Nie mam przyjaciół - czy mam depresję?

Mam 16 lat, chodzę do LO, nie mam zbyt wielu znajomych, nigdy ich nie miałam, chociaż jestem osoba bardzo otwartą i kontaktową, zawsze uśmiechniętą. Gdy już poznam jakąś przyjaciółkę po roku o niej zapominam i szukam kogoś nowego, przez to teraz straciłam niemal wszystkich, na których mi zależało. Czuję się strasznie samotna. Znalazłam chłopaka, z którym byłam rok, jedna w ogóle go nie kochałam, po prostu chciałam mieć kogoś przy sobie, w razie gdybym już wszystkich straciła. Nie potrafię się w nikim zakochać, nie mam ani jednej przyjaciółki, w gimnazjum chorowałam na anoreksję, jestem w liceum i wciąż mam problemy z odżywianiem, tym razem z bulimią, poza tym od kilku lat się tnę, boję się jednak, że moja rodzina to zauważy, tylko oni mi zostali, zawsze przy mnie są, nie chcę ich zawieźć. Żeby znaleźć przyjaciół chciałam się nawet przenieść do innego liceum, gdyż w tym do którego uczęszczam nie znalazłam nikogo takiego. Nie wiem czy to dobry pomysł? Co powinnam zrobić, jak znaleźć przyjaciół? Czy mam depresję? Mam tak dużo pytań…

KOBIETA, 16 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje Relacje z przyjaciółmi

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Nawiązujesz kontakty z innymi ludźmi, jednak nie potrafisz ich utrzymać. Relacje z innymi wymagają zaangażowania emocjonalnego oraz pielęgnowania więzi. Sądzę, że masz problem właśnie ze sferą emocjonalną. Zaburzenia odżywiania i autoagresją mogą świadczyć o wielu problemach i tłumieniu emocji.
Uważam, że potrzebna Ci jest pomoc specjalistów - zarówno psychiatry, jak i psychologa. Lekarz psychiatra mógłby zdiagnozować Twoje problemy. Natomiast z psychologiem mogłabyś pracować nad wewnętrznymi trudnościami i konfliktami. Przede wszystkim warto, żebyś popracowała nad wyrażaniem emocji i przeżywaniem ich. Pomoc specjalistów może dać Ci szansę na przezwyciężenie trudności i poprawę Twojego stanu psychicznego. Jednak do wizyty u specjalistów niezbędna jest zgoda rodziców. Warto, żebyś porozmawiała z nimi o tym, co się z Tobą dzieje. Mówienie o problemach i trudnościach nie oznacza, że odwrócą się od Ciebie. Osoby bliskie są z nami bez względu na nasz wygląd czy samopoczucie.
Jeśli starasz się ukryć swoje prawdziwe emocje, Twoi rodzice mogą nie zauważać problemów, jednak nie pomagasz tym sobie. Tłumienie emocji powoduje narastanie napięcia wewnętrznego i potrzebę rozładowania go. Autoagresja i zaburzenia odżywania mogą dawać chwilową ulgę, jednak nie rozwiązują przyczyn problemów. Dlatego też zachęcam Cię do znalezienia pomocy i otwarcia się na innych. Możesz w ten sposób wpłynąć nie tylko na swoje samopoczucie, ale również na Twoje relacje z innymi ludźmi.

Pozdrawiam