Zespół Aspergera a osobowość borderline u kobiet

Witam. Zauważyłam, że na forach i blogach psychologicznych udziela się sporo kobiet, które miały najpierw zdiagnozowaną osobowość borderline a potem diagnoza została zmieniona na Zespół Aspergera i a także na odwrót najpierw była diagnoza Aspergera a potem borderline. Wydaje się, że te diagnozy są skrajnie różne skąd, więc te błędy diagnostyczne? Zauważyłam również, że problem ten dotyczy raczej kobiet u mężczyzn się to nie zdarza. Czy kobiety z ZA mają jakieś szczególne cechy, podobne do borderline. Dodam, że w moim przypadku również specjalistka wahała się między tymi dwoma rozpoznaniami. Czy istnieją jakieś podobieństwa między osobowością borderline a Zespołem Aspergera u kobiet?

KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Zespół Aspergera Zaburzenia osobowości Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

80 poziom zaufania

Dzień dobry,

Trudno powiedzieć, w oparciu o jakie przesłanki specjaliści , o których Pani pisze, dostrzegają podobieństwo między zespołem Aspergera, a osobowością z pogranicza. Wydaje się też, że ważniejsze od zaszufladkowania objawów jakichś zaburzeń jest znalezienie sposobów na zmniejszenie ich siły oddziaływania. Mówiąc inaczej - w zasadzie każdy rodzaj jakiegoś zaburzenia ma inny i indywidualny przebieg odnoszący się do konkretnej osoby. Dlatego też postawienie "twardej" diagnozy określającej występowanie jakiegoś rodzaju dolegliwości dla jednej osoby nie oznacza, że w przypadku innej osoby objawy tej dolegliwości będą identyczne i będą oddziaływać z podobną siłą.

Można powiedzieć, że podobnie jest w przypadku przebiegu różnych schorzeń czy chorób, np. grypy - to, że występują jej określone objawy (np. zwiększona temperatura, kaszel, bóle mięśni, etc.) nie oznacza, że mają one identyczne czy podobne oddziaływanie na funkcjonowanie poszczególnych osób.

Na zakończenie dodam, że objawy zarówno zespołu Aspergera jak i zaburzenia osobowości typu borderline zasadniczo nie są zależne od płci.

Pozdrawiam
Maciej Rutkowski
www.abovo.bialystok.pl

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Różnice pomiędzy syndromem borderline a zespołem Aspergera – odpowiada Mgr Przemysław Mućko
Czy zespół Aspergera może występować równocześnie z osobowością schizotypową? – odpowiada Mgr Katarzyna Bilnik-Barańska
Diagnoza zespołu Aspergera a schizoidalne zaburzenie osobowości – odpowiada Mgr Jacek Sochacki
Typ osobowości z pogranicza borderline – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Zespół Aspergera i zaburzenia osobowości – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Zaburzenia osobowości a Borderline – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Trudne dzieciństwo a borderline – odpowiada Mgr Agnieszka Szafrańska-Romanów
Diagnoza zespołu Aspergera – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Czy powyższe objawy mogą sugerować zespół Aspergera? – odpowiada Mgr Małgorzata Ziółkowska
Lęk przed związkiem a osobowość borderline – odpowiada Mgr Magdalena Brabec

artykuły

Borderline - co to jest, jakie są objawy, jak leczyć borderline, osobowość borderline

Borderline to rodzaj zaburzenia, choć czasem termi

Była żona Johnny'ego Deppa, Amber Heard, zdiagnozowana. Jej zachowanie to skutek poważnych zaburzeń?

To był jeden z najgłośniejszych rozwodów w Hollywo

Osobowość chwiejna emocjonalnie

Osobowość chwiejna emocjonalnie jako jednostka noz

Czy możliwy jest zespół Aspergera u dorosłej kobiety?

Witam, mam pytanie dotyczące dorosłej córki. Czy to może być zespół Aspergera lub autyzm? Córka nie pracuje (było kilka prób w różnych pracach, ale została zwalniana). Obecnie mieszka ze mną i mężem, nie uczy się ani nie pracuje. Urodziła się w 22 tygodniu ciąży. Opinie ze szkoły, że jest niemiła dla rówieśników, źle się o nich wyraża. W początkowym nauczaniu znaleźliśmy jej szkołę, w której klasy 0- 3 były oddzielnie, nie było dzwonków, zajęcia w tej samej klasie, oceny opisowe, troszkę mniejsze klasy. Od 4 klasy znaczne pogorszenie wyników w nauce. Od 6 klasy do 2 gimnazjum chodziła do publicznej szkoły, ale szybko trzeba było ją przenieść, ze względu na konflikty z uczniami i nauczycielami, kiepskie wyniki w nauce. Poszła do prywatnej szkoły, z bardzo małymi klasami (kilka osób). Zajęcia też odbywały się w tej samej klasie, wszystkie. Opinie ze szkoły, że zdecydowanie izoluje się od rówieśników (1 lic.),nie bierze udziału w zabawach np. wigilii klasowej- lubi siedzieć na uboczu. Izoluje się od klasy, bardzo krytycznie odnosi się w ogóle do ludzi i rówieśników i do ludzi starszych. Ale ostatnie relacje uległy pewnej poprawie. (1 gim.) Wymowa bardzo szybka, ciężko ją zrozumieć (w dzieciństwie i nastoletnim wieku). Bardzo fascynuje się konkretnymi tematami, które trwają latami, potem zastępuje to inny temat. Te pasje trwają lata, np. po 7 lat jedno zainteresowanie, potem przychodzi inne, było ich w sumie ze 4. Ciężko jej mówić wtedy na inny temat, każda rozmowa zbacza na ten temat. Miała robiony test integracji sensorycznej i wyszły zaburzenia. Test inteligencji w skali Wechslera IQ 93, słowne 92, bezsłowne 95. Ukończyła studia na mało uczęszczanym kierunku, licencjackie, które zajęły jej dużo więcej czasu niż 3 lata. Pracę licencjacką napisała z moją pomocą. Obecnie ma jednego dwóch kolegów, w tym jednego tylko przez internet. Nie pracuje się, siedzi w domu z nami, wszelkie próby pracy były bezskuteczne. Co z tym zrobić? Czy to może być autyzm lub zespół Aspergera? Pierwsze słowa zaczęła mówić w wieku 2 lat.

KOBIETA, 51 LAT ponad rok temu

Autyzm Zespół Aspergera Ciąża Psychologia Dziecko Inteligencja

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Na pewno warto zdiagnozować córkę. Opisane objawy zdecydowanie świadczą o zaburzeniach funkcjonowania społecznego i mogą rzeczywiście wynikać z zaburzeń ze spektrum autyzmu. Dlatego konsultacja z lekarzem psychiatrą i psychologiem, a także podjęcie terapii jest wskazane. Zaburzenia takie jak Zespół Aspergera czy autyzm są całościowymi zaburzeniami rozwoju, a to oznacza, że nie są charakterystyczne dla wieku (i nie "przechodzą" w wiekiem), a także że mają wpływ na wiele obszarów funkcjonowania jednostki, szczególnie funkcjonowania społecznego. Może zostać zdiagnozowany także u dorosłej osoby, na przykład w przypadku, gdy nie został rozpoznany wcześniej i nie zostało podjęte wspieranie rozwoju. Nie jest jednak możliwe "nabycie" zaburzeń ze spektrum autyzmu w wieku dorosłym jeśli wcześniej rozwój i funkcjonowanie przebiegały w niezakłócony i nie odbiegający od normy sposób. Zachęcam zatem do podjęcia zdecydowanego działania i diagnostyki, a w razie potrzeby także rehabilitacji (specjalista skieruje i doradzi odpowiednie leczenie).

Mgr Agata Majda Pedagogika, Olkusz

65 poziom zaufania

Dzień Dobry!
Ponieważ córka jest dorosła to teraz ona powinna zdecydować czy chce się diagnozować czy nie. By stwierdzić z czym rzeczywiście jest problem powinna udać się do psychologa dla dorosłych i rozpocząć diagnozę od nowa i być może poddać się terapii. Tylko ona musi chcieć i ona musi podjąć te decyzje.
Pozdrawiam
Agata Majda
www.pracowniaterapeutyczna.eu