Witam Panią serdecznie. Znając historię choroby dziecka trudno się dziwić jej lękom. Dziecko przed drugim rokiem życia nie potrafi jeszcze dokładnie wyrazić swoich lęków, obaw, czy uczuć za pomocą słów, więc mówi nam o nich poprzez płacz. Sytuacja badania lekarskiego, gdy lekarz narusza nasze granice cielesne, bywa niemiła dla nas (którzy rozumiemy, że to konieczne), a w dzieciach budzi strach. Myślę, że na przyszłość warto byłoby oswajać małą z sytuacją gabinetu lekarskiego np. kupić jej zestaw lekarski, badać ją za jej zgodą, pozwalać badać siebie, pokazać, że może to być dobrą zabawą. Wyjść z domu nie należy unikać, żeby nie pokazywać, że Państwo również mają podobne lęki. W sytuacji lęku należy dziecko przytulić, próbować uspokoić, nie kazac witać się z danym mężczyzną, swobodnie zrobić "papa" i starać się samemu zachować spokój, nie należy karcić dziecka za takie zachowanie, tylko ze zrozumieniem przyjąć jego lęk. Moim zdaniem nie musi się Pani martwić, sądzę, że przy Pani akceptacji i spokojnym podejściu do sprawy po jakimś czasie lęki powinny ustąpić. Przed kolejną wizytą u lekarza proszę dziecko do tej wizyty przygotować, mówiąc o tym co może się wydarzyć w gabinecie, bawiąc się z dzieckiem wcześniej w zabawę o tej tematyce. Pozdrawiam. Małgorzata Danielewicz
