Brak miłych wspomnień z dzieciństwa u dorosłego

Witam na wstępie proszę o NIE pisanie by udać się do np Psychologa ale o w miarę wyczerpującą odpowiedź na pytanie: Dlaczego nie pamięta się swojego dzieciństwa po za złymi wspomnieniami nie pamięta się niczego? Dlaczego pamięta się tylko to co złe umysł ponoć to co złe wywala w podświadomość. Oraz dlaczego jako dorosły szybko zapomina się ludzi włącznie rodziny znaczy się takich danych jak imiona czy też skąd ich się zna, po wyglądzie wiem że ich znam ale skąd szybko zapominam jak i ich imiona

MĘŻCZYZNA, 39 LAT ponad rok temu

Zaburzenia pamięci i intelektu Psychologia

Mgr Tomasz Furgalski Psycholog, Łódź

51 poziom zaufania

Proszę Pana,
Zwraca uwagę Pana sposób wyrażania się w formie bezosobowej " nie pamięta się"; "zapomina się" itp. Czy nie lepiej powiedzieć ' nie pamiętam" itp. ten proponowany sposób wyrażania się pozwala na ekspresje samego siebie.Pamięć nie jest rejestrem, który zachowuje dokładny zapis zdarzeń. Uwaga człowieka jest bardzo niewielkim miejscem, gdzie treści konkurują między sobą by się do niej dostać. Najwyraźniej u Pana łatwiej dostają się wspomnienia negatywne. Chociaż zapewne są i pozytywne. Zapominanie imion, czy zapominanie jest naturalnym zjawiskiem.

Serdeczne pozdrowienia
Tomasz Furgalski

Mgr Dorota Szykulska-Paprocka

50 poziom zaufania

Dzień Dobry,
Wg. szkoły Ericksonowskiej ( podejście integratywne w psychoterapii), którą reprezentuję niepamięć czy zapominanie to są zjawiska transowe a każdy z nas ma pewien swój potencjał i indywidualność w zakresie doświadczenia transu ( trans świadczy o istnieniu nieświadomej naszej części). Zapominanie służy czemuś - zapewne jednostka radzi sobie z trudnymi doświadczeniami zapominając.Oczywiście jest to pozorne bo de facto wszystkie doświadczenia są "kontenerowane" czyli zapamiętywane w nieświadomości. Niestety żeby" zapomnieć" złe zapomina też inne towarzyszące wspomnienia np. neutralne czy przyjemne. Reasumując pozornie zapominamy - bo zapominamy tylko na poziomie świadomym jednak posiadamy tez część nieświadomą, która wszytko pamięta.Proces przypominania uruchamia np. hipnoterapia. Serdecznie pozdrawiam, Dorota Szykulska-Paprocka

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego nic nie pamiętam z okresu dzieciństwa? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Przywrócenie pamięci z okresu wczesnego dzieciństwa – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Relacja z matką w dorosłym życiu – odpowiada Mgr Edyta Kołodziej-Szmid
Masturbacja a brak osiąganej przyjemności u nastolatka – odpowiada Lek. Jerzy Więznowski
Brak humoru i zmienne nastroje – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Wizyta u psychoterapuety a hipnoza – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Nieporadność w dzieciństwie a samodzielność w życiu dorosłym – odpowiada Mgr Dorota Babrzymąka
Utrata pamięci u męża a hipnoza jako forma leczenia – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Karanie w dzieciństwie a problemy w dorosłym życiu – odpowiada Dr Ewa Bujoczek
Dlaczego spadła przyjemność z masturbacji? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska

artykuły

Amnezja - charakterystyka, rodzaje, przyczyny, leczenie

Amnezja to zjawisko, które należy różnicować z chw

Teorie Zygmunta Freuda. Co naprawdę odkrył i jak dzisiejsi psychiatrzy oceniają jego osiągnięcia?

