Witam serdecznie!
Komunikacja uczuć i emocji w związku jest bardzo ważna, choć wiele par ma z tym trudności, bo w ich domach rodzinnych rodzice również nie rozmawiali o swoich potrzebach, marzeniach, uczuciach, nie potrafili nazwać swoich emocji. Jak mamy umieć rozmawiać o emocjach z partnerem, skoro nikt nas tego nie uczy? U Państwa w związku dochodzi problem nie tylko trudności w rozmawianiu o swoich potrzebach czy uczuciach, ale również strach w okazywaniu swoich uczuć. Dokładnie nie wiem, co ma Pani na myśli. Czy jest to strach przed pokazaniem, jak bardzo kocha Pani swojego partnera, strach przed pocałunkami, przytuleniem się, bliskością? Czy strach przed okazaniem swojego wnętrza, swoich słabości, smutku, łez, rozterek, wątpliwości? Niepokojące jest też to, że nie wiecie Państwo, o czym ze sobą rozmawiać i boicie się nawet spędzać ze sobą wolny czas. To źle wróży Państwa związkowi. Jeżeli zależy Państwu na Waszym związku, to nie możecie uciekać przed problemem – unikać siebie, uciekać przed rozmową. Nie tędy droga. Musicie właśnie zrobić coś zupełnie innego – konfrontować się ze sobą, rozmawiać jak najwięcej, nazywać emocje, powiedzieć wprost: „Boję się okazywać swoje uczucia”, „Boję się, że kiedy poznasz moje wnętrze, wyśmiejesz mnie/porzucisz/stanę się dla Ciebie mniej atrakcyjna” itp. Sama Pani napisała, że na początku często rozmawialiście na temat swojego problemu i jakiś czas (na krótko, ale zawsze coś) było dobrze. Wiadomo, że zmiany nie zadzieją się ot tak, z dnia na dzień. Potrzeba czasu, byście nauczyli się bez obaw komunikować swoje uczucia. Mam nadzieję, że systematyczne rozmowy i cierpliwość w końcu zaowocują i że docenicie Państwo szczerą rozmowę o swoich uczuciach w związku. Możecie też pomyśleć o konsultacji u psychologa. Może wówczas byłoby Wam łatwiej (pod okiem fachowca) rozpocząć rozmowę o emocjach.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!
