w pracę, kiedy sytuacja w domu staje się dla nich zbyt obciążająca. Być może warto byłoby, aby porozmawiała Pani na ten temat z mężem. Sugerowałabym, abyście porozmawiali Państwo o swoich potrzebach, o tym, co dzieje się między Wami. Czasem zdarza się tak, że mąż czuje się odrzucony, kiedy żona większość czasu poświęca dzieciom, i sam w końcu zaczyna się odsuwać od rodziny. Myślę, że podstawą do rozwiązania Państwa problemów jest rozmowa. Szerzej na ten temat pisałam w artykule pt. Kłotnie w związku, czyli jak rozmawiać z mężczyzną.

Napisała Pani bardzo niewiele na temat swoich objawów, więc trudno jest mi cokoliwek sugerować. Płaczliwość i drażliwość mogą wynikać z przemęczenia i trudnej sytuacji rodzinnej, ale równie dobrze mogą być początkiem choroby, tj. depresji. Dlatego namawiałabym Panią, aby udała się Pani na wizytę do psychoterapeuty lub psychiatry, który przeprowadzi z Panią szczegółowy wywiad i dopiero na jego podstawie będzie mógł postawić diagnozę oraz zaproponować ewentualne leczenie. Depresja jest bardzo niewdzięczną chorobą, dlatego lepiej jej zapobiegać niż leczyć, stąd szczerze namawiam Panią do umówienia wizyty w możliwie jak najszybszym terminie. Do psychiatry, jak i psychoterapeuty, może się Pani umówić w Poradni Zdrowia Psychicznego, w której nie jest wymagane skierowanie.

Pozdrawiam!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak uratować małżeństwo przy braku porozumienia? – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Czuję się samotna w małżeństwie - mąż dba tylko o matkę – odpowiada Paulina Witek
Jak poukładać te relacje z teściami? – odpowiada Mgr Patrycja Nosel
O czym może świadczyć zachowanie mojego męża w towarzystwie moim i mojej rodziny? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak poprawić atmosferę w związku po 10 latach małżeństwa? – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Problem z relacjami z teściami – odpowiada Piotr Bochański
Nieporozumienia w małżeństwie – odpowiada Mgr Monika Wysota
Jak postąpić w sytuacji, kiedy mąż ma kochankę? – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Kłótnie i wyzwiska w 2 lata po ślubie – odpowiada Mgr Justyna Plucińska
Kontakty męża z byłą dziewczyną – odpowiada Mgr Magdalena Golicz

artykuły

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Koronawirus: Bezpłatne porady psychologiczne NFZ. Przetestowaliśmy, jak to działa

W związku z pandemią koronawirusa oraz gwałtownym

Samobójstwa: Dlaczego mężczyźni przeważają w statystykach?

- Polska należy do krajów w Europie, gdzie prz

Co zrobić, abym nie był dłużej samotny?

Witam serdecznie, Jestem 20-letnim chłopakiem, studiuję socjologię. Od kilku tygodni mam problem z własną osobą. Zacznijmy może od faktu, iż jestem samotny. Nie chodzi tylko o to, że nie mam dziewczyny. Nie mam żadnych przyjaciół, nikogo bliskiego, z kim mógłbym porozmawiać, komu mógłbym powierzyć swoje problemy a przy tym nie zostać wyśmianym czy też zbagatelizowanym. Na rodzinę nie mam co liczyć, ale o tym nie chcę rozmawiać. Zapewne do tego stanu przyczynił się też fakt, że kilkukrotnie byłem zakochany, ale zawsze źle lokowałem uczucia, bo nie ma nic gorszego niż usłyszeć od dziewczyny "nie możesz mnie kochać". Denerwuje mnie w zasadzie wszystko i wszyscy, jestem więźniem swojego domu, praktycznie nigdzie nie wychodzę, bo nie mam dokąd ani do kogo. Tracę apetyt, jestem strasznie denerwujący dla otoczenia. Zawsze uciekałem do muzyki, którą tak bardzo kocham, i do sportu, teraz jednak NIC nie sprawia mi przyjemności. Kiedy ktoś wspomni mi o tym, że wychodzi się spotkać ze znajomymi, miło spędzić czas, to najchętniej bym się rozryczał i udawał, że nie istnieję. Czuję się strasznie samotny. Próbowałem sobie wmawiać, że to jedna z faz teorii rozwoju psychospołecznego Eriksona, ale tak chyba nie jest. Co mam zrobić? Chcę być szczęśliwy, chcę znowu żyć.

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Samotność

Mgr Magdalena Boniuk Psycholog, Warszawa

56 poziom zaufania

Witam,
Twoje ostatnie zdanie "chcę znowu żyć" świadczy o tym, że kiedyś dobrze radziłeś sobie w relacjach społecznych. To dobrze, bo jest to znak, że posiadasz umiejętności, tylko lęk powoduje, że nie chcesz wychodzić do ludzi.
Rozumiem, że czasami przykre doświadczenia mogą wywołać taką blokadę. Ważne jest jednak, abyś zdał sobie sprawę z tego, że jeżeli Ty sam nie zrobisz pierwszego kroku, to nie wielkie masz szanse na zmianę.
Powinieneś sam szukać okazji, aby bywać w towarzystwie rówieśników. Zastanów się co masz do stracenia? Co złego może się wydarzyć, kiedy się odważysz na nawiązanie nowej relacji? Czy warto jednak spróbować? Pamiętaj ile możesz zyskać!

Serdecznie pozdrawiam i życzę powodzenia,
Magdalena Boniuk

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

zalecane wsparcie specjalistyczne - psychoterapia, łatwiej będzie zrozumieć i pokonać problem.

Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Nigdy nie miałem dziewczyny, boję się, że tak już zostanie. Co robić? – odpowiada Mgr Izabela Gieryszewska
Czuję się samotna. Czy powinnam iść do psychologa? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Nie chcę tak dłużej żyć. Co zrobić? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Co zrobić, żeby mieć jakąkolwiek chęć do życia? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Dlaczego, chociaż mam przy sobie rodzinę, czuję się bardzo samotna? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Co mam zrobić, proszę o pomoc, jak zmusić go, by ze mną był? – odpowiada Paulina Witek
Jestem samotna, czuję się nikomu niepotrzebna. Czy są jeszcze jakieś szanse na to, że ułożę sobie życie? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak pozbyć się zazdrości o przeszłość partnera? – odpowiada Lek. Joanna Gładczak
Jak pomóc mojej dziewczynie i co jej jest? – odpowiada Mgr Magdalena Boniuk
Mój mąż mnie zdradza z miłością z przeszłości. Co z tym zrobić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Czy masz skłonności do nerwicy?

Nerwice, czyli zaburzenia lękowesą grupą zaburzeń

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Aktor Andrzej Wejngold z potrzeby serca pomaga Ukraińcom. Przetransportował do Polski kolejną rodzinę z Mikołajewa

- Przewożąc ich przez granicę, przekraczasz sz

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Czy mogę coś jeszcze zrobić, aby uratować nasze małżeństwo?

Witam. Zostawiła mnie Żona. Bardzo źle ja traktowalem obrazalem i znecalem się psychicznie. Sam narobiłem problemów a wyzywalem się na niej i synu. Niewiem dostałem naprawdę na głowę bo nierozumiem jak mogłem tak się zachowywać. Te problemy zmieniły moja głowę w ruinę. Mam 3 pięknych dzieci. 8 dni temu żona mnie zostawiła. Jestem w totalnej zalamce niejem nic. Niechce mi się żyć. Ciągle płaczę proszę ja na kolanach o wybaczenie. Przepraszam za wszystko. Piszę listy dałem kwiaty. Wiem że to nic do tego jak ja skrzywdzilem. Ale staram się. Teraz dopiero zrozumiałem wszystko jak ja straciłem. Otworzyłem oczy z tego piekła. A ona mnie niechce. Nawet jak jej w domu niebylo 4 godziny i mi pisała że z koleżankami jest. To jej zrobiłem awanturę z zazdrości byłem chory naprawdę. Ale teraz naprawdę się zmieniłem o 360 stopni. Jak mnie zostawiła na prawdę. Dawała mi wiele szans a ja za każdym razem ten sam błąd. Ale teraz proszę o ostatnia szansę naprawdę zrozumiałem co zrobiłem i wygrałem z moją chorą głową. Ona i dzieci jest dlamnie całym światem. Niewyobrazam sobie życia beznich. Ja poprostu kocham ich ponad życie. Beznich życie dlamnie nieistnieje. Mogę iść nawet się leczyć byle wróciła. Proszę niech ktoś mi pomoże. Co mam zrobić żeby dostać ostatnio szansę teraz jej naprawdę niezawiode. Chociaż ona myśl napewno że znowu da szansę a za jakiś czas zrobię to samo. Ale ja naprawdę zrozumiałem wszystko i proszę o pomoc.

MĘŻCZYZNA, 29 LAT ponad rok temu

Pediatria Psychologia Psychoterapia Zazdrość w związku Przemoc psychiczna Dziecko

Mgr Łucja Fitchman Psychoterapia, Wrocław

61 poziom zaufania

Być może niestety Pana żona nie jest już w stanie Panu zaufać, ale z uwagi na Państwa dzieci, warto by podjął się Pan psychoterapii, aby nauczyć się na nowo funkcjonować i dawać potrzebne dzieciom stabilne wsparcie. Jeśli wybierze się Pan do psychiatry, bo pewnie otrzyma Pan jakiś lek, który ułatwi Panu przetrwanie tych trudnych chwil, które teraz Pan przeżywa.
Pozdrawiam