Jeszcze na przełomie XIX i XX wieku podkreślano, ż

Hipermnezja - charakterystyka, przyczyny, objawy

Hipermnezja to szczególny rodzaj pamięci, nazywany

Pytania do specjalistów

Czy problemy z dzieciństwa można przenieśc na życie dorosłe?

Witam! Mam 23 lata. Wychowałam się w rodzinie gdzie "rządził" ojciec alkoholik. Zaczął pić kiedy miałam 6 lat, a moja najmłodsza siostra 4 miesiące. Niektóre wydarzenia jako dziecko wymazałam z pamięci, jednak większość z nich pozostała. Pamiętam dokładnie - zawsze baliśmy się z rodzeństwem (mam 2 siostry i brata) w jakim stanie wróci tata, co będzie robił, co będzie mówił, będzie się czepiał nas czy mamy - chociaż to było obojętne, bo i tak zawsze stawaliśmy w jej obronie i nam się obrywało. "Szło" wszystko co pod ręką - rzucał szklankami, butami, krzesłami, ganiał nas z piłą motorową czy nożem. Nie moglismy zapraszać sobie znajomych, koleżanek tylko dlatego, żeby nie "najeść się wstydu". Ciężko mi się o tym pisze. Moje dzieciństwo było koszmarem, a to, że wszyscy wyrośliśmy na dorosłych, odpowiedzialnych ludzi zawdzięczamy tylko naszej mamie:). Wspaniałej kobiecie, która chciała dobrze, ale nie miała gdzie z nami uciec, bo jej tata, a mój dziadek to również alkoholik. Na stancję z czwórką dzieci nie było ją stać…

Im byłam starsza tym bardziej przekonywałam się w twierdzeniu, że kiedyś to się skończy - poznam kogoś, kto zabierze mnie z tego domu i tak właśnie się stało. Kiedy miałam 17 lat poznałam mojego obecnego męża. Na początku prosiłam go, żeby mnie zostawił w spokoju, bo widział co się u mnie dzieje, a on pochodzi z bardzo spokojnej rodziny i był w wielkim szoku, patrząc na relacje nasze z ojcem. Nie zostawił mnie. Powiedział, że jest tu od tego, by mi pomóc. Po dwóch latach zabrał mnie za granicę - odpoczęłam psychicznie, było super, cicho i spokojnie. Moje rodzeństwo też zaczęło podróżować i się usamodzielniać :) A w tym samym czasie i tata się uspokoił - co prawda pije do dnia dzisiejszego, ale nie jest już taki szkodliwy, gdy się upije widzi tylko łóżko, idzie spać i go nie ma:)

Teraz mieszkam z mężem w Holandii już 4 lata, tu urodziłam syna (obecnie ma 2 latka) i od kiedy pojawiło się dziecko w naszym życiu okazało się kto jest bardziej odpowiedzialny. Kiedy w Holandii był kryzys z pracą i we dwoje nie pracowaliśmy, a oszczędności starczyły na nie długo - mąż zaczął sięgać po alkohol. Wystarczyły mu 4 piw,a żeby tracił panowanie nad sobą, nie trzeźwiał tydzień. Wtedy pierwszy raz widziałam go pijanego przez taki długi okres, nasz syn miał wtedy 6 miesięcy i właśnie wtedy pierwszy raz mnie popchnał - miałam dziecko na rękach i upadliśmy na łóżko (na szczęście), potem już wystarczyła głupia wymówka, by się kolejny raz upić. Kiedy syn miał niecały roczek uderzył mnie w twarz. Za co? Tego nie wiem, a on nie pamięta!

Od 2007 roku już miał dwa razy wstrzymywane prawa jazdy po jeździe w stanie nietrzeźwości (raz w Polsce i za 12 miesięcy je odzyskał, a drugi raz w Holandii gdzie po miesiącu mu je przysłali twierdząc, że dokumentów wydanych nie w swoim kraju nie mogą przetrzymywac dłużej jak miesiąc). Na dzień dzisiejszy zdarza mu się jeździc po pijanemu, a mi już zaczyna brakować sił. Nie dochodzą moje prośby, groźby, tłumaczenia - nic... Co prawda nie pije już tak dużo i nie jest w stosunku do mnie agresywny, ale boję się, żeby nie wyrządził krzywdy niewinnym ludziom na trasie i żeby znowu nie znalazł sytuacji do tego, aby się porządnie upić i skrzywdzić mnie czy dziecko. Kocham go bardzo mocno, cześciej jest trzeźwy niż pijany, jest dobrym ojcem i myślącym o przyszłości człowiekiem, ale się gubi, a ja nie potrafię mu pomóc, tym bardziej nie chcę takiego dzieciństwa dla syna jakie ja miałam! Co robić, aby go przed tym chronić? Czy ja powinnam odejść? Mój mąż twierdzi, że sytuację z domu przeniosłam na niego i porównuję go do ojca. Co robić? Proszę o pomoc:(

MĘŻCZYZNA, 23 LAT ponad rok temu

Uzależnienie od alkoholu Uzależnienia

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

93 poziom zaufania

Witam serdecznie.

Pisze Pani o bardzo osobistych i bolesnych doświadczeniach. Byłoby najlepiej, gdyby mogła Pani porozmawiać o tym w cztery oczy z terapeutą - nic nie zastąpi osobistego kontaktu. Pyta Pani również o to, jakie decyzje podjąć w bardzio ważnych kwestiach, dotyczących nie tylko Pani, ale i dziecka. Przed podjęciem tego typu decyzji warto uporządkowac emocje i dowiedzieć się więcej na temat tego, w jaki sposób postrzega Pani siebie i innych ludzi. Umożliwia to psychoterapia.

Polecam Pani psychoterapię również dlatego, że jak słusznie Pani przypuszcza: problemy z dzieciństwa mogą mieć wpływ na dorosłe życie. W przypadku dzieci alkoholików określa się to syndromem DDA (Dorosłych Dzieci Alkoholików). DDA łączą podobne doświadczenia i problemy: obniżone poczucie własnej wartości, nadmierna odpowiedzialność, lęk przed odrzuceniem, wyparcie własnych potrzeb, gotowość do poświęceń, nieumiejętność relaksacji, odpoczynku.

Obniżone poczucie własnej wartości wraz z wyparciem potrzeb sprzyja roli ofiary, zwłaszcza jeśli doświadczyło się przemocy w dzieciństwie. Trudno jest nagle zmienić swoje nastawienie, przekonania, emocje. Najczęściej jest to proces, w którym pomaga grupa terapeutyczna lub terapeuta. Polecam Pani stronę DDA oraz informacje dostępne na stronie PARPA.

Z Pani opisu wynika, że małżonek jest najprawdopodobniej uzależniony od alkoholu, ponadto okresowo stosuje przemoc.
Nie ma w tym żadnej winy z Pani strony. Natomiast porównania do Pani ojca nasuwają się niejako samorzutnie, ponieważ zachowanie partnera oraz jego podejście do tematu choroby alkoholowej jest bardzo podobne do zachowania Pani ojca.
Proszę rozważyć, w jakiej atmosferze wzrasta Pani syn, a na podstawie Pani rodzinnych doświadczeń - jaki scenariusz jest najbardziej prawdopodobny.

Pisze Pani, że mąż myśli o przyszłości, jednak martwi mnie to, że prowadzi pojazdy w stanie nietrzeźwości, poza tym można przypuszczać, że przeznacza na alkohol znaczną część Państwa dochodów. Pani prośby i tłumaczenia najprawdopodobniej nic nie dadzą, podobnie jak groźby, które nie znajdują odzwierciedlenia w rzeczywistości. W postępowaniu z osobą uzależnioną - również w wymiarze terapeutycznym - najważniejsze jest stawianie określonych granic oraz konsekwencja. Taką granicą może być np. czasowa separacja.

W kraju ma Pani do dyspozycji pomoc w postaci poradni leczenia uzależnień. W takich poradniach prowadzona jest terapia dla żon alkoholików.

Serdecznie pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Wpływ wychowania w rodzinie alkoholików na dorosłe życie – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Problemy w dorosłym życiu po dzieciństwie z przemocą fizyczną – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Koszmary z dzieciństwa wpływające na teraźniejszość – odpowiada Mgr Tomasz Furgalski
Czy powinnam rozstać się z chłopakiem, który jest DDA i nadużywa alkoholu? – odpowiada Mgr Magdalena Brudzyńska
Zmarnowane dzieciństwo i brak wsparcia ze strony rodziców – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Trudne dzieciństwo a wpływ na dorosłe życie – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Zmęczenie i wyrzuty sumienia po złym dzieciństwie – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Co zrobić z takim zachowaniem teścia, który jest alkoholikiem? – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
Spożywanie alkoholu przez chłopaka a alkoholizm w rodzinie – odpowiada Mgr Zuzanna Starczewska
Problemy z pijanym ojcem – odpowiada Mgr Elżbieta Schabowska

artykuły

Syndrom DDA - rodzina, związki z osobami uzależnionymi, relacje z rodzicami, role DDA, kariera, terapia

Syndrom DDA - Dorosłych Dzieci Alkoholików to zbió

Elena Kadantseva uciekła z Ukrainy. Nie chce być ciężarem dla nikogo, ma tylko jedną prośbę

Elena Kadantseva pochodzi z Kijowa. To stamtąd mus

Ojciec alkoholik - dorosłe dzieci alkoholików (syndrom DDA). Problemy dzieci z rodzin alkoholowych - depresja i nie tylko

Ojciec alkoholik to koszmar niejednego dziecka. Dz

Czy przeżycia z dzieciństwa wpływają na dorosłe życie?

Jestem 40 letnia kobieta,ktora nie ma dzieci..baa chcialaby bardzo:) czy przezycia z dziecinstwa tj..molestowanie przez ojczyma 6 letniej dziewczynki moga miec teraz taki odzew..blokada...procz tego zamykanie sie czasem na ludzi,unikanie niektorych osob,itd..prosze o porade co zrobic..za kazda odpowiedz bede wdzieczna:)

KOBIETA, 40 LAT ponad rok temu

Pomoc psychologiczna Molestowanie Psychologia Leczenie psychologiczne

Mgr Krzysztof Łowigus Psychologia, Gorzów Wielkopolski

60 poziom zaufania

Szanowna Pani, oczywiście, że przeżycia z dzieciństwa wpływają na dorosłe życie, na sposó widzenia świata, sposób myslenia, interpretowania wydarzeń, nadawania ludziom intencji, itp. Pytanie brzmi w jaki sposób to wpłynęłó i jaki efekt teraz wywołuje. To jednak wymaga szerszej diagnozy i przyjrzenia się.
Pozdrawiam

Mgr Hanna Markiewicz Psychologia, Żelechów

100 poziom zaufania

Witam Panią
Bolesne, traumatyczne doświadczenia z przeszłości
negatywnie wpływają na wszystkie obszary funkcjonowania
Niestety, molestowanie seksualne pozostawia trwały ślad
w psychice człowieka.
Przeżyła Pani traumę, zbezczeszczono Pani ciało,
pogwałcono wszystkie Pani prawa, zabrano Pani dzieciństwo
i poczucie bezpieczeństwa.
Dlatego zrozumiałe jest, że przeszłe traumatyczne
wydarzenia odcisnęły w Pani duszy piętno i przyniosły
wiele trudności i cierpienia w życiu dorosłym,
a także zabrały całą radość życia i wiele, wiele więcej.
Niestety, nie zdoła Pani cofnąć czasu ani zmienić
przeszłości, ale może Pani zacząć tworzyć
lepszą przyszłość.
Najpierw jednak konieczne jest „rozprawienie się”
ze zmorami przeszłości.
Dlatego zachęcam Panią do psychoterapii.
Nie mogę obiecać Pani, że na pewno zostanie Pani mamą,
ale zapewniam, że wzmocni Pani poczucie własnej wartości,
odzyska Pani równowagę wewnętrzną,
a Pani życie nabierze sensu i odzyska Pani radość życia.
Gdyby chciała Pani ze mną porozmawiać o problemie,
to zapraszam do kontaktu.
Istnieje możliwość konsultacji online,
np. za pośrednictwem komunikatora Skype.
Pozdrawiam serdecznie

Hanna Markiewicz
psycholog
konsultacje@psycholog24online.pl
http://psycholog24online.pl

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, przeżycia z dzieciństwa, zwłaszcza traumatyczne, mają wpływ na naszą przyszłość, mogą wpływać na naszą rzeczywistość, odbieranie innych osób, powodować brak zaufania. Proszę skorzystać z psychoterapii. Przesyłam link do strony gdzie znajdzie Pani placówki NFZ: https://zip.nfz.gov.pl/GSL/. Jeżeli potrzebuje Pani dłuższej rozmowy zapraszam do skorzystania z konsultacji online.
Pozdrawiam serdecznie
Dorota Nowacka
psycholog
rejestracja@psycholognowacka.pl
www.psycholognowacka.pl

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy zespół stresu pourazowego można wyleczyć po długotrwałym molestowaniu w dzieciństwie? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Czy problemy z seksem mogą zakończyć się depresją? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Jak poradzić sobie powinna osoba zgwałcona w przeszłości? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Czy to może mieć związek z molestowaniem? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Dlaczego nie czuje popędu? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Jak poradzić sobie z przeszłością i molestowaniem? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Jak sobie poradzić z lękami po gwałcie? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Problem z życiem po traumie – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Dlaczego nie mogę zapanować nad emocjami? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Jak mam poradzić sobie z traumą z przeszłości? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej

artykuły

Pomoc psychologiczna w związku z epidemią koronowiursa. Nasi eksperci czekają na Twoje pytania

umów wizytę

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

umów wizytę

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Barbara Dziura Psychologia, Jedlicze

umów wizytę

Cenimy Twoją prywatność

Brak miłych wspomnień z dzieciństwa u dorosłego

artykuły

Amnezja - charakterystyka, rodzaje, przyczyny, leczenie

Teorie Zygmunta Freuda. Co naprawdę odkrył i jak dzisiejsi psychiatrzy oceniają jego osiągnięcia?

Hipermnezja - charakterystyka, przyczyny, objawy

Czy problemy z dzieciństwa można przenieśc na życie dorosłe?

artykuły

Syndrom DDA - rodzina, związki z osobami uzależnionymi, relacje z rodzicami, role DDA, kariera, terapia

Elena Kadantseva uciekła z Ukrainy. Nie chce być ciężarem dla nikogo, ma tylko jedną prośbę

Ojciec alkoholik - dorosłe dzieci alkoholików (syndrom DDA). Problemy dzieci z rodzin alkoholowych - depresja i nie tylko

Czy przeżycia z dzieciństwa wpływają na dorosłe życie?

artykuły

Pomoc psychologiczna w związku z epidemią koronowiursa. Nasi eksperci czekają na Twoje pytania

WHO: Trauma wojenna jest największym wyzwaniem. Około pół miliona uchodźców potrzebuje pomocy

PTSD może rozwinąć się u każdej osoby

Psychologia

Aktualne trendy

Popularne tematy

Artykuły na ten temat

Najnowsze pytania z tej specjalizacji

Popularni lekarze

logowanie

przypominanie hasła