Co mi jest? Po rozstaniu

Witam Panią serdecznie,

Trudności, jakich Pani doświadcza wskazują na depresję, która może być spowodowana nałożeniem się na siebie odejścia ukochanego mężczyzny, brakiem pracy i bliskich. Myśli, jakich Pani doświadcza oraz problemy z zasypianiem mają z tym związek. Proszę jednak pamiętać, że Pani nastrój wpływa na sposób postrzegania przez Panią świata. W tej chwili wszystko wydaje się beznadziejne: nie ma pracy, nie ma mężczyzny u boku, jest się samemu, bez rodziców, którzy kiedyś odejdą. Nasze życie (Pani, moje i każdego czytającego tę wypowiedź internauty) ulega ciągłym zmianom. Nawet jeśli ich nie dostrzegamy. Głęboko wierzę, że każde nawet najtrudniejsze wydarzenie ma swój ogromny (czasem ukryty) sens.

Możliwe, że za pół roku Pani sytuacja zupełnie się zmieni. Niespodziewanie otrzyma Pani ciekawą ofertę pracy. W pracy pozna Pani nowe osoby, będzie się Pani zajmowała czymś, co Panią pochłonie, co nada Pani życiu ogromny sens. W ciągu tych kilku miesięcy może Pani poznać innego mężczyznę, który pokocha naprawdę i nigdy nie będzie chciał odejść. A może zacznie Pani doceniać bycie samą i niezależną? Większość rodziców odchodzi, ale to przecież nie musi się wydarzyć akurat w tym momencie. Myślę, że ten lęk przed ich śmiercią bierze się z poczucia, że sobie Pani bez ich pomocy nie poradzi. Ale nawet bez rodziny nie jest Pani na świecie sama i jest wielu ludzi, którzy Pani pomogą nie tylko w znalezieniu pracy, ale również w depresji.

W wieku 28 lat zapewne większość Pani znajomych pozakładała już swoje rodziny, ale część z nich prawdopodobnie z tych związków nie jest zadowolona. Wg zasłyszanych przeze mnie niedawno badań (niestety nie moge się powołać na konkretne źródło, gdyż go nie pamiętam) najszczęśliwsze i najbardziej trwałe małżeństwa to te zawarte między 26 a 35 rokiem życia, więc znajduje się Pani akurat na samym początku tego przedziału wiekowego. Proszę spróbować spojrzeć na swoją sytuację z tej strony, z choćby małą nadzieją na zmianę, która prędzej czy później, ale jest pewna.

Koniecznie potrzebuje Pani wsparcia psychiatrycznego, dlatego proszę udać się do lekarza psychiatry, który oceni Pani stan zdrowia i pomoże Pani wrócić do zdrowia. Koniecznie proszę też pomyśleć o psychoterapii. Najlepiej poprosić lekarza o polecenie dobrego specjalisty. Myśli samobójcze, lęk i bezsenność mają związek z Pani obecnym stanem psychicznym, ale są przejściowe. Proszę o tym pamiętać i nie zwlekać z wizytą w Poradni Zdrowia Psychicznego! Im szybciej zdecyduje się Pani na leczenie, tym szybciej poczuje się Pani lepiej. Pozdrawiam serdecznie i trzymam za Panią kciuki!