Ataki histerii u 21-miesięcznego dziecka

Witam,
Widocznie córeczka jest bardzo z panią związana. Czasami tak jest, gdy dzieckiem przeważnie opiekuje się 1 czy 2 osoby. Dobrze by było przyzwyczaić ją do obecności opiekunki, tzn. Może na początku, w dni, w które pani nie pracuje, zaprosić opiekunkę na godzinę lub dwie, żeby córka widziała Was obie w jednym pomieszczeniu i stopniowo na coraz dłuższe okresy zostawiać ją sam na sam z opiekunką. Dziecko czasami potrzebuje dłuższego czasu na przyzwyczajenie się do innego opiekuna. Proszę uzbroić się w cierpliwość:)
Pozdrawiam

Witam Panią, Pani córeczka odczuwa bardzo silne lęki separacyjne; jest jeszcze małym dzieckiem i ma prawo doświadczać takich emocji kiedy rozstaje się z najbliższymi jej osobami; zwłaszcza z mamą. Dzieci reagują silnym lęki w sytuacji rozłąki z rodzicem, gdy nie mają uwewnętrznionych doświadczeń z dorosłymi, opartych na poczuciu bezpieczeństwa (może tak być w przypadku, gdy np. we wcześniejszych fazach swojego życia dziecko miało zbyt mało kontaktów z mamą, bo np. często chorowała i zmuszona była do częstych hospitalizacji, czy niedługo po urodzeniu dziecka musiała iść do pracy i w zw. z tym niewystarczająco czasu mu poświęcała); przy dużym deficycie uwagi i opieki ze strony mamy, dziecko będzie czuło się zbyt słabe i zagrożone w przypadku rozłąki z nią i pozostaniu pod opieką zupełnie obcych sobie osób. Inna przyczyna, wyjaśniająca lęk dziecka w sytuacji rozstania z matką/rodzicem - nadmierna opiekuńczość mamy i wyręczanie go w czynnościach, które powinno opanować samo w odpowiednim dla siebie przedziale wiekowym; dzieci, które miały nadopiekuńcze mamy, także czują się zbyt słabe w sytuacji, gdy muszą "same sobie radzić" w kontaktach z zupełnie obcymi osobami. Jeszcze inna przyczyna tak silnej reakcji dziecka, jaką Pani opisuje - z jakiegoś powodu nie czuje się ono dobrze w relacji z opiekunką, bo nie potrafi się ona odpowiednio dostroić do dziecka; gdy np. popełnia jakieś błędy w opiece nad nim, co jest źródłem odczuwanego przez dziecko dyskomfortu/cierpienia. Myślę jednak, że najbardziej prawdopodobny powód opisywanych przez Panią trudności tkwi w tym, iż Pani córeczka nie osiągnęła jeszcze dostatecznej "dojrzałości"/gotowości do pozostawania samej bez rodzica. Proszę więc może więcej jej poświęcać uwagi, by zaspokoić jej potrzeby bliskości i bezpieczeństwa, albo więcej dawać jej przestrzeni i autonomii. Drogą internetową jednak nie potrafię postawić obiektywnej "diagnozy" tj., jak wyglądają Pani (oraz innych członków rodziny) relacje w córeczką i czy (jeśli w ogóle) popełniane są jakieś błędy wychowawczej, czy to ze strony Pani, Pani męża, czy opiekunki. Jeśli dziewczynka wciąż reaguje silnym lękiem w sytuacji separacji z rodzicami, sugeruję udać się do psychologa/psychoterapeuty dziecięcego; myślę, że pomoże Państwu ustalić przyczynę opisanych powyżej trudności i znaleźć odpowiednie rozwiązanie.

Pozdrawiam serdecznie

Witam
Sytuacja bardzo trudna. Trzeba starać się tłumaczyć, że mama wróci, że potem spędzimy czas razem, itp. Opiekunka powinna przygotować interesujące zajęcia dla dziecka takie by ono chętnie z nią zostawało, takie by pobyt bez mamy był interesujący i czas minął szybko. Może warto zastanowić się nad zmianą opieki, na kogoś kogo dziecko zaakceptuje.
Pozdrawiam AM