Agresja, nadpobudliwość i opóźniony rozwój mowy u 3-letniego dziecka

Szamowna Pani,
Proszę udać się z dzieckiem do psychologa, ktory przeprowadzi diagnozę i ustali dalsze postepowanie. Opisne objawy mogą swiadczyc o wielu zburzeniach, ale tylko specjalista w bezposrednim kontakcie z dzieckiem i wywiadzie z rodzicami bedzie mógł wyjasnić przyczynęproblemów. BBiorąc pod uwagę Wiek dziecka i rodzaj objawów radziłabym szybkie podjęcie kroków, tak by kontakty społeczne dziecka nie stanowiły dla niego źródeł frustracji. Pozdrawiam.

Witam, wygląda na to, że Pani dziecko po prostu nie dojrzało jeszcze do przedszkola i że zdecydowanie nie chce w nim przebywać. W tej sytuacji sugerowałabym zorganizowanie opieki na synkiem w domu oraz wizytę z nim u psychologa dziecięcego aby przyjrzał się jego zachowaniom i rozwojowi fachowym okiem oraz wsparł Panią w kwestii zasad postępowania w sytuacji nadpobudliwości dziecka.Pozostawienie sytuacji bez zmian może doprowadzić do utrwalenia i pogłębienia trudności z synkiem.Pozdrawiam

Witam,
opisane przez Panią objawy,mogą mieć różne przyczyny. Dopiero specjalista - psycholog nas podstawie dokładnego wywiadu, obserwacji dziecka będzie mógł postawić diagnozę i zaplanować stosowne oddziaływania. Dlatego zachęcam do spotkania z psychologiem.
Pozdrawiam
Monika Prus

Witam serdecznie

Zostały tu opisane trudności w funkcjonowaniu dziecka, które z pewnością mogą budzić niepokój zarówno u rodzica jak i nauczyciela w przedszkolu. Zachowania trudne dziecka to-trudności w kontroli impulsów, kontroli emocjonalnej, stosowania się do reguł i zasad panujących w grupie, zachowania agresywne i autoagresywne. Zaznaczono również diagnozę (zakładam, że postawiona przez specjalistę np.logopedę)-opóźniony rozwój mowy czynnej. W konstruowaniu planu działań w tej sytuacji należy odpowiedzieć sobie pytania:
-czy dziecko jest zdrowe fizycznie (niektóre choroby, określona dieta ,pasożyty dają tego typu objawy w funkcjonowaniu lub sprzyjają takim trudnościom)?
-czy dziecko nie posiada cech całościowych zaburzeń rozwoju? (np. Autyzm)
-czy dziecko nie ma trudności na podłożu neurologicznym?
-czy trudności występowały już wcześniej, czy są związane bezpośrednio z sytuacją przedszkola (trudności w porozumiewaniu się mogą powodować silne emocje u dziecka), czy może z inna sytuacją (zachowania są często sposobem odreagowania emocji związanych z trudna sytuacją)?
-co może wywołać sytuacje trudne (zachowania osób, sytuacja, inne bodźce)?
-co może powodować, że sytuacja trudna nadal trwa?
-co może pomóc ograniczyć sytuacje trudną (zachowania, osoby, ograniczenie lub dodanie pewnych bodźców)?

Istnieje wiele metod regulowania zachowań trudnych u dzieci. Istotne jest jednak aby w pierwszej kolejności sprawdzić czy zachowania nie maja podłoża fizjologicznego.
Proszę nie obawiać się konsultacji z psychologiem (powinien być w przedszkolu), logopedą, pediatrą, neurologiem. Specjaliści są po to aby pomagać w takich właśnie sytuacjach. Warto podczas tych wizyt zapewnić dziecku poczucie bezpieczeństwa i komfortu.

Pozdrawiam
Beata Roman

Konieczna pełna konsultacja psychologiczna.

W takiej sytuacji najlepiej udać się do poradni psychologiczno-pedagogicznej gdzie przeprowadzi się diagnozę. Trzeba wziąć pod uwagę także sposób żywienia dziecka. Często nadpobudliwość ruchowa i niecierpliwość oraz agresja moga wynikać ze złej diety, alergii czy nadmisru cukru w organizmie. Warto również zastanowić się nad sposobem wychowania i konsekwencji działania rodziców.

Pozdrawiam
Karolina Schaefer-Kopaszewska
logopeda-pedagog, nauczyciel wychowania przedszkolnego i wczesnoszkolnego