Mogą to być wzorce z grupy rówieśniczej, rodzaj przejawiania własnej samodzielności i samosterowności ale także zachowanie spowodowane stresem, ważnymi czy trudnymi wydarzeniami. Jeśli miałby być powód do niepokoju potrzebna byłaby pełna diagnostyka psychologiczna- dlatego warto skonsultować się z ośrodkiem zajmującym się diagnostyką maluchów lub psychologiem dziecięcym.
Witam. Dobrze byłoby pójść z dzieckiem do psychologa dziecięcego, ponieważ bezpośrednia obserwacja zachowania dziecka i jego sposobu komunikowania się jest niezbędna do postawienia diagnozy. Pozdrawiam i życzę powodzenia!
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Czy zachowanie mojego syna może oznaczać autyzm? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Agresywne zachowanie dziecka w kierunku rówieśników – odpowiada Piotr Bochański
- Ocieranie miejsc intymnych u 2-latki – odpowiada Mgr Adam Kowalewski
- Agresywne zachowanie u 14-latka – odpowiada Mgr Edyta Kołodziej-Szmid
- Zachowanie 9-latki nieadekwatne do wieku – odpowiada Mgr Marta Belka-Szmit
- Upartość i wymuszanie u 3,5-latki – odpowiada Mgr Agata Polańska-Krzos
- Czy takie zachowanie 20-miesięcznego dziecka jest normalne? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
- Niekulturalne zachowania dziecka – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Co sądzić o takim zachowaniu dziecka? – odpowiada Mgr Agata Majda
- Czy możliwy jest autyzm u 2-latka? – odpowiada Dr n. med. Tomasz Grzelewski
artykuły
39 rad psychologa, jak być szczęśliwym każdego dnia
Każdego dnia zmagamy się z wieloma, mniejszymi i w
Co zrobić, gdy dziecko gryzie?
Wielu rodziców martwi się, gdy ich pociechy zaczyn
Mateusz Gąsiorowski ma 33 lata. "Bardziej spodziewaliśmy się guza, nie alzheimera"
Ma zaledwie 33 lata i choruje na alzheimera. - Nie