Utrata sensu życia i uczuć

Witam, mam problem interesowałem się psychologią chciałem się dowiedzieć, co nami kieruje dowiedziałem się ze np lubie pilke bo daje mi akceptacje innych, tylko znowu pytalem dlaczego az w koncu doszedlem do wniosku ze nie wiem dlaczego Niczego nie jestem pewien nie mam punktow odniesienia np - ok ide tam bo to lubie i j[ tak? Przeciez nie wiesz dlaczego to lubisz to nie wiesz czy masz isc ] i straciłem uczucia i sens życia bo musiabym miec jakis niepodwazalny punkt odniesienia z dowodem :(

MĘŻCZYZNA, 22 LAT ponad rok temu

Zaburzenia osobowości Psychoterapia indywidualna Psychologia

dr n. med. Katarzyna Niewińska Psychologia, Warszawa

60 poziom zaufania

Witam,
podzielam Pana zainteresowanie psychologią, bo jest to rzeczywiście bardzo interesująca dziedzina. Na podstawie Pana wiadomości wnioskuję, iż jest Pan osobą refleksyjną, dociekliwą i lubiącą analizować otaczającą rzeczywistość.
Istotnie, psychologia pomaga wyjaśniać ludzkie zachowanie, poznawać motywy działania i mechanizmy, jakie nami kierują, ale nie jest to coś na styl jasnowidztwa, co da nam pełnię poznania drugiego człowieka i nas samych. Owszem, piłkę można lubić, bo np. dzięki treningom przebywamy w grupie rówieśniczej, ale równie dobrze można ją lubić z wielu innych powodów i bez względu na to, czy je poznamy czy też nie, gra może nam sprawiać przyjemność i dawać satysfakcję. Nie musimy dociekać przyczyn wszystkich naszych działań, by angażować się w nie i czuć się szczęśliwymi na co dzień.
Pisze Pan także, że stracił uczucia i sens życia. To dość mocne słowa. Myślę, że warto brać życie takim, jakie jest, a nawet jeśli czegoś dziś do końca nie rozumiemy, to nie znaczy wcale, że nie znajdziemy odpowiedzi jutro, pojutrze, za kilka lat…
Pozdrawiam.

Mgr Anna Szostak (Mazur) Psycholog, Poznań

54 poziom zaufania

Szanowny Panie,

skoro interesował się Pan psychologią więc wie Pan, że w przypadku utraty chęci życia i zainteresowań warto skonsultować się z terapeutą pod kątem rozpatrzenia, na ile jest to chwilowe obniżenie nastroju a na ile początki depresji. Co też Panu polecam.

Pozdrawiam,
Anna Szostak

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Problem z wiarą w swoje przekonania – odpowiada dr n. med Monika Łukaszewicz
Utrata sensu życia przez 20-latka – odpowiada Mgr Joanna Kołodziejczyk
Utrata sensu życia i prośba o pomoc – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Gdzie znajdę sens życia? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Utrata sensu życia po śmierci bliskiej osoby – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Gdzie szukać sensu życia? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Wszystko jest bez sensu, nie mam kolegów, nie chcę żyć… Co robić? – odpowiada Magdalena Pikulska
Gdzie jest mój sens życia? – odpowiada Magdalena Pikulska
Brak sensu życia u 18-latka – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Aspołeczność i uczucie braku w życiu – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz

artykuły

Na czym polega terapia śmiechem? (WIDEO)

-Witam ponownie, dzień dobry lato WP, teraz por

"Nie rób z siebie pajaca". Dr Paweł Kabata - chirurg onkolog czy celebryta?

Dr Paweł Kabata jest chirurgiem onkologiem, który

Nieuleczalna choroba. Jak rozmawiać, gdy gaśnie nadzieja...

Lekarz przekazujący pacjentowi niepomyślną informa

Utrata sensu życia

Kompletnie utraciłem sens życia. W chwili obecnej nie podejmuję żadnej aktywności. Jestem 33 letnim mężczyzną bez osiągnięć i bez perspektyw, a ciężar błędnych wyborów mnie przygniata. Każdy ma czasem kryzys, ale ja żyję w kryzysie od lat. W ciągu ostatnich 2 lat odciąłem się od wszystkiego co było "bolesne" i się okazało, że po drugiej stronie nie ma nic.

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Psychologia

mgr Jakub Pyka Psychologia, Łódź

60 poziom zaufania

Na to "nic" można spojrzeć na dwa sposoby. Albo jako brak, albo potencjał i przestrzeń, którą może Pan właśnie zapełnić w dowolny sposób. Może to jest dobry okres na zmiany w Pana życiu i ponowne określenie siebie i tego czego Pan od swojego życia oczekuje. Sugerowałbym udać się na psychoterapię indywidualną, gdzie będzie Pan mógł zająć się zarówno zapełnianiem tego obszaru jak i tym co było "bolesne".
Pozdrawiam
Jakub Pyka

Mgr Izabela Makowska-Trzeciak Psycholog, Olsztyn

45 poziom zaufania

Witam Pana,
pisze Pan o swojej sytuacji, że trwa już wiele lat i metoda, którą do tej pory Pan zastosował (odcięcie się) jest nieskuteczna, w związku z tym zachęcam do konsultacji psychoterapeutycznej. Z pomocą specjalisty może być łatwiej przejść kryzys, w jakim Pan się znalazł. Myślę, że nie warto tego odkładać na później i jak najszybciej sięgnąć po fachową pomoc/
Pozdrawiam
Izabela Makowska-Trzeciak

Mgr Jakub Pyka

Głęboki smutek, brak energii, niezdolność do czerpania przyjemności ze zwykłych rzeczy, zaburzenia wegetatywne - problemy z jedzeniem, snem, stanem zdrowia, to najczęstsze syndromy depresji.
Depresję, o ile nie ma charakteru endogennego, wiąże się w poczuciem straty. To jak sobie z nią poradzimy, czy będziemy wstanie ją opłakać i pójść dalej, czy też smutek i rozczarowanie zmienią się w stany depresyjne, zależy od wielu czynników.
Często osoby ze skłonnościami do depresji same wychowywały się w rodzinach, w których jeden z rodziców cierpiał na depresję. W innych wypadkach rodzice zaniedbywali potrzeby emocjonalne dziecka, oczekując, że samo poradzi sobie z własnymi problemami. W jeszcze innych przypadkach rozwinięciu się skłonności depresyjnych sprzyjała atmosfera, w której nie było miejsca na rozmowę o problemach czy też przeżywanie smutku. W takich rodzinach żałoba czy też inne formy troski czy pocieszenia traktowane były z pogardą jako użalanie się.
Cierpiąc na depresję można wybrać dwie drogi - rozpocząć leczenie farmakologiczne lub też poddać się psychoterapii. W wielu przypadkach obie te formy pomocy stosowane są równolegle.

Dr n. med. Aleksandra Rutkowska Psycholog, Lublin

21 poziom zaufania

Drogi Panie, na osiągnięcia zawsze jest czas a perspektywy stwarzamy sobie sami. Z Pana słów wnioskuję silne poczucie bezradności, rozczarowania i osamotnienia. Zbyt mało jednak pisze Pan o powodach tego stanu, które należałoby przeanalizować razem z terapeutą. Odciąć to nie wszystko - trzeba to w sobie przepracować. Nie pisze Pan czy ten stan już się zdarzał, czy ma cechy przewlekłe i czy w Pana rodzinie bywały osoby depresyjne?
Proponuję nie oglądać się za siebie tylko do przodu - w przyszłość i nie odbierać sobie nadziei na lepsze życie. Proponuję poza terapią psychologiczna zasięgnąć konsultacji lekarza psychiatry, tego typu objawów nie należy lekceważyć.
Pozdrawiam A.R.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak odciąć się od utraty sensu życia? – odpowiada Dr Krzysztof Dudziński
Uczucie smutku i brak chęci do życia – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Utrata wiary w sens życia – odpowiada Mgr Marta Kaczmarek
Straciłam sens życia - czy to depresja? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Alkoholizm i brak sensu w życiu – odpowiada Ewa Topór-Nawarecka
Bezpodstawne ataki paniki, utrata wagi, problemy ze snem i utrata sensu życia – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Trudności z zasypianiem, brak chęci do życia a nerwowość – odpowiada Mgr Anna Kubis
Bez Niej nie widzę sensu życia... – odpowiada Agnieszka Jamroży
Jak poradzić sobie z obniżonym samopoczuciem i brakiem sensu w życiu? – odpowiada Dr n. med. Bohdan Tadeusz Woronowicz
Brak sensu życia po upadku biznesu – odpowiada Mgr Jakub Bieniecki

artykuły

Psychoterapia grupowa - na czym polega, rodzaje, zalety, metody terapeutyczne

Psychoterapia grupowa jest alternatywą dla psychot

Zaburzenia adaptacyjne

Fakty o zdrowiu - Oburęczne dzieci bardziej nadpob

Rozwój związku a psychoterapia par

Związek dwojga ludzi nie jest statyczną budowlą, p

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Utrata sensu i chęci do życia

Utracilam chec do zycia.wszystko widze w czarnych barwach.maz wydaje mi sie obcy...nie smieje sie,czesto placze. Jak ja mam sobie pomoc?? Jezeli czegos nie zrobie rozpadnie sie moje malzenstwo...blagam o rade!

KOBIETA, 31 LAT ponad rok temu

Zaburzenia nastroju Psychologia

Mgr Anna Ingarden Psychologia, Kraków

80 poziom zaufania

Myślę, że najlepiej będzie poszukać pomocy z zewnątrz i podjąć psychoterapię. Opisane objawy ujawniają się m.in.w depresji, dlatego też im szybciej podejmie pani terapię, tym lepiej. Pozdrawiam

Mgr Hanna Markiewicz Psychologia, Żelechów

100 poziom zaufania

Witam
Objawy, które Pani opisuje są charakterystyczne
dla depresji. Przyczyną są prawdopodobnie
Pani wcześniejsze przykre doświadczenia.
Jednak rzetelną diagnozę można postawić
tylko podczas osobistej konsultacji.
W leczeniu depresji najskuteczniejszym
sposobem dotarcia do przyczyny i znalezienia
sposobu rozwiązania problemu jest psychoterapia.
Pozdrawiam serdecznie