Witam,
Świat dla nastolatka to bardzo skomplikowane miejsce. W nim samym szaleją hormony - uczucia wędrują po nim jak burza - a on nawet czasem nie wie z jakiego powodu. Nie potrafi jeszcze też regulować tych emocji. Nie jest już "małym dzieckiem" i nie jest "dorosłym" - więcej już rozumie, więcej chce i widzi więcej ograniczeń.
Na szczęście to przechodzi z wiekiem.
Naturalne trudności okresu dojrzewania mogą się czasem pogłębić gdy nałożą się na nie problemy związane z codziennymi sytuacjami.
Pani syn mówi "nauka jemu ciężko przychodzi, ze jak będziemy z mężem od niego więcej wymagać to źle to się skończy".
Warto się zastanowić, co chce przez to powiedzieć?
Może w ten sposób apeluje do Państwa o pomoc w nauce? a może o zmniejszenie wymagań wobec niego? może o więcej czasu dla siebie? Może o coś jeszcze?
Proszę z nim porozmawiać, dopytać się:
Jak, jego zdaniem, sytuacja ma wyglądać?
Na czym mu zależy? Czego chce?
Czego od Was oczekuje?
Jak możecie mu pomóc?
Co on sam może zrobić?
Proszę go wysłuchać akceptując jego uwagi - to obraz tego co przeżywa.
A potem wspólnie z nim wymyślić plan działania.
Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia
Artur B.
Zalecam konsultację w Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Jako wcześniak urodzony w latach 80. miał nie prze
Pedagog szkolny jest osobą, działania której skupi
"Najgorsze było to, że po dwóch, trzech krokach, z
