Strach przed pokonywaniem przeszkód na placach zabaw u 22-miesięcznej córki

Witam.Moja 22 miesięczna córka boi się pokonywać przeszkód na placach zabaw.Lubi się bujać ale żeby wejść wyżej na zjeżdżalnie lub wspiąć się i prześć jakąś przeszkodę to zaczyna płakać albo mnie wołać.Tak samo jest z wchodzeniem po schodach.Próbowałam już kilkanaście razy ją przekonać np do wspinania się na zjeżdżalnie nawet z nią weszłam zjeżdżałam.Zastanawiam się czy to normalne bo dzieci w jej wieku a nawet młodsze świetnie sobie radzą.A jej brak pewności siebie i szybko wycofuje się .

KOBIETA, 41 LAT ponad rok temu

Psychologia Rozwój dziecka

Mgr Justyna Piątkowska Psycholog, Gdynia

95 poziom zaufania

Dzień dobry!

Dorośli ludzie też różnią się od siebie - niektórzy są bardziej pewni siebie, przebojowi, a inni raczej cisi, zachowawczy, spokojni. Nie ma w tym nic niepokojącego ani dziwnego.

Nie ma powodu, aby stawiać 2-latce za najważniejszy cel rozwojowy, wchodzenia na wysokie zabawki. Proszę spokojnie obserwować córkę, rozpoznawać jej zalety i mocne strony, szczególne umiejętności - a od jej obaw i trudności podchodzić z akceptacją. Jest możliwe, że we własnym tempie i zgodnie z własnymi potrzebami, za jakiś czas odkryje "odważniejsze" zabawy.
A może zdarzały się sytuację, kiedy córka chciała się w coś pobawić, ale usłyszała, że nie wolno, że to niebezpieczne? Być może zdarza się, że w Państwa domu panuje atmosfera nadmiernego strachu, lęku, unikania, spodziewania się niebezpieczeństw? Być może ktoś w Państwa rodzinie ma skłonność do nadopiekuńczości wobec dziecka lub lękowej postawy wobec świata i córka mogła przejąć takie emocje?

Pozdrawiam!

Mgr Magdalena Golicz Psycholog, Chorzów

93 poziom zaufania

Dzieci czasem obawiają się pewnych rzeczy czy czynności z powodu jakiegoś przykrego lub bolesnego doświadczenia z przeszłości, skojarzenia lub po prostu niepewności. Jeśli dziewczynka przeżywa intensywny strach przed podobnymi przeszkodami (tylko w tym obszarze), ale poza tym jej rozwój psychomotoryczny, werbalny i społeczny nie odbiega od normy, być może nie warto jej zmuszać, tylko dać jej czas na oswojenie swojego strachu?