Zaburzenia lękowe
Najlepiej byłoby udać się na konsultację z psychologiem dziecięcym, który pomoże Państwu zdiagnozować przyczynę problemu i pomóc przezwyciężyć lęk u córki. Mogą Państwo skorzystać z oferty poradni zdrowia psychicznego lub gabinetów prywatnych.
Szanowna Pani,
Państwa córka głęboko przeżyła najwidoczniej swoją chorobę i fakt koniecznych oględzin przez lekarzy, co mogło być dla niej nieprzyjemne. Proszę nie starać się przezwyciężać jej lęku, a uzbroić się w cierpliwość i przyjąć ten lęk. On w jej świecie emocjonalnym chroni ją przed złymi doświadczeniami i ma prawo tak odreagować to, co się stało. Myślę, że z czasem wszystko wróci do normy, jeśli nie będą Państwo szczególnie zwracać uwagi i na jej lęki i udzielali jej wsparcia, gdy jej przeżywa.
pozdrawiam
Jarosław Żukowski
Pracownia Integra
Witam Panią serdecznie. Znając historię choroby dziecka trudno się dziwić jej lękom. Dziecko przed drugim rokiem życia nie potrafi jeszcze dokładnie wyrazić swoich lęków, obaw, czy uczuć za pomocą słów, więc mówi nam o nich poprzez płacz. Sytuacja badania lekarskiego, gdy lekarz narusza nasze granice cielesne, bywa niemiła dla nas (którzy rozumiemy, że to konieczne), a w dzieciach budzi strach. Myślę, że na przyszłość warto byłoby oswajać małą z sytuacją gabinetu lekarskiego np. kupić jej zestaw lekarski, badać ją za jej zgodą, pozwalać badać siebie, pokazać, że może to być dobrą zabawą. Wyjść z domu nie należy unikać, żeby nie pokazywać, że Państwo również mają podobne lęki. W sytuacji lęku należy dziecko przytulić, próbować uspokoić, nie kazac witać się z danym mężczyzną, swobodnie zrobić "papa" i starać się samemu zachować spokój, nie należy karcić dziecka za takie zachowanie, tylko ze zrozumieniem przyjąć jego lęk. Moim zdaniem nie musi się Pani martwić, sądzę, że przy Pani akceptacji i spokojnym podejściu do sprawy po jakimś czasie lęki powinny ustąpić. Przed kolejną wizytą u lekarza proszę dziecko do tej wizyty przygotować, mówiąc o tym co może się wydarzyć w gabinecie, bawiąc się z dzieckiem wcześniej w zabawę o tej tematyce. Pozdrawiam. Małgorzata Danielewicz
Witam serdecznie. Proponuję udać się z dzieckiem do psychopedagoga lub psychologa dziecięcego w celu dokładnej diagnozy problemu. Niestety na Internecie nie uzyskają Państwo informacji.
Pozdrawiam serdecznie
http://psychopedagog.eu
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Zachowanie dwuletniej córki i niechęć zabawy z innymi dziećmi – odpowiada Mgr Anna Ingarden
- Próby onanizmu u 3-letniej córki – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
- Autoagresja u 2-letniego syna – odpowiada Mgr Anna Ingarden
- Jaki jest powód płaczu dziecka 2-letniego w miejscach publicznych? – odpowiada Mgr Anna Szyda
- Strach przed pokonywaniem przeszkód na placach zabaw u 22-miesięcznej córki – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
- Nadpobudliwość u 3-letniej córki – odpowiada Mgr Joanna Marciniak
- Akceptacja imienia przez dziecko – odpowiada Renata GrzechociĹska
- Strach 4-letniej córki przed zejściem ze schodów – odpowiada Mgr Jakub Bętkowski
- Bawienie lalkami przez 6-letniego chłopca – odpowiada mgr Małgorzata Danielewicz
- Jak rozmawiać z 2-letnim dzieckiem o złym zachowaniu? – odpowiada Mgr Joanna Pluta
artykuły
Tani pokój dziecięcy, czyli jak udekorować pomieszczenie przy niskim budżecie?
Aranżacja wnętrz sprawia wiele przyjemności, zwłas
Dmuchane zamki a bezpieczeństwo
Dzieci je uwielbiają. Wiedzą o tym organizatorzy i
Jak odkryć potencjał twojego dziecka? Poradnik dla rodzica
W rozwoju dziecka bardzo istotne jest wczesne odkr