Zaburzenia odżywiania - jak wziąć się w garść?

Mam 17 lat i od 3 lat cierpię na zaburzenia odżywiania. Jest to na przemian anoreksja i bulimia. Ale od jakiegoś czasu wpadłam w tzw. "dołka". Nie mogę się na niczym skupić, nie odrabiam lekcji, opuściłam się niesamowicie w nauce, ze średniej 5,25 na średnią 3,90. Na nic nie mam największej ochoty. Przytyłam co jest dla mnie ciosem w samo serce. Od czasu do czasu tnę się (chociaż kiedyś byłam od tego całkowicie uzależniona i dziś mam całą lewą rękę pocięta, którą nawet w wakacje musiałam zasłaniać pod jakimiś opaskami). Poza tym często mam myśli samobójcze. Za często. Kiedyś jeździłam do psychiatry z zaburzeniami odżywiania. Za każdym razem zostawałam skierowana do ośrodka na leczenie, jednak nigdy tam nie pojechałam. Dostawałam również antydepresanty - z nimi jakoś łatwiej mi się żyło, miałam chociaż siły wstać z łóżka. Obecnie nie przyjmuję żadnych leków. Namawiałam swoją mamę, żeby dokupiła mi te leki, ale nigdy nie wyrażała zgody. Ona, poprzez branie antydepresantów, uważała mnie za chorą i nie chciała się do mnie przyznawać. Proszę o pomoc. Nie wiem co mam robić Chciałabym wziąć się w garść, za naukę, ale nie potrafię.

KOBIETA, 17 LAT ponad rok temu

Zaburzenia odżywiania Dietetyka

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Jeśli lekarz zalecił leczenie farmakologiczne, to należałoby się stosować do jego zaleceń. Potrzebna jest Ci pomoc specjalisty, ponieważ Twój stan psychiczny się pogorszył. Wszystkie trudności z jakimi się zmagasz wpływają na obniżenie samopoczucia i powstawanie trudnych emocji. Samookaleczanie się może być formą radzenia sobie z trudnościami. Pozwala uzyskać kontrolę nad swoim ciałem i emocjami.
Warto, żebyś skorzystała teraz z pomocy psychiatry. Możesz powiedzieć mu o swoich problemach z mamą. Lekarz może z nią porozmawiać. Natomiast kiedy ukończysz 18 lat sama będziesz decydować o swoim życiu i zdrowiu. Matka nie będzie mogła Ci zabronić leczenia. Warto byś oprócz pomocy psychiatry korzystała również z pomocy psychologa. W trakcie spotkań z psychologiem mogłabyś rozmawiać o swoich problemach i szukać dla nich rozwiązań. Możesz dzięki temu wpłynąć na swoje samopoczucie.
Polecam Ci także korzystanie z telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Nie mam przyjaciół - czy mam depresję? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy zaburzenia odżywiania wywołały depresję? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Jestem nastolatką. Mam czasem napady takiego smutku i przygnębienia. Czasem w nocy płaczę. Dlaczego rodzice tak dziwnie postępują? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Czy to oznaki zaburzeń odżywiania? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Gdy myślę o szkole chce mi się płakać. Czy to już depresja? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Co drugi dzień spędzam godzinami na użalaniu się nad sobą i płakaniu - czy to może być depresja? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy to depresja czy mam zaburzenia odżywiania? – odpowiada Mgr Bartosz Neska
Jak skończyć z samookaleczaniem się? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Czuję potrzebę karania siebie - co jest ze mną nie tak? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Lęk przed szkołą - czy to depresja? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Samobójstwa: Dlaczego mężczyźni przeważają w statystykach?

- Polska należy do krajów w Europie, gdzie prz

Zdrowie psychiczne. Człowiek pod presją

Za znak czasu trzeba uznać przełamanie wstydu, jak

Skierowanie do psychologa? A w jakim celu?

By otrzymać pomoc psychologiczną w ramach ubezpiec

Zaburzenie odżywiania

Witam, mam 29 lat , obecnie ważę 55 kg przy wzroście 162 cm. Mam dwójkę dzieci, z czego jedno urodziłam 1.5 miesiąca temu. Chorowałam na anoreksje., Później na bulimię. Niestety moje przygody z odżywianiem nie skończyły się, mimo że.karmie piersią wciąż.kicze kalorie, zastanawiam.sie zanim.cos zjem lub wypije. Jak dzieci śpią to myślę co zjeść następnego dnia żeby miało.jak najmniej kalorii , czuje że jestem niewolnikiem jedzenia... Wciąż.o tym.mysle.. co mam.zrobic ?

KOBIETA, 29 LAT ponad rok temu

Anoreksja Bulimia Psychiatria Dietetyka Psychologia Psychoterapia Żywienie

Mgr Katarzyna Kulczycka Psychologia, Wrocław

71 poziom zaufania

Dzień dobry,
Doradzałabym psychoterapię poznawczo - behawioralną u psychologa psychoterapeuty będącego jednocześnie psychodietetykiem specjalizującym się w leczeniu zaburzeń odżywiania. Mam nadzieję, że uda się Pani pokonać objawy tylko warto zwrócić się po pomoc do specjalisty.
Pozdrawiam serdecznie,
Katarzyna Kulczycka
http://psycholog - kulczycka.pl/

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Szanowna Pani,

wskazana jest psychoterapia.
Pozdrawiam serdecznie, Bożena Waluś

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Boję się że mam zaburzenia odżywiania – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Co mogą znaczyć te wyrzuty sumienia po jedzeniu? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Czy zaburzenia odżywiania mogą powodować kłopoty z tarczycą? – odpowiada Ewa Gonia
Nerwica wegetatywna, depresja i zaburzenia odżywiania – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Wyrzuty sumienia przy zaburzeniach odżywiania – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak mam poradzić sobie z problemem alkoholowym? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Jak poradzić sobie z takim stresem? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Jak sobie poradzić z moją depresją? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Jakie skutki mają zaburzenia odżywiania? – odpowiada Lek. Paweł Szadkowski
Zaburzenia odżywiania u 18-latki – odpowiada Mgr Małgorzata Mróz

artykuły

Pomoc psychologiczna w związku z epidemią koronowiursa. Nasi eksperci czekają na Twoje pytania

Rozwijająca się epidemia koronawirusa przyczyniła

Psychoterapia - czym jest, kto jej potrzebuje, rodzaje psychoterapii

Psychoterapia to stosowanie metod psychologicznych

"Ta choroba to samotność". Roksana Środa, dietetyk, sama musiała zmierzyć się z anoreksją, SIBO, IBS i PCOS

Roksana Środa, 27-letni dietetyk kliniczny, przesz

Dr n. med. Jacek Gajewski Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Dr n. med. Agnieszka Kamińska Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Lek. Ewa Gruszecka Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Agata Todzia Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Zaburzenie odżywiania - ale jakie?

Mam 21 lat i przy wzroście 165 cm ważę 48 kg. Nigdy się nie odchudzałam i nigdy nie byłam gruba. Jednak teraz moja waga nie przekracza 51 kg. Mam problem z jedzeniem, w tym sensie że nie jestem głodna, a jak już jestem, to niewielka ilość pokarmu sprawia, że czuję sytość. Potrafię zmusić się do dużego posiłku, ale później nie jeść np. 2 dni. Czasami też wymiotuję z przejedzenia. Podkreślam, że nigdy się nie odchudzałam i nie chciałam tego robić, bo nie było mi to potrzebne. Mam nieregularnie miesiączki, zdarza się, że nie mam okresu nawet 3/4 miesiące. Chciałabym starać się o dziecko, ale nie wiem, czy w takim stanie w ogóle mogę zajść w ciążę. Proszę o odpowiedź!

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Anoreksja Zaburzenia odżywiania Dietetyka

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

93 poziom zaufania

Witam serdecznie,

Twój opis problemu jest dość krótki i trudno na jego podstawie określić dokładną diagnozę.
Nie można na jego podstawie zarówno wykluczyć, jak i potwierdzić anoreksji.
Piszesz, że nie odchudzałaś się celowo, jednak istotne jest to, czy zaakceptowałabyś konieczność przytycia kilku kilogramów. Powinnaś ważyć ok. 54 kg - wtedy prawdopodobnie miałabyś regularne miesiączki. Trudno też uznać Twoje wymioty za wywołane rzeczywistym przejedzeniem, skoro masz dużą niedowagę.
Długotrwały brak miesiączki niekorzystnie wpływa na płodność, a znaczne wychudzenie matki może wpływać niekorzystnie na rozwój jej dziecka (np. powodując małogłowie). Jeśli chcesz starać się o dziecko, powinnaś przytyć. Jeśli nie możesz tego zaakceptować, to jest prawdopodobne, że cierpisz na anoreksję - wówczas powinnaś skorzystać z pomocy psychiatry - w celu diagnozy i zaleceń co do dalszego leczenia.
Pod uwagę trzeba również wziąć zaburzenia funkcji przewodu pokarmowego i hormonalne - diagnostykę w tym kierunku może przeprowadzić Twój lekarz rodzinny.

Serdecznie pozdrawiam