Witam!
Proszę się zastanowić, co by się takiego stało, jeśli rzeczywiście wybuchłaby Pani płaczem. Jaki mógłby być najgorszy scenariusz? Moim zdaniem nie stałoby się nic, poza tym, że upłynęłoby kilka minut sesji, które wcale nie musiałyby być straconym czasem. Płacz czasem bywa terapeutyczny, pomaga obniżyć poziom napięcia.
Zapewniam Panią, iż psychoterapeuta patrzy na takie reakcje jak płacz pod zupełnie innym kątem niż np. ludzie na ulicy. Dla terapeuty, reakcje Pani ciała stanowią bardzo cenne informacje, które mogą jedynie przyspieszyć Pani powrót do zdrowia.
Proszę też nie martwić się tym, że nie będzie Pani w stanie nic powiedzieć. Sesja terapeutyczna polega na rozmowie, nie na monologu. Terapeuta nie będzie Pani do niczego przymuszał. Będzie Pani mogła opowiedzieć o swoim problemie wtedy, kiedy Pani uzna, że jest na to gotowa.
Do psychoterapeuty przychodzą ludzie z problemami. Każdy dźwiga swój bagaż doświadczeń, lęków, obaw. Psychoterapeuta jest od tego, żeby pomóc w rozwiązaniu tych problemów i sprawić, aby bagaż, który Pani dźwiga stał się lżejszy. Przecież, gdyby problemy same się rozwiązywały, nikt nie potrzebowałby psychoterapeuty.
Pozdrawiam.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy
Opór w psychoterapii może mieć różne oblicza. Świa
Kiedy studiujemy, poznajemy medycynę od środka. No